Γκόμενες... (Α)

Θα ταν 4 με 5 το πρωί.
Ήμουν πάλι λιάρδα απόψε… Ξεκίνησα για το σπίτι μου, αλλά γρήγορα άλλαξα γνώμη. Έπιασα τον εαυτό μου να γουστάρει πήδημα αλλά όχι στις πουτάνες… ήθελε κάτι πιο τρυφερό!
Με τη Νίκη είχα τσακωθεί πριν 20 μέρες. Από τότε δεν είχαμε ξαναμιλήσει. Αλλά και δεν είχαμε χωρίσει οριστικά. Τέλος πάντων… κι αυτή θα είχε ανάγκη απόψε από ένα πήδημα…
Έκανα παράνομη αναστροφή στη λεωφόρο και σε λίγα λεπτά ήμουν έξω από το σπίτι της. Το αμάξι της ήταν παρκαρισμένο στο δρόμο. Ήξερα πως ήταν μέσα….
Παραπατώντας κάπως ανέβηκα κάτι σκαλιά και χτύπησα την πόρτα.
- Ποιος;
- Εγώ αγάπη, άνοιξε, σε θέλω…
- Όχι δεν σ’ ανοίγω, είσαι μεθυσμένος, φύγε..
Εντάξει, δεν είμαι και κανένα υπάκουo παιδάκι… Άρχιζα να χτυπάω με δύναμη την πόρτα και να ουρλιάζω σα δαιμονισμένος. Σίγουρα θα την είχα σπάσει αν δεν άκουγα την κλειδαριά ν’ ανοίγει.
Μπουκάρω μέσα τσαμπουκαλεμένος.
- Γιατί δεν άνοιγες μωρή;
- Δε … δε … σε περίμενα…
- Γαμώ το διάολό μου… με άφησες και ούρλιαζα κι έγινα ρεζίλι στους γειτόνους…
- Ξέρεις … δεν είμαι μόνη σπίτι… έχω παρέα!
- Όπα μας!
- ….
- Τι είπες μωρή πουτάνα, μωρή ξέψωλη, θα σε σκίσω… με απατάς;
Κοιτάζω μέσα στην κρεβατοκάμαρα. Πίσω απ’ την τζαμένια πόρτα φαινόταν μια σκιά. Δεν έβγαινε έξω η παλιόκοτα…
- Ρε μάγκα, πού ρθες να γαμήσεις τη γυναίκα μου, για έβγα έξω να τα πούμε… οι δυο μας… αντρίκια!
Τίποτα… κότα! Το παιζε μουγκός…
Κάνω να μπουκάρω. Η Νίκη προσπάθησε να με συγκρατήσει.
- Όχι, μη μπεις, δεν κάνει…
Τη σπρώχνω μακριά…
- Βγες έξω ρε, αν είσαι άντρας!
Για να μην αντιδρά, σκέφθηκα, θα ναι καμιά κότα και θα τον λιανίσω εύκολα! Αν είναι όμως κανείς απ’ τους πρώην γκόμενους της Νίκης, κάνας αλητόβιος ή σωματέμπορος και περιμένει να μπω μέσα και να μου ρίξει λεπιδιά να μου χυθούνε τ’ άντερα;
Φουσκώνω επίτηδες το δερμάτινο μπουφάν (να με προστατέψει απ’ το μαχαίρωμα) και μπαίνω στην κρεβατοκάμαρα σαν τρελός…
- Πούστη, θα πεθάνεις!
Και μπαίνω μέσα και τι βλέπω μάγκες μου… Στο Θεό σας… Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό… μαρμάρωσα… στεκόμουν και κοιτούσα σα χάνος… δεν πίστευα στα μάτια μου…
Βλέπω ένα κοριτσόπουλο, μελαχρινό, λεπτούλι, σαν τα κρύα τα νερά, κατσαρομάλλικο, γλυκό, δυο μάτια λίμνες «μη με χτυπήσετε», να χει διπλωθεί στο κρεβάτι και να κλαίει τρέμοντας!
Πήγα από πάνω της αγριεμένος.
- Ρε πουτανάκι… ρε παλιολέσβω … που πλακώνεσαι με τη γυναίκα μου… δεν ντρέπεσαι;
- Σας παρακαλώ, μη μου κάνετε κακό! Και δώστου κλάμα…
Μπανίζω το κορμάκι, νεραϊδένιο! Μπανίζω το μουνάκι, γάλακτος! Θολώνω! Τη βλέπω κάπως κτηνώδικα! Να το σκίσω το αγγελούδι! Τον βγάζω έξω, το βλέπει, πάει να φύγει… Την καθηλώνω με τη δύναμή μου, σπρώχνω, προσπαθώ, αντιστέκεται με λύσσα! Της ανοίγω τα μπούτια…
Πάνω στην πάλη νιώθω κάτι σαν τσίμπημα στην πλάτη, σαν τσούξιμο… Δε δίνω σημασία, μα ο πόνος δυναμώνει! Γυρνάω και τι να δω… Τη Νίκη! Είχε αρπάξει το χασαπομάχαιρο, το μάτι της γυάλιζε!
- Πούστη, αν την πειράξεις σ’ έσφαξα, στ’ ορκίζομαι!
Το παίρνω αψήφιστα. Πάω να συνεχίσω… Χραπ, τρώω τη μαχαιριά στην πλάτη… χραπ… τρώω και τη δεύτερη στον ώμο! Ουρλιάζω… πετάγομαι απ’ το κρεβάτι.
- Πούστη, θα σε σφάξω… στό πα!
- Εντάξει… δεν θα την αγγίξω… άσε το μαχαίρι Νίκη…
Οι πληγές δεν ήταν βαθιές. Τις έσφιξα με το πουκάμισο και το αίμα σταμάτησε. Εξουθενωμένος ξάπλωσα στο πάτωμα.
Η Νίκη είχε πάρει την μικρή αγκαλιά… ξαπλώσανε… το μωρό να σπαρταρά σα χέλι.
- Μην κάνεις έτσι αγάπη μου… ο κάφρος δεν θα σε πειράξει…
Και τη χάιδευε, τη φίλαγε, της έλεγε ερωτόλογα, τη στόλιζε φιλιά παντού…
Ήταν τόσο ωραίο αγκάλιασμα, που ζήλεψα πολύ! Είχε μέσα τόση γλύκα, τόση στοργή και τρυφεράδα … δε φαντάζεστε. Την άγγιζε σα να χάιδευε τριαντάφυλλο, σα να γλύκαινε μωρό! Δεν ήταν μόνο ερωτικό άγγιγμα, ήταν τόσο ζεστό κι αληθινό… τόσο ανθρώπινο…
Κι εγώ καθόμουν και τις χάζευα… Πρώτη φορά έβλεπα τη Νίκη σε τέτοια έξαψη.
- Έλα μωρό μου, χάιδεψέ με! Δείξε πώς είναι η αληθινή αγάπη στο γουρούνι που ξέρει μόνο να λέει «γλείψε με, κάτσε να στον βάλω, γύρνα, θέλω κι άλλο…»!
Και της ρίχνει ένα γλείψιμο η μικρή… θανατηφόρο!
Η Νίκη είχε δίκιο! Πάντα το παιζα βίαιος, άγριος, σκληρός! Έτσι μου μάθανε από μικρό παιδί… δε φταίω ρε γαμώ το…
Καθόμουν πάντα στο πάτωμα. Με μαχαιρωμένο κορμί, μαχαιρωμένη ζωή, μαχαιρωμένο εγωισμό…