εξ
ουρανού
κατέβηκε στη γη
αδαπάνητη ψυχή
για μένα!
την πήρα στα χέρια
μου
και την ενθρόνισα
στου πάθους μου τ' ανάκτορο
βυσσινιές, βελούδινες
κουρτίνες,
ολόχρυσα ανάκλιντρα
και κρυσταλλένιες λάμπες
στο βασίλειό
μου!
έξω απ'το χρόνο,
κει που βασιλεύουν
όλων τα όνειρα
Δαπανιέται
τώρα.
Ήρθε η ώρα.
Ω, ψυχή αγγελική,
μέλι με κερνάς
πίνω και
μεθώ
κι εκστασιάζομαι!
ω, Ψυχή μου!
Καταφυγή
μου...