Φαντάστηκες τη ζωή σου σα βιβλίο!
Και χάρηκες...
Θα μπορούσες
να γυρίσεις άσκοπα τις σελίδες του,
να πηδήξεις τα δυσάρεστα κεφάλαια,
να ξαναβάλεις το βιβλίο στο ράφι
γυρεύοντας κάποιο άλλο...
Χάιδεψες το βιβλίο
κι είδες τα χέρια σου
να γεμίζους σκόνες...
Φαντάστηκες πάλι τη ζωή σου σα βιβλίο!
Αζήτητο όμως,
βουτηγμένο στη σκόνη!
Κι ανατρίχιασες...
Ένοιωσες πως το αίσθημα αυτό
δεν είναι μόνο φαντασία...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
Σήμερα είχα σκοπό να αναφερθώ στο φαινόμενο της κοινωνικής υποκρισίας με αφορμή το χθεσινό σχόλιο του φιλλίπου. Αλλά προέκυψε κάτι πιο φρέσκο (ας περιμένει ο Φίλιππας). Διάβασα, που λέτε, ένα κειμενάκι στο μπλογκ της Αλκυόνης και... εμπνεύστηκα πάλι...
Βέβαια, διευκρινίζω, πως έτσι βίωσα προσωπικά το κειμενάκι της και, εννοείται, μπορεί να πέφτω πολύ έξω...
Συμπέρασμα: σκέφτομαι να μετατραπώ σε τρομοκράτη του μπλογκοχώρου! προσέξτε λοιπόν τι γράφετε γιατί μπορεί να ... σας πυροβολήσω με τα στιχάκια μου!
Ενα βιβλιο που ακομα ο επιλογος δεν εχει γραφτει.
Εχει πολλες λευκες σελιδες ακομα!!
"Κι ανατρίχιασες...
Ένοιωσες πως το αίσθημα αυτό
δεν είναι μόνο φαντασία"
δε θελω ποτε να το νοιωσω αυτο, δε θελω ,δε θελω...
Τα σκονισμένα βιβλία, πραγματικός εφιάλτης, σαν ανεκπλήρωτος έρωτας, σαν τη ζωή που δε ζούμε, σαν τη χαμένη ζωή. Που κάθε μέρα μαζεύει όλο και πιο πολύ σκόνη, που στο τέλος φοβάσαι να τ΄αγγίξεις. Χρειάζεται αρετή και τόλμη. Ένα γρήγορο φύσημα - φύσημα ζωής, κι΄αυτό είναι όλο. Κάλιο αργά, παρά ποτέ!!
Το ποιηματάκι μας βγήκε κάπως απαισιόδοξο απόψε και δεν έπρεπε! Ευτυχώς που μας έδωσε έναν τόνο αισιοδοξίας η ΆνναΜαρία!
Μεγάλη ιστορία αυτός ο Ανώνυμος ο Έλλην! Δεν συμφωνείτε; Χαλαρός-χαλαρός αλλά πάντα μέσα στα πράγματα και πολύ εύστοχος! Τι λέτε; Του αφιερώνουμε κι αυτού ένα ποιηματάκι;
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟ ΕΛΛΗΝΑ:)
ΣΤΗς ΑΛΚΥΟΝΗΣ ΒΡΗΚΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΑ.
ΕΙΜΑΙ ΦΕΤΙΧΙΣΤΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΔΝΕ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΜΟΥ ΜΕΝΟς ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 40 ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ. (Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩς ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ...)
ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΡΑ ΖΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΦΙΣΚΑ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΑ ΑΔΙΑΒΑΣΤΑ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΩ, ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΩ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΟΛΑ Σ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ...
ΠΑΩ ΤΩΡΑ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΠΟΣΤ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΗΣ ΠΟΥ ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ:-)
Εξαιρετικό...
Νομίζω θα της αρέσει...
Πω πωωω... Τί ήταν αυτό πρωί - πρωί! Θα πω ένα πράμμα, γιατί έχω οδηγίες να σχολιάζω συγκρατημένα: πολύ δυνατό, Άσκαρ, πολύ.
Στον ανώνυμο έπρεπε ήδη να έχεις γράψει - περιμένω με ανυπομονησία αυτό το ποίημα. Καλό μήνα, Α!
Γλυκό και τρυφερό και βιβιοφάγο δημιούργημα.
ας ξεκινήσω με το "καλό μήνα" :)
όντως το πες και το κανες...
μ άρεσε που με συνδίασες με βιβλία. (γιατί όμως;)
Ξέρω τί προσπάθησες ν αποδώσεις και δεν ρωτάω αυτό.
Αν ήταν για κάποιον άλλον γραμμένο,θα μου άρεσε εξαιρετικά πολύ...όμως επειδή με τα βιβλία άγγιξες πάρα πολύ ευαίσθητη χορδή μου,λίγο "κόμπιασα"
Ειδικά θα μου άρεσε η τελευταία στροφή.
Για κάποιον άλλον,θα ταίριαζε ίσως
Μ έκανες να νιώθω τώρα να "πρέπει" να σου μιλήσω/απαντήσω με τον στίχο του Σεφέρη απ το ποίημα Ελένη
"Δεν είναι αλήθεια,δεν είναι αλήθεια" φώναζε...
Σαν να σου λέω,πως αυτή που περιγράφεις εδώ,δεν είμαι εγώ.
Είναι η σχέση που χω με τα βιβλία που μ εμποδίζει να το δω όπως το λες εσύ.
Δεν φαντάστηκα τη ζωή μου βιβλίο .
Δεν θα μπορούσα ποτέ άσκοπα να ξεφυλίσω βιβλίο παραλείποντας οποιαδήποτε δυσάρεστο ή όχι κεφάλαιο.
Ούτε χωρίς να το τελειώσω,θα το βαζα στο ράφι να σκονίζεται γυρεύοντας κάποιο άλλο.
Και η μοναξιά/πραγματικότητα που αρχίζει και γίνεται ορατή στο τέλος του ποιήματος,δεν με ανατριχιάζει ή με φοβίζει.
Το ποίημά σου όντως μ άρεσε.
Αλλά το ξαναλέω.. ταιριάζει ίσως σε κάποια άλλη ή άλλον.
Όπως και να χει κάποια στιγμή ίσως -έστω κι άτεχνα- γράψω κάτι που θα σου δείχνει εμένα
:)
Και καθαρά φιλολογικά βλέποντάς το/διαβάζοντάς το,με λίγη "δουλειά μπορεί να γίνει πανέμορφο.
Σ ευχαριστώ κι επιφυλάσσομαι ν ανταποδώσω
Φιλιά και καλό μήνα!!
xxxxxx
kala na patheis askardamiktako.
xe xe xe
kala na patheis askardamiktako.
xe xe xe
Eμένα μου άρεσε πολύ! Μακάρι να'χα ταλέντο στην ποίηση. Το καλύτερα δικά μου ποιήματα είναι επιεικώς γελοία κι απαράδεκτα.
γαματα γαματα
με μεγαλα γραμματα
(τετοιου επιπεδου!)
χε χε χε
Ομορφα τα περιγραφεις..:)
τί υποτίθεται οτι έπαθες σύμφωνα με τον ανώνυμο ασκαρδαμυκτί μ;;;;
εμένα μ άρεσε το ποίημα σαν φιλόλογος είπα μια γνώμη πως μπορεί να γίνει τέλειο...
ελπίζω να μην εννοεί πως σου πα κάτι προσβλητικό...
πραγματικά το ελπίζω!
ούτε εσύ θέλω να μείνεις με τέτοια υποψία!!!!!
φιλί!
:)
Αθηνούλα και Αταλάντη, ο Ανώνυμος ο Έλλην μπήκε σε σειρά πρωτεραιότητας...
Παιδίσκη, Δείμο, candy σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια! Αν και υποψιάζομαι πως είστε τόσο καλοί που μόνο καλά λόγια ... σας χρωστάει ο Θεός!
Βατραχάκι, κι όμως μου άρεσε το
"γαματα γαματα
με μεγαλα γραμματα"
Μου θύμισε κάποιον άλλον "ποιητή" (οι πιο παλιοί θα θυμούνται) και το αριστούργημά του:
"κι ήταν τα στήθια άσπρα ωσάν γάλατα
και μού λεγες
γαργάλατα-γαργάλατα..."
Αλήθεια ανώνυμε, ποια αποτυχία μου σε χαροποίησε τόσο πολύ;
Αλκυόνη μας, καλόν μήνα και πολύ χαιρόμαστε που το ποιηματάκι δεν σε αντιπροσωπεύει! Τό χεις συνειδητοποιήσει βρε συ πόσοι εδώ μέσα σε λατρεύουν;
με συγκίνησες ασκαρδαμυκτούλι μ :**
Υπέροχο κι αυτό!
Δημοσίευση σχολίου