Χάιδευα με την αφή της ομιλίας μου
το πρόσωπό του.
΄Ωσπου ανεπαίσθητα εκείνο χάθηκε
μέσα στη νύχτα.
Κι έμεινα δίχως συνομιλητή
κι έμεινα μόνη δίχως να το ξέρω
κι έμεινα μόνη συνεχίζοντας
να του μιλάω...
... το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ!
8 σχόλια:
Αυτά τα λόγια βρίσκουν πάντα τον στόχο τους ακόμα και όταν αυτός δεν βρίσκεται σε απόσταση βολής...
Αχ! ...
... και "εκείνος" τι;;;;
φαντασίωση της μίας;
Έρωτας βαθύς μυρίζει στο τοπίο. Έρωτας που κρατάει μέχρι και την ομιλία του ακούγεται. Μοναξιά και φοβίες διακρινω όμως στο τέλος -του έρωτα;
Δείμο...με ερμηνεύεις και με φοβίζεις..!!! μην γίνεις ο "δήμιός" μου!...μου αρέσεις έτσι όπως τοποθετείσαι
kyriayf, φαντασίωση; η πραγματικότητα μας οδηγεί να φαντασιωνόμαστε...
Να ξέρες μόνο πόσες φορές μίλησα μόνη μου, όχι όμως νύχτς, γιατί τις νύχτες την ομιλία μου την έπνιγα σε κλάματα, αλλα κοιτάζοντας κάποια ηλιοβασιλέμτα...
Δεν έκανα μετάφραση του ποιήματός σου, αλλά μεταφορά των συναισθημάτων μου όταν το διάβασα.
Στο καλό να πάει.,,,
΄Ομως να ξέρεις, ήταν ήδη φευγάτος.
΄Ομως σπεύσε να βρείς
αυτιά που θα σ' ακούνε,
ψυχή να στάζει μέλι,
χωρίς τοίχους απέναντί σου.....
Δημοσίευση σχολίου