Πέμπτη, Ιουλίου 19

Οδός Αχιλλέως...


Εκείνη την περίοδο όταν έπινα ήθελα να πηγαίνω στις πουτάνες! Είχα μάθει όλα τα μπουρδέλα της Αθήνας, του Πειραιά και των περιχώρων!
Συχνά τύχαινε να βρεθώ για κάποια δουλειά στο Περιστέρι. Αν έπινα κανένα ουζάκι ήξερα που θα καταλήξω. Μ’ έπιανε κάτι σαν τρέμουλο που περνούσε μόνο με μια επίσκεψη σ’ ένα απ τα μπουρδέλα της οδού Αχιλλέως!
Εκεί δούλευαν τότε, κατά κανόνα, «περιστασιακές»! Δηλαδή κανονικές γυναίκες που χρειάζονταν ένα επιπλέον εισόδημα για ν’ ανταποκριθούν στα έξοδά τους. Για το φροντιστήριο των παιδιών ή για να ξοφλήσουν έναν λογαριασμό βρε αδελφέ…
Κάθε φορά που πέρναγα τις πόρτες των ετοιμόρροπων σπιτιών νόμιζα πως δρασκέλιζα την είσοδο ενός ναού της τέχνης! Οι πουτάνες δεν ήταν πουτάνες αλλά ιέρειες που εκτελούσαν θεϊκές επιταγές.
Έβλεπα τους αλήτες που τα γυρόφερναν, σαν την ελίτ της παριζιάνικης κοινωνίας που έρχεται εκεί να παρακολουθήσει ένα πρωτοποριακό ερωτικό θέαμα!
Και η κοπέλα που με δέχονταν στο κρεβάτι της δεν ήταν παρά μια ερωτική θεά που κατέβηκε στη γη για να διδάξει στους ανθρώπους την ξεχασμένη λατρεία της…
… Την Ελένη την πρωτοείδα σ’ ένα μπαρ. Το δέρμα της είχε αυτή τη σπάνια διαύγεια που μόνο στα νεαρά μελαχρινά κορίτσια των τροπικών χωρών συναντά κανείς.
Τα μαλλιά της μέχρι τη μέση, τολμηρό ντεκολτέ και σκιστή φούστα. Είχε εκείνη τη μυρωδιά που αγαπούσα. Μύριζε μπουρδέλο και ακολασία…
Από την μέρα που την είδα άλλαξα τις προτιμήσεις μου στις πουτάνες … πήγαινα μόνο μ’ αυτές που της έμοιαζαν!

11 σχόλια:

Я верю в Сталина είπε...

Αν μη τί άλλο μπράβο σου που έχεις το θάρρος να το λες φόρα παρτίδα

Ανώνυμος είπε...

Μάλιστα. Φορτσάτος μας γύρισες από το Όρος! Τώρα τι να πω γι' αυτά τα λιμανίσια κείμενά σου; ΠΟλύ αισθαντική η "περσόνα σου".

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αχ, το κακομοιρούλικο, γύρισε στερημένο και θυμάται τη μαυρούλα..


"Στρείδι-Μύδι"

Αλητισσα είπε...

Και μετά..;

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

...Πώς μπορούσες;;;;;;
...................

Καλώς ήρθες!

spirosvii είπε...

Πουτάνες στα κρεβάτια σας!
Είναι η επιστροφή του ασώτου ιού!

Πριν 2-3 μέρες συζητούσα με ένα φίλο και μου είπε για μια παντρεμένη που κάνει πίπες για 15 ευρώ, έχει δυο παιδιά να θρέψει. Σκέφτομαι ότι πρέπει να βοηθήσω τα παιδιά να μεγαλώσουν. Ξεχειλίζουν από καύλα οι παντρεμένες..

gerasimos είπε...

Εξ αντανακλάσεως μεγαλείο... η οφθαλμοφανής παρακμή που βιωμένη εκ των έσω αποκαλύπτει το εύρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ακόμη και στον πάτο του πηγαδιού.:-)

Ηλιας....Just me! είπε...

Ο παλιός καλός Άσκαρ! Καλώς σε βρήκαμε ξανά!

βασίλης είπε...

Πράγματι βαριά η καλογερική. Είναι θέμα του προηγούμενου ποστ. Αλλά ταιριάζει κι εδώ.
Τώρα για πουτάνες -πουτάνες δεν ξέρω πολλά, όμως ξέρω κάτι "πουτάνες" στη δουλειά μου άλλο πράγμα. Και αρσενικές πουτάνες. Από αυτές που περιμένουν την ευκαιρία να σου τη χώσουν. Όσο για την Ελένη του μπαρ και του μπουρδέλου με τ' άρωμα το έκφυλο, μπροστά στις άλλες τις κρυφές είναι πράγματι θεά και άγγελος μη σου πω.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Δημοσθένη, το λέω μεν αλλά ανώνυμα! Μην το ξεχνάς... Αν και το συγκεκριμένο το λέω και επώνυμα! χαχαχα

Ντορίτα μου, ανησύχησες πως θα γύριζα από το Όρος αγνώριστος;

Στρείδι-μύδι, μην κοροϊδεύεις!

Αλήτισσα, πάντα ανυπόμονη...

Σπυρέτο, μου φαίνεται πως έχουμε τα ίδια γούστα...

Λιαχτίδα, δεν δυσκολεύομαι σε κάτι τέτοια...

Γεράσιμε, μιλάμε ... έγραψες!

Λιάκο, ηρέμισες τώρα;

Βασίλη, προσοχή στις "κρυφές", έτσι;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πάντως μετά το Όρος βλέπω επέστρεψες δυναμικός.