Πέμπτη, Φεβρουαρίου 22

ο άλλος...του διαλόγου μου


Χάιδευα με την αφή της ομιλίας μου

το πρόσωπό του.

΄Ωσπου ανεπαίσθητα εκείνο χάθηκε

μέσα στη νύχτα.


Κι έμεινα δίχως συνομιλητή

κι έμεινα μόνη δίχως να το ξέρω

κι έμεινα μόνη συνεχίζοντας

να του μιλάω...

8 σχόλια:

Catherine είπε...

Αυτά τα λόγια βρίσκουν πάντα τον στόχο τους ακόμα και όταν αυτός δεν βρίσκεται σε απόσταση βολής...

marilia είπε...

Αχ! ...

kyriayf είπε...

... και "εκείνος" τι;;;;
φαντασίωση της μίας;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Έρωτας βαθύς μυρίζει στο τοπίο. Έρωτας που κρατάει μέχρι και την ομιλία του ακούγεται. Μοναξιά και φοβίες διακρινω όμως στο τέλος -του έρωτα;

κόκκινα χείλη είπε...

Δείμο...με ερμηνεύεις και με φοβίζεις..!!! μην γίνεις ο "δήμιός" μου!...μου αρέσεις έτσι όπως τοποθετείσαι
kyriayf, φαντασίωση; η πραγματικότητα μας οδηγεί να φαντασιωνόμαστε...

silent_tears είπε...

Να ξέρες μόνο πόσες φορές μίλησα μόνη μου, όχι όμως νύχτς, γιατί τις νύχτες την ομιλία μου την έπνιγα σε κλάματα, αλλα κοιτάζοντας κάποια ηλιοβασιλέμτα...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δεν έκανα μετάφραση του ποιήματός σου, αλλά μεταφορά των συναισθημάτων μου όταν το διάβασα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Στο καλό να πάει.,,,
΄Ομως να ξέρεις, ήταν ήδη φευγάτος.

΄Ομως σπεύσε να βρείς
αυτιά που θα σ' ακούνε,
ψυχή να στάζει μέλι,
χωρίς τοίχους απέναντί σου.....