Τρίτη, Ιουλίου 10

Εραστές του απόλυτου...


Η ηρεμία πλέον δεν με κουράζει … κι η αγριότητα δεν με φοβίζει!
Όλα κινούνται πιο αργά. Έννοιες όπως βιασύνη, ανυπομονησία, άγχος … στερούνται σημασίας.
Ο χρόνος φαίνεται συγχρονισμένος μόνο με την αιωνιότητα…
Προτιμώ να φαντάζομαι, να ποθώ, να «σκαλίζω» με τον εσωτερικό μου κόσμο, παρά να βλέπω, να βεβαιώνομαι, να γνωρίζω …
Απόψε, το ουρλιαχτό των τσακαλιών μού φαίνεται πιο παράξενο … πιο επίμονο.
Αρχίζω να συνειδητοποιώ πιο έντονα ότι ζω σε μια αντιθηλυκή πολιτεία! Μου φαίνεται πως μετατρέπομαι σε συνομιλητή της ησυχίας … σε εραστή της αφάνειας!
Ποτέ δεν με συγκινούσαν τα εντυπωσιακά μοναστήρια. Πάντα με ελκύουν τα «μαγαζιά χωρίς βιτρίνα» … το πολύ που κρύβεται! Η θέα ενός ασκηταριού αναδίδει κάτι πολύ λεπτό … σα χάδι!
Έχω γεμίζει ένα τετράδιο με σημειώσεις, σκέψεις, συναισθήματα. Στο εξώφυλλο έγραψα … «εραστής του απόλυτου»!
Ασκητισμός σημαίνει απαλλαγή από τη μέριμνα των εγκόσμιων, περιφρόνηση των δεσμών και της χαράς των αισθήσεων! Ο έρωτας του απόλυτου δεν είναι φλόγα που θερμαίνει, είναι φωτιά που κατακαίει…
Ο ασκητισμός υπήρξε πάντα ο κλήρος μερικών ισχυρών συνειδήσεων. Πνευμάτων φωτεινών, φιλάλληλων, ανεξίκακων, αφανάτιστων. Που με το παράδειγμα και την καθαρότητά τους μπορούν να ευγενίσουν το νόημα του ανθρώπου…
Οι δρόμοι της σωτηρίας είναι πολλοί! Μα σωστότερον βρίσκω τούτον: ανάμεσα στους ανθρώπους και για τους ανθρώπους!
Αυτόν το δρόμο επέλεξε κι ο Χριστός! Παρέμεινε μόνο 40 μέρες στην ερημιά κι όχι ολόκληρη τη ζωή του …

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα.
Και ο χρόνος και ο χώρος και οι διαστάσεις του αισθητού, έχουν για αυτούς άλλες διαστάσεις. Τρόπον τινά ανάμεσά μας είναι και για μας υπάρχουν και την αγάπη τους λαμβάνουμε. Αυτό το μεγάλο και κρυφό του π. Βλασίου, μας φτάνει και μας παίρνει. Υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας, που παρά την παρουσία τους απόντες είναι...

anima rana είπε...

BΡΕ!!! Θα κάτσεις φρόνιμος να γαληνέψεις ή κάθε τρεις και λίγο θα σκαλίζεις το blog σου??? Μην ανησυχείς φίλε, δεν θα σε ξεχάσουμε. Παράτα τα τα διαολομηχανήματα, ξέχνα τα πάντα και απόλαυσε την ηρεμία...

Ανώνυμος είπε...

Τι απίστευτη φωτογραφία είναι αυτή ασκάρ. Μακάρι ν' αντικ΄ρίζεις κάτι τέτοιο από κει που σαι.
Δέξου ένα γυναικείο χάδι από ένα μαγαζί δίχως βιτρίνα για να μη ξεχνιόμαστε κιόλας. Γιατί όμως να περιφρονούμε τη χαρά των αισθήσεων? Έτσι αναρωτιέμαι.
Είσαι ο Ασκάρ κι είσαι πάνω από καλά. Έχε γεια, κλείσε το σαρανταήμερο και τους λογαριασμούς σου κι έλα πίσω στα εγκόσμια.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τέτοιο ασκηταριό, το κάνω κι' εγώ Αskard μου...μιας που αγαπώ την απόλυτη ησυχία.
Λαπτοπ που λες κι' έρχομαι να την αράξω στους πρόποδες....

Γλαρένιες αγκαλιές

Attalanti είπε...

Οι δύο τελευταίες προτάσεις μού άρεσαν ιδιαίτερα. Καλή συνέχεια!

Αλητισσα είπε...

:)
.........

candy's τετραδιάκι είπε...

:)

Φιλια ασκαρουλι!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Άντε και ηγούμενος.

marilia είπε...

Γλυκέ μου, περνώ βιαστικά για να δω πώς είσαι και να μάθω νέα σου. Ελπίζω να είσαι καλά, να περνάς όμορφα και να προσέχεις τον εαυτό σου.

Φιλάκια τόοοοοοοοσα! :)

βασίλης είπε...

Καλώς σε βρήκα. Δεν ξέρω και πως να σε φωνάζω. Έχω δει το blog σου σε άλλα που πηγαίνω. Βλέπω ότι είναι ένα ακόμη blog ψυχής και αυτό μου αρέσει. Δυστυχώς δεν κατάφερα ποτέ να πάω στην Αθωνική Πολιτεία. Όταν ήμουν κοντά και πήγαν οι φίλοι μου, δεν μπήκαν στον κόπο να με πάρουν τηλέφωνο. Μετά ειμασταν μακριά. Αρχίσαν και οι υποχρεώσεις.
Είναι σημαντικό να γαληνεύει η ψυχή σου όπου πας και σε ότι κάνεις Είναι ένα blog του Antonios αρκετά ενδιαφέρον, με κοινά στοιχεία με το δικό σου, μπορείς να το επισκεφτείς. Χαιρετώ

βασίλης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ο δείμος του πολίτη είπε...

Τουλάχιστον αν αποκτήσεις τίποτα βίσματα πολιτικά εκεί μέσα, δες αν υπάρχει κανένας του Υπουργείου Πολιτισμού (ένα ραντεβού θέλω μόνο).

Σπύρος είπε...

Άσκαρ οι διακοπές τελείωσαν!!!
Έλα πίσω,να μας πεις τις εντυπώσεις σου από κοντά.
Οι φίλοι σου σε περιμένουν!!

Gia είπε...

Moυ αρέσει ο τρόπος που γαληνεύει την ψυχή σου.
Καλησπέρα.

silent_tears είπε...

Μερικές φορές νιώθω την ανάγκη να μείνω μόνη μου, να βρω χρόνο να θυμηθώ, να παλέψω μετα συναισθήματα μου, να ηρεμήσω και να συνέλθω συναισθηματικά. Να παραμερίσω τον πανικό και την απόγνωση, προσβλεποντας σε κάποιο θετικό μέλλον.