Τρίτη, Ιανουαρίου 2



Μεγάλη σύγχυση προκάλεσα με την "είσοδό" μου! Όχι βέβαια αδικαιολόγητα, αφού από το πουθενά βρέθηκα στου Ασκαρδαμυκτί τη φωλίτσα...


Τί να κάνω είμαι ζωηρή γατούλα, ενίοτε και τίγρης αλλά και πονηρό άτακτο γατσούνι.


Επίσης, με μπερδέψατε, κουμπαρούλα μου σε σένα αναφέρομαι, με την αγαπημένη του Άσκαρ, μα c'est ne pas possible, c'est terrible, oh mon dieu!... κι άλλα τέτοια επιφωνήματα!




Αν τελικά, δω κι απο ιδώ, πως το κλίμα δε με σηκώνει, τότε θα αυτοδιακτινιστώ στο διάστημα και θα μπω μόνη μου στην πυρά ως μια άλλη Ζαν ντ' Αρκ...




Εύχομαι από καρδιάς τις καλύτερες ευχές μου σε όλους σας, να γίνουν μέσα σ'αυτή τη χρονιά, όλα τα όνειρά σας πραγματικότητα και να έχετε πάντα χαμόγελο στα χείλη σας, κόκκινα και μη...


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλή Χρονιά κουμπαρούλα !!!

Κράτα του παρέα για να μην γκρινιάζει όποτε έγω την κάνω για άλλου (και όχι αρνούμαι να αποκαλύψω που εξαφανίζομαι και με ποιόν).

Sorry for the mix up It was only a thought!!!

Παραείσαι μοιραία για να είσαι η μόνιμη αγαπημένη του Ασκαρ!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Γύρισα στο μπλογκόσπιτο και το βρήκα στα κακά του τα χάλια. Αποτσίγαρα παντού, γατοτροφές στο πάτωμα και γυναικεία εσώρουχα δώθε κείθε...
Βάζω κάποια τάξη και κατά το βραδάκι ποιητικό αφιέρωμα στις έξι γυναίκες που σημάδεψαν τη ζωή μου!

Βρε "κόκκινα χείλη" είσαι πότε ετσι πότε γιουβέτσι...
από τις λεοπάρδάλεις στα αθώα γατσουνάκια; κι απ'τα γυμνά βυζάκια στα "κερασάκια";...

Μαράκι, η σχέση με τα "κόκκινα χείλη" είναι πλατωνική! Τί άλλο θέλεις να σου πω για να με πιστέψεις;
Όσο για τις "παράλληλες" σχέσεις σου...δεν έχω αντίρρηση! Καλύτερα ένα γευστικότατο φαγητό κι ας το μοιράζομαι με πολλούς παρά ένα άνοστο και να ναι όλο δικό μου...
(και καλά δεν ζηλεύω....)
(αλλά όμως ζηλεύω...γκρρρρ...)