"... Τελικά, η φιλία των γυναικών
γεννιέται τα χρόνια της ανιδιοτέλειας,
φουντώνει με την άνθηση των ορμονών,
υποσιτίζεται τον καιρό του έρωτα,
αναβιώνει με την ωριμότητα...
Δεν ξεχνιέται ποτέ, όπως το ποδήλατο και το κολύμπι!"
(Το διάβασα στο βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη "Ψηλά τακούνια για πάντα", εκδ. Ελληνικά Γράμματα)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
σπανίως πετυχαίνει το εγχείρημα. αν ωστόσο γίνει το θαύμα, φωτίζει όλα τα σκοτάδια του κόσμου.
εύχομαι να είδες τον ευατό σου σε αυτό το απόσπασμα, να ζεις αυτή την ευλογία της φιλίας.
Σωστή η Ιουστίνη..
Σωστηηηη..
Αν και για μενα ολοι οι φιλοι μου ανεξαρτητως φιλου ειναι forever..
Γενικα ειμαι τυχερη σ'αυτο το κομματι..
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια. Η φιλία των γυναικών προς ποιον, μεταξύ τους; Με τις ορμόνες στο αποκορύφωμα δεν συγκρούονται; Αλλά η φιλία ξεχνιέται, εγκαταλείπεται και με σπάνια -μόνο για συμφέρον- ξαναπιάνονται.
Η γυναικεία φιλία,η αντρική φιλία..δεν υποστηρίζω και πολύ αυτή την άποψη.Τίνω περισσότερο στον λανθάνον ερωτισμό μεταξύ δυο ανθρώπων.Το πόση μεγάλη φιλία μπορείς να αναπτύξεις σαν άνθρωπος,είναι ανάλογο με το πόσο συναίσθημα είσαι διατεθειμένος να επενδύσεις στις διαπροσωπικές σου σχέσεις και τι σου εμπνέει ο άλλος.Τώρα το γιατί χωρίζουμε ετσι τις αντρικές με τις γυναικείες..ίσως να παίζει ρόλο με τον τρόπο που εκδηλώνουν τα αισθήματα τους τα δυο φύλα.Η φιλία,αυτή η μορφή αγάπης κατ'εμε,μπορεί να λεγεται δύσκολη αλλά είναι απο τις μεγαλύτερες απολάυσεις,αξίες και επιτευγματα σε αυτή τη ζωή.Και αυτή είναι η ανορθόγραφη σκέψη μου στο θέμα! :-)
Συμφωνώ με το pigouinaki, μόνο που στη φιλία μεταξύ γυναικών, αν "σπάσει" κάτι, δύσκολα, πολύ δύσκολα, ξανακολλάει...
Καλημεροφιλί! :)
Eγω νομιζω οτι οι γυναικες ξεκατινιαζονται μεταξυ τους.
Οι αντρες ξερουν τα τιμουν την φιλια τους.
Οντως, είναι σπουδαίο πράγμα η φιλια όταν υπάρχει πάνω από όλα εκτίμηση, εμπιστοσύνη και σεβασμός είτε μεταξύ γυναίκες η γυναικα με άντρα.. αυτό πιστεύω εγώ...
Δημοσίευση σχολίου