Κυριακή, Φεβρουαρίου 25

Οπτασία...



μεσάνυχτα..
λαχτάρα για άγγιγμα,
κι η φωτιά να πέφτει
από τον ουρανό βροχή.
Διαβαίνω πέρα,
απ'τ'όνειρο πιο πέρα,
φλογισμένη.
Σέρνω τις ώρες μου
σ'άμαξα πυρωμένη.
Παίζω και γελώ με τους αγγέλους.
Μυρίζουν τ'άρωμά μου,
κι έρχονται κοντά μου.
Τους δίνω νερό
στη φούχτα μου να πιουν,
π'αντλώ απ'την πηγή
της οπτασίας...
Κι έρχονται χιλιάδες
χρυσαλίδες μευθυσμένες
να παίξουν με των αγγέλων τα φτερά
Τους φιλούν οι παιχνιδιάρες στο στόμα
να ξεδιψάσουν τάχα...
Δε ζηλεύω...
Εγώ σκύβω και φιλώ
έναν άγγελο μονάχα,
π'άφησαν αφίλητο
και μοναχό...


7 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καταπληκτικό!
Ό,τι ωραιότερο έχει γραφτεί σ' αυτό το μπλογκ!
Κόκκινα χείλη, ανέβασες πολύ τον πήχη...

Αλητισσα είπε...

Θα συμφωνησω με τον Ασκαρ..
Υπεροχο!!!

marilia είπε...

Συγχαρητήρια!!! Πολύ πολύ όμορφο!!!

Την καλησπέρα μου. :)

fish eye είπε...

oμορφη φωτο..υπεροχο το ποιημα..

Black Diamond είπε...

H φωτογραφία υπέροχη όπως και το post. Bravo κι από εμένα :)

candy's τετραδιάκι είπε...

Φωτο σουπερ χειλακια :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ωραία λαχτάρα. Λάγνα επιθυμία, μεγάλο αμάρτημα.