Τα αθώα μάτια...

Το σώμα της νεκρώθηκε
σαν έβαλε τα μαύρα.
Πέρασαν χρόνια
για να αισθανθεί
τ' άσπρα μέλη της πιο επικίνδυνα
μέσα σ' αυτό το χρώμα...

Ύστερα ήρθαν πράγματα
περισσότερο επείγοντα:
η κόρη που μεγάλωνε,
το σπίτι,
το ψωμί...

Τώρα που βλέπει προς τα πίσω
με τρόμο αναρωτιέται
πώς της έφυγαν τα χρόνια.
Σήμερα, μάλιστα,
που ήρθαν και της είπαν
πως όσα δεν έζησε αυτή
τα χαίρεται κρυφά η κόρη της
-η κόρη των δεκαεπτά χρονών-
με τα αθώα μάτια...