Το ξέρω ότι πολλοί Αθηναίοι ανατριχιάζουν και μόνο με την ιδέα πως αν ανέβουν στη Θεσσαλονίκη και περπατήσουν στους δρόμους της, ένας στους δύο που θα συναντάνε θα είναι ψηφοφόρος του Ψωμιάδη!
Είναι αλήθεια πως κάποιες φορές μοιάζει να κυριαρχεί στην πόλη η εικόνα αυτή. Με τα καλοκαιρινά μνημόσυνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τις καρακίτς χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις του Δήμου, την Εκκλησία μονίμως σε εμπόλεμη κατάσταση (εναντίον σε ποιους και σε τι άραγε;)…
Είναι αλήθεια πως κάποιες φορές μοιάζει να κυριαρχεί στην πόλη η εικόνα αυτή. Με τα καλοκαιρινά μνημόσυνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τις καρακίτς χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις του Δήμου, την Εκκλησία μονίμως σε εμπόλεμη κατάσταση (εναντίον σε ποιους και σε τι άραγε;)…
Όμως σίγουρα η Θεσσαλονίκη δεν είναι αυτή ή, τουλάχιστον, μόνο αυτή! Θεσσαλονίκη είναι και η «προχωρημένη» νεολαία της, τα μοδάτα καφέ της παραλίας, τα μεγάλα κλαμπς στ’ ανατολικά και στα δυτικά της πόλης, τα παρκαρισμένα τζιπ στην άλλοτε φρικιάρα Άνω Πόλη… Θεσσαλονίκη είναι και η πόλη των παράνομων ζευγαριών του Σαββατοκύριακου, αλλά και οι παστωμένες στο make up γκόμενες που κυκλοφορούν στην Τσιμισκή πρωινιάτικα…
Γνώρισα τη Σαλονίκη σε αρκετά μικρή ηλικία. Θυμάμαι να κάθομαι με τις ώρες στο παγκάκι της γωνίας Τσιμισκή και Ικτίνου θαυμάζοντας εκείνους τους υπέροχους περαστικούς βορειοελλαδίτικους πισινούς…
Η Θεσσαλονίκη της μεταπολίτευσης, η «δική μου Σαλονίκη», ήταν κατεξοχήν Πανεπιστημιούπολη! Όσοι νέοι ήταν τολμηροί επωφελήθηκαν από ένα περιβάλλον έντονων ζημώσεων και προβληματισμού. Ειδικά η Φιλοσοφική Σχολή ήταν πνευματικός φάρος! Δίδασκαν εκεί μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο Σαββίδης και ο Μαρωνίτης. Μεγάλος δάσκαλος, αν κι όχι πανεπιστημιακός, ήταν και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Προσπαθούσε να μεταφέρει όλη τη γνώση του, φιλολογική και κοινωνική, μέσα στη ζωή! Εμένα αυτοί οι άνθρωποι με ελκύουν. Ο ακαδημαϊσμός είναι ένα απονευρωμένο και στυφό πράγμα…
Η «Διαγώνιος» ήταν κουλτουριάρικο στέκι. Εκεί αντάμωναν οι σημαντικότεροι λογοτέχνες και μουσικοί της πόλης. Εγώ ήμουν ακόμη μικρός και μόνο άκουγα… Μετά την «κάναμε» για τις ταβέρνες των Κάστρων. Πολύ κέφι, μεγάλα γλέντια. Με ρεμπέτικα και Θεοδωράκη. Διανοούμενοι, φοιτητές και λαϊκοί άνθρωποι μαζί…
Κάποια στιγμή ανακάλυψα και τον Βαρδάρη. Εκεί έβρισκα το alter ego μου! Ένα σκηνικό άγνωστο, μυστήριο και απαγορευτικό για τους περισσότερους… Πουταναριό, ομοφυλόφιλοι, τραβέστες… Πόσο θα 'θελα να ζήσω ξανά μια βραδιά στη «Σεχραζάντ», το θρυλικό μαγαζί του Προδρόμου και της Στάσας… Αγροτιά, φαντάρια, κάποιες λίγες τολμηρές γυναίκες και οι τραβέστες να σερβίρουν και ν’ ανεβαίνουν στο πάλκο, να τραγουδάνε για τις κατάρες τους, τον τρόπο που κάναν έρωτα … για τα πάντα. Στα μέρη αυτά μπορούσες να δεις ανθρώπους να πετάνε κάτω την ψυχή τους και να ξερνάνε πάνω της …
Ο θρίαμβος της αυθεντικής ζωής βρίσκεται στο περιθώριο! Όχι στους καλοβολεμένους ανθρώπους που δεν ρισκάρουν ποτέ….
Γνώρισα τη Σαλονίκη σε αρκετά μικρή ηλικία. Θυμάμαι να κάθομαι με τις ώρες στο παγκάκι της γωνίας Τσιμισκή και Ικτίνου θαυμάζοντας εκείνους τους υπέροχους περαστικούς βορειοελλαδίτικους πισινούς…
Η Θεσσαλονίκη της μεταπολίτευσης, η «δική μου Σαλονίκη», ήταν κατεξοχήν Πανεπιστημιούπολη! Όσοι νέοι ήταν τολμηροί επωφελήθηκαν από ένα περιβάλλον έντονων ζημώσεων και προβληματισμού. Ειδικά η Φιλοσοφική Σχολή ήταν πνευματικός φάρος! Δίδασκαν εκεί μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο Σαββίδης και ο Μαρωνίτης. Μεγάλος δάσκαλος, αν κι όχι πανεπιστημιακός, ήταν και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Προσπαθούσε να μεταφέρει όλη τη γνώση του, φιλολογική και κοινωνική, μέσα στη ζωή! Εμένα αυτοί οι άνθρωποι με ελκύουν. Ο ακαδημαϊσμός είναι ένα απονευρωμένο και στυφό πράγμα…
Η «Διαγώνιος» ήταν κουλτουριάρικο στέκι. Εκεί αντάμωναν οι σημαντικότεροι λογοτέχνες και μουσικοί της πόλης. Εγώ ήμουν ακόμη μικρός και μόνο άκουγα… Μετά την «κάναμε» για τις ταβέρνες των Κάστρων. Πολύ κέφι, μεγάλα γλέντια. Με ρεμπέτικα και Θεοδωράκη. Διανοούμενοι, φοιτητές και λαϊκοί άνθρωποι μαζί…
Κάποια στιγμή ανακάλυψα και τον Βαρδάρη. Εκεί έβρισκα το alter ego μου! Ένα σκηνικό άγνωστο, μυστήριο και απαγορευτικό για τους περισσότερους… Πουταναριό, ομοφυλόφιλοι, τραβέστες… Πόσο θα 'θελα να ζήσω ξανά μια βραδιά στη «Σεχραζάντ», το θρυλικό μαγαζί του Προδρόμου και της Στάσας… Αγροτιά, φαντάρια, κάποιες λίγες τολμηρές γυναίκες και οι τραβέστες να σερβίρουν και ν’ ανεβαίνουν στο πάλκο, να τραγουδάνε για τις κατάρες τους, τον τρόπο που κάναν έρωτα … για τα πάντα. Στα μέρη αυτά μπορούσες να δεις ανθρώπους να πετάνε κάτω την ψυχή τους και να ξερνάνε πάνω της …
Ο θρίαμβος της αυθεντικής ζωής βρίσκεται στο περιθώριο! Όχι στους καλοβολεμένους ανθρώπους που δεν ρισκάρουν ποτέ….
35 σχόλια:
Εσυ αγάπη μου ρισκάρεις ή εχεις γίνει απο τους βολεμένους που θυμούνται, αναπολούν και ψάχνουν αφορμή να ξαναζήσουν?
Μήπως κι εγώ είμαι η αφορμή για να ξαναβρείς αυτά που σου λείψανε?
Το περίμενα πως ο Βαρδάρης θα ήταν ξεχωριστός για σένα....όλοι εκεί βγάζουν ένα πρόσωπο που δεν ήξεραν οτι έχουν.
Ερχονται στην πόλη μου, στο σπίτι μου και μεθάνε απο μυρωδιές, γεύσεις, ομορφιά, χαλαρότητα, ανακαλύπτουν κομμάτια του εαυτού τους που βρισκόταν σε νάρκη και όταν γυρνάνε στην καθημερινότητα τους μιλάνε για το καρακιτσαριό των εκπροσώπων της προσπαθώντας να ξεχάσουν αυτά που βρήκαν εκει.
Αυτή είναι η ομορφιά της όμως, οταν ζήσεις εδώ δεν βλέπεις τα προβλήματα της, ναρκώνεσαι απο τη διαφορετικότητα των ανθρώπων, το χαβαλέ τους, το μικρό ταβερνάκι που μένει ανοιχτό για τους φίλους, τη βαβούρα στη καμάρα απο τη νεολαία που περιμένει το ταίρι της, τη θάλασσα που χαζευεις περπατώντας στο πλακόστρωτο και σε ταξιδεύει, τα μαγαζάκια στα Κάστρα που κάθεσαι το καλοκαίρι να χαζέψεις την πανσέληνο και τα φώτα της πόλης...και άλλα τόσα που δεν λέγονται, που πρέπει να τα ζήσεις.
Ερχονται και γιορτές και η πόλη αλλάζει, όχι απο εκδηλώσεις και λαμπάκια, αλλάζει γιατι αλλάζει η διαθεση των κατοίκων της και ομορφαίνει ...
Ασκαρδαμυκτάκο μου, τα πεζά σου, έχω την άδεια να τα σχολιάζω; Καλό βράδυ και καλά ταξίδια!
Μαράκι μου, θα σου απαντήσω στην αρχική σου ερώτηση με θεολογικούς όρους μια και όπως είπες κάποτε ήσουν πνευματικοπαίδι του Παϊσίου (;)και το Άγιος Όρος είναι κοντά στην πόλη σου. Υπήρχε, πουλες, εκεί ένας μοναχός (που αγίασε) και πήρε το όνομα Καυσοκαλυβίτης! Ξέρεις γιατί; Γιατί κάθε Άνοιξη έκαιγε την καλύβα του ακριβώς για να μην αισθανθεί ΒΟΛΕΜΕΝΟΣ! Κάτι ανάλογο κάνω κι εγώ! Ασκαρδαμυκτής ο Καυσοκαλυβίτης...
Αταλάντη, ξέρεις πως το μπλγκ μου είναι και δικό σου... Μπες κι αλώνησε όσο θες. Ήρεμα όμως γιατί ... ψαρώνω!
Εχω μια υποψία πως όσο ήσουν στα μέρη μου πήρες σβάρνα όλες τις σχολές της φιλοσοφικής για να μείνεις παραπάνω...δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά τόσες γνώσεις σε τόσους τομείς (παρεμφερείς ωστόσο).
Δεν έρχεσαι να κάνεις κανα μεταπτυχιακό κατα δώ?
τί να το κάνει το μεταπτυχιακό ο Ασκαρδαμυκτί!; αυτός ταβερνάκι και καλή ζωή θέλει, ο καψερός καυσοκαλυβίτης! (τρομάρα σου)...
Σας αφήνω τώρα γιατί ετοιμάζομαι για έξοδο πονηρούτσικη, καυτούτσικη, που κάνει τζιζ από μακριά και γι αυτό δεν μπορώ να πω περισσότερες λεπτομέρειες....
φιλάκια και καλή Κυριακή
Έχω ζήσει τη Θεσσαλονίκη σε διάφορες φάσεις της ζωής μου...
Κανένας δρόμος δεν πλησιάζει σε ομορφιά την Αριστοτέλους,με όλα όσα μου θυμίζει!...
Eδώ ...χαζομαμά! Βαθειά νοσταλγικό το post σου!; Αλλά όμορφο το άτιμο! Η ομορφιά η αληθινή, συνήθως εκεί βρίσκεται: στο περιθώριο, στους "ανθρώπους-αλήτες" της ζωής, γιατί αυτοί έχουν τη μαγκιά την πραγματική & τα κότσια. Αλλά ποιός (από μας) τολμάει;;;
Συμφωνώ πάντως για την πανέμορφη Θεσ/κη! Την έχω ζήσει κι εγώ πολύ αυτή την πόλη-θεά & με έχει σαγηνέψει με τη μαγεία της!
PS: Και για να μη λες πως κρύβω τα χρόνια μου (αν & δεν έπρεπε να τσιμπήσω κι εγώ): 33 είμαι, αλλά τί σημασία έχει;;;
Να περάσεις ένα πολύ όμορφο βράδυ & μια ακόμη πιό όμορφη Κυριακή!
Αυτή η πόλη έχει όντως κάτι το μαγικό...
Μιλάμε για πολύ άπαιχτη η Σαλονικιά!
Το ότι το Μαράκι είναι πολύ καλή πάστα ανθρώπου δεν χωράει συζήτηση. Το ότι είναι γκομενάρα, επίσης. Έλα όμως που το Μαράκι είναι και Σαλονικιά. Και πρέπει να ξέρετε φίλοι μου ότι μπορεί οι άντρες Μακεδόνες, λόγω της αγαθότητάς τους, να έχουν τη φήμη των αφελών και μπουνταλάδων, αλλά μην κάνετε το λάθος να θεωρήσετε τέτοιες και τις Σαλονικιές! Αυτές είναι κυριολεκτικά ΑΠΑΙΧΤΕΣ!
Προσέξτε τακτική το Μαράκι. Σου λέει: να καλέσω τον Ασκαρδαμυκτί για ένα Σ/Κ στη Σαλονίκι καλό ακούγεται! Αλλά τι να σου κάνει ένα Σαββατοκύριακι; Νύχτωσε-ξημέρωσε… πάει πέρασε. Ωραία θα περάσουμε, δε λέω, θα το γλεντήσουμε αλλά, Κυριακή βράδυ, άντε Δευτέρα ξημερώματα παίρνει το αεροπλάνο και κατεβαίνει στην Αθήνα… Λίγο το καλό! Ανάβει, λοιπόν, τσιγάρο το Μαράκι και σκέφτετε! Τι σκέφτεται δηλαδή, που το χει το σχέδιο έτοιμο στο τσεπάκι: ποιος είναι το ευαίσθητο σημείο του Ασκαρδαμυκτί; Η μόρφωση! Πολύ ωραία… Να την η μπανανόφλουδα, λαχταριστή και γλυστερή! «Έλα Ασκαρδαμυκτάκο μου στη Θεσσαλονίκη να κάνεις κανένα μεταπτυχιακούλι»! Μιλάμε για φοβερό σχέδιο. Σου λέει η πανέξυπνη Σαλονικιά: το μεταπτυχιακό τα θέλει τα χρονάκια του… Όπως και να το κάνουμε θέλει και τις μελέτες του, τις εργασίες του, θέλει πράγματα… Φιλότιμος ο Ασκαρδαμυκτάκος, ε και λίγο εγωιστής, θα κυνηγήσει τον καλό βαθμό και την μεγάλη επίδοση! Αυτά όμως δεν γίνονται εύκολα. Αν υποθέσουμε ότι ένας 25ρης θα χρειάζεται, π.χ., πέντε ώρες διάβασμα ημερησίως ο Ασκαρδαμυκτί που κοντεύει τα 40 και το μυαλό του θα έχει κάψει φλάτζα από τις καταχρήσεις και τα στριφτά, δεν θα θέλει τουλάχιστον τις διπλάσιες; Και με το παραπάνω! Ποιός τώρα άντρας στα 40, με 10 ώρες διάβασμα τη μέρα θα έχει όρεξη να πιάνει τα παγκάκια της Τσιμισκή για να χαζεύει τους περαστικούς κώλους, η να ξενυχτάει με τις τραβέστες και το πουταναριό; Κανένας! Από την άλλη, θα βρεθεί ο καημενούλης σε μια ξένη πόλη, κι όσο κοινωνικός κι αν είναι πότε θα προλάβει να δικτυωθεί και μάλιστα με τόσο διάβασμα; Οπότε τι του μένει; Θα είναι συνέχεια μαζί μου, θα παίζει τάβλι με τον μπαμπά μου (και θα μιλάνε και πολιτικά) η δε μαμά μου θα ξετρελαθεί μαζί του, γιατί όπως είπαμε ο Ασκαρδαμυκτί είναι περιζήτητος γαμπρός και κάτι τέτοια οι μαμάδες είναι οι πρώτες που τα μυρίζονται από 380 χλμ μακριά! Άντε, όταν το αδελφάκι μου θα έρχεται με άδεια απ’ τον στρατό, θα τους αφήνω να ξενυχτάνε παρέα κι έτσι θα είμαι διπλά σίγουρη. Και το αδελφάκι μου θα ξέρω πως είναι ασφαλές κοντά στον έμπειρο Ασκαρδαμυκτί αλλά κι εκείνος σιγά μην κάνει αταξίες μπροστά στον αδελφό της καλής του! Απ’ την άλλη, θα βγαίνουμε πότε-πότε για καφέ παρέα με τις ποιο άσχημες φίλες μου (αν και το Μαράκι δεν σκέφτεται τέτοιες μικρότητες). Με λίγα λόγια θα μετατραπώ σε ένα είδους κατοικιδίου ζώου, κάτι σαν ινδικό εγχειρίδιο… Τώρα βέβαια υπάρχει και η παροιμία που λέει πως ο λύκος δεν αλλάζει χούγια… Αμ δε… Ο λύκος μπορεί να μην αλλάζει, αλλά τον Ασκαρδαμυκτί θα τον αλλάξει το Μαράκι. Θέλεις γλυκέ μου τσιλιμπουρδίσματα ή μπουρδελκότσαρκα; Πολύ καλά! Έλα να το κάνουμε μαζί δυο φορές τη μέρα (πρωί – απόγευμα, στις κρίσιμες ώρες κάθε άντρα) κι αν σου κάνει κου κου πήγαινε με όποια θες… Μιλάμε για σατανικό σχέδιο…
Αμ το άλλο; Κάθεται, που λέτε, το Μαράκι και παρακολουθεί στο μπλογκ ποιες φλερτάρουν τον Ασκαρδαμυκτί! Κι αφού βγάλει ασφαλή συμπεράσματα, τι λέτε πώς κάνει. Ούτε ξεκατινιάσματα ούτε ξεμαλιάσματα. Το Μαράκι είναι ανώτερης κλάσης γυναίκα. Έχει σχέδιο και προοπτική… Θέλετε να ξέρετε ποιες έχει κάνει κολλητές εδώ μέσα; Τα Κόκκινα χείλη και την Παιδίσκη ερωμένη! Θέλει να έχει το γλυκό μου άμεση και εκ των ένδω πληροφόρηση!
Μαράκι μου δεν ξέρω αν σκέφτεσαι έτσι ακριβώς όπως τα περιγράφω. Αν όχι πολύ καλά κάνεις. Αν ναι, κάνεις ακόμη καλύτερα. Έτσι είναι οι νόμοι της φύσης και της ζωής και δεν πρέπει να τους πηγαίνουμε κόντρα!
Άπαπααααα!!
τς τς τς... Τι να πρωτοσχολιάσω;
Το πιο βαρύγδουπο πρώτα...
Πρώτον...
Εγώ σας φλερτάρω Ασκαρδαμυκτι;
Θα φάω τα κοτσίδια μου!!!
(ψιθυριστά: με κατάλαβαν γμτ)
Και δεύτερον, αν ήμουν στη θέση του Μαρακίου,
θα σας είχα χαστουκίσει ιντερνετικά, τσαφφφ,
μα καλά, τι γνώμη έχετε για το κορίτσι πια;
(ψιθυριστά στο Μαράκι: εε Μαράκι, εγώ είμαι μαζί σου,
είπαμε θα τον μοιραζόμαστε ε; )
Αλλά κι εσείς Ασκαρδαμυκτί,
όπως είχε πει και κάποιος ανώνυμος παλαιότερα,
σαν μεγάλη ιδέα δεν έχετε για τον εαυτό σας ;
O ΒΑρδάρης είναι ξεχωρστός για όλους στην πόλη. Είναι το κέντρο του βασιλιά (για βασιλόφρονες), το κέντρο της σκλαβιάς στην Ελλάδα το 1912 (για τους μαλάκες), το κεντρο της γης από όπου μετράνε τα πάντα (για όποιον δεν έφυγε ποτέ από τη Σαλονίκη), το κέντρο του έρωτα (για όποιον θέλει πουτάνες και sex-shops). Είναι κέντρο τέλος πάντων για όλους, ακόμα και για το δρόμο προς τη φυλακή ή μία τηλεφωνική σύνδεση. Πάντα ήταν σημαντικός (δυτική είσοδος της μεσαιωνικής πόλης). Αλλά, κούκλε μου, εσύ το παραέκανες.
καλημέρα και καλή Κυριακή σε όλους!
Δήμο μου, εξήγησέ μου σε παρακαλώ, τί εννοείς για το 1912;
επίσης πες μου, εάν θέλεις, για σένα ποιο είναι το κέντρο και τη σημειολογία του δίνεις;
Ασκαρδαμυκτί, θα σε παρακαλέσω να μην ασχολείσαι με μένα θεωρώντας με άλλη μία που σε φλερτάρει. Όταν θέλω φλερτ δεν το κάνω ιντερνετικά αλλά με απευθείας συνδέσεις... (ποτέ δεν μου άρεσαν τα παράθυρα των ειδήσεων, πόσο μάλλον αυτά... προτιμώ τις μπαλκονόπορτες που βγάζουν σε βεράντες...)
Μαράκι, κάνε ό,τι μπορείς με την πάρτη του, εύχομαι να τα καταφέρεις!
την καλημέρα μου σε όλους
φιλιά
Αχχχχ είμαι πολύ κουρασμένη γιατι έκανα ανακαίνιση στο "σπιτικό" μου, αν έρχετε κανα βράδυ ο καλός μου να κοιμάτε σε υπέρδιπλο κρεββάτι με όλα τα κομφόρ (μέχρι και καινούρια νεγκλιζέ αγόρασα αγαπητέ μου).
Αγαπημένε μου η κουμπάρα μου σε φλερτάρει?Δεν είσαι του γούστου της λυπάμαι.
Και η παιδίσκη, μα καλά δεν ντρέπεσαι να σκέφτεσαι τέτοια για τη μικρή?Το μόνο που θέλει είναι να μορφωθεί κοντά σου, κι εγώ χαίρομαι που σε θαυμάζει (μεταξύ μας μια μικρή παιδίσκη δεν μένει για πολύ κοντά στον μέντορά της...μόλις μάθει αρκετά πάει για άλλα) και είμαι υπέρ της γνώσης!!!
Τώρα στο προκείμενο, σαν Σαλονικιά και Ταυρίνα είμαι λάτρης των απολαύσεων...δεν πιστεύω να με κατηγορείς που θέλω να σε τραβήξω κατα δω (μας έχουν φάει τα δρομολόγια πια) αλλά οπως βλέπεις θέλω και το καλό σου δεν είμαι τοοοσο εγωίστρια παρε και κανα πτυχιο ακόμα παράλληλα με μένα!
Αγαπητέ μου τάβλι με τον μπαμπά, η μαμα να φροντίζει τον γαμπρό και ο αδερφός κολλητάρι μαζί σου?Σε ποια ελληνική ταινία ζεις?Το τάβλι και τη μπιρίμπα το δέχομαι γιατι πλέον δεν είναι ασχολία μονο μπαμπάδων-γαμπρών, η μαμα φροντίζει την οικογένεια της και τους καλεσμένους αλλά τεμενάδες δεν κάνει σε κανέναν (με τέτοια κόρη έχει συνηθίσει στις ουρές εξω απο την πόρτα, δεν τον κυνηγάει τον γαμπρό ασε που δεν θέλει να σκλαβωθω τόσο νωρίς), καθότι όμορφη Σαλονικιά με αυτοπεποίθηση δεν έχω ανάγκη να κάνω παρέα με άσχημες για να ξεχωρίζω.Πρωί και απόγευμα?Και μεσημέρι και βράδυ και χαράματα, όλες οι ώρες καλές είναι διάθεση και κουράγιο να υπάρχει (αλήθεια θα έχεις κουράγιο και για άλλες?αμφιβάλλω).Και τέλος, μωρό μου να σ'αλλάξω?Οχι δεν πιστεύω σε αυτά ,αλλάζεις για τον εαυτό σου, επειδή το θές ή το χρειάζεσαι έσυ, για κανέναν άλλον, είτε έισαι άντρας είτε γυναίκα, οπότε δεν θα κάνω καν προσπάθεια να σε αλλάξω.
Φιλάκια απο την ηλιόλουστη Θεσσαλονίκη
Λοιπόν, τα πράγματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν. Με το Μαράκι, όπως όλα τα ερωτευμένα ζευγάρια, έχουμε τις εντάσεις μας και τις αντιπαραθέσεις μας. Ισχυρές προσωπικότητες είμαστε και οι δύο, φρεσκαδούρα η σχέση μας, μέχρι να βρούμε τις ισορροπίες μας θα δυσκολευτούμαι λίγο... Τουλάχιστον είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας...
Κοιτάτε, όμως, τακτική η Παιδίσκη. Και καλά... παίρνει το μέρος του Μαρακίου! Την υποδεικνύει μάλιστα να μου χώσει και χαστούκι. Σου λέει (η πονηρή παιδίσκη): θα το ρίξει το σκαμπίλι η ταυρίνα, θα αψιώσει ο Πειραιώτης, θα το πετάξει το μπινελίκι του, θα τα πάρει χειρότερα η Σαλονικιά, οπότε... σίγουρος και γρήγορος τσακωμός! Και τι θα κάνει ο Ασκαρδαμυκτούλης; Θα πέσει σαν ώριμο φρούτο στην άγουρη πλην πολλά υποσχόμενη αγκαλιά της παιδίσκης...
Προσέξτε τώρα και την τακτική των "κόκκινων χειλέων" (άλλη σουπιά αυτή): σου λέει, τι είναι αυτό που εξιτάρει σε έναν άντρα τις γυναίκες; Μα φυσικά ότι τον γουστάρουν πολύ οι άλλες γυναίκες! Φίλοι μου, είναι καταπληκτικό πόσο πολύ επηρεάζονται μεταξύ τους οι γυναίκες σε τέτοια ζητήματα. Πάρτε τον πιο άσχημο και βλάκα άντρα, βάλτε μια γκομενάρα να τον κυνηγάει και θα δείτε όλες τις γυναίκες να πέφτουν στα πόδια του. Το ξέρει, λοιπόν, αυτό η "κόκκινα χείλη" και την κάνει (και καλά) γυριστή! Κι αρχίζει τα "δήθεν" όπως "δεν είσαι του τύπου μου", "δεν σε γουστάρω, δεν σε φλερτάρω", "Μαράκι στο παραχωρώ, όλος δικός σου, εμένα μου αρέσουν οι ζωντανοί άντρες κι όχι οι σκιές του ίντερνετ", μπορεί να δείξει και κάποια συμπάθεια στον ... Δείμο... τα γνωστά γυναικεία κόλπα τέλος πάντων...
Κορίτσια συνεχίστε... μας βοηθάτε να πάρουμε διδακτορικό στη γυναικεία συμπεριφορά!
Ασκαρδαμικτί θέλω να σε συγχαρώ για την ικανότητα που έχεις να στήνεις διάφορα σκηνικά με τα οποία διασκεδάζετε κι εσείς κι εμείς που σας διαβάζουμε. Είμαι μια γυναίκα 51 ετών και δυστυχώς η τηλεώραση και ο υπολογιστής είναι πλέον η μόνες παρέες μου. Συγχαρητήρια και στα άλλα παιδιά που συμμετέχεται στο παιχνίδι γιατί δείχνετε πόσο έξυπνα είστε και χαίρομαι πως οι νέοι σήμερα δεν είναι μόνο αυτοί οι τύρανοι ή οι εγκληματίες που δείχνει η τηλεόραση.
Μου φαίνεται ότι θα τσακωθώ με τον Ασκαρδαμυκτί....
Καλέ μου, μπορείς να πιστεύεις ό,τι θέλεις και να με ερμηνεύεις κατά πως σε βολεύει, όμως είσαι μακρυά νυχτωμένος!
Έχεις άραγε ποτέ σου προβληματισθεί με το πώς το τάχα χιούμορ και αστείο κρύβει στη βάση του την αλήθεια; Πώς κάθε φορά που λες ότι το κάνεις κάτι για πλάκα ή το γράφεις αστεία, μπορεί να σημαίνει πως και αυτό είσαι ή πρεσβεύεις αλλά το κρύβεις;
Από την άλλη μη νομίζεις ότι εσύ είσαι κι άλλος δεν είναι, έλεος!!!! εγωιστή μου... κι ούτε γνωρίζεις τόσο καλά τη γυναικεία ψυχολογία, άσε που την παρερμηνεύεις σε πολλά!
Ακόμα δεν έχω τελικώς αποφασίσει εάν θα παραμείνω αναγνώστρια και γράφουσα στο blog σου και μόνο, όπως είχες ζητήσει, ο καιρός και η συμπεριφορά σου θα δείξει! Αν γίνεις ένας καλός "ελέφαντας", όπως ίσως να ήσουν κάποτε, κι όχι ένα υπεροπτικό χαζονιάναρο ζωντανό, τότε κάτι θα γίνει...
κατά τα άλλα σας φιλώ όλους σας γλυκά
Λατρεμένε μου με συγκινείς που θέλεις να προστατέψεις τη σχέση μας απο τις τόσες γυναικείες παρουσίες εδώ αλλά οσο κρατάει ο έρως δεν μπαίνει κανείς ανάμεσα μας και αν κάποια καταφέρει να πάρει τη θέση μου (είστε σίγουρες βρε κορίτσια, τόσοι άντρες θα σας βρώ τον καλύτερο) τότε μάλλον το σφάλμα θα ναι περισσότερο δικό μας παρά δικό της.
Και έπειτα χωρις να το ξέρουν βοηθάνε να δυναμώνει η σχέση μας...λίγη ένταση μας φέρνει πιο κοντά!
Κουμπαρούλα μου μην δίνεις σημασία...μπορεί να ψιλοκαβάλησε το καλάμι αλλα είναι φυσικό...σου λέει έριξα το Μαράκι, τέτοια γυναίκα φτου μου πρέπει να είμαι φοβερός για να τα κατάφερα...βεβαια αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι οτι αν μια γυναίκα θέλει να "πέσει" δεν χρειάζεται πολλά κόλπα ούτε τον Brad Pitt για να πέσει...
Μαράκι μου, ίσως να σου απαντούσα κάτι πιο σχετικό με τον "ακατανόμαστον" αλλά έχω περίοδο και καταλαβαίνεις, πονάω η δόλια και δεν έχω παυσίπονο κι έχω δύο άντρες και βαριούνται να μου πάρουν από το φαρμακείο ...
γι αυτό κι εγώ θα ανοίξω ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, θα βάλω και ζάχαρη μέσα, θα το ξεστάνω και θα γίνω φυσέκι...
άντε πάω τώρα
σας ξαναφιλώ, φιλήστε με κι εσείς ...είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης...(όπως λέει και ο φίλος μου ο Μακρόπουλος)
όταν λέω δύο άντρες.... εννοώ δύο αδέρφια, προς αποφυγήν παρεξηγήσεως!
Μιλαμε για μια πολη απλα..πανεμορφη!:)
χειλάκια μου κόκκινα, έχουμε κι εμείς μερικές μαλάκες που χαρακτηρίζουν αποφράδα τη μέρα που η Μακεδονία και η Σαλονίκη έγινε ελληνική. Εκεί είναι το άγαλμα του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ που μπήκε επικεφαλής του ελληνικού στρατού το 1912, εκεί είναι το χιλιομετρικό 0, εκεί είναι τα μπορντέλα, εκεί δίπλα είναι ο ΟΤΕ και τα δικαστήρια. Και από την αρχαιότητα εκεί ήταν η δυτική πύλη (στο ύψος των Λαδάδικων)
ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΑΛΟΝΙΚΙΟ ΚΙ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΟΥΝ ΤΑΚΤΙΚΑ ΓΙΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ.
ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΧΩΡΙς ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΟ ΟΛΥΜΠΟΣ ΝΑΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑΒΛΙ ΜΕ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΜΑ ΣΤΟ ΜΑΤΖΕΣΤΙΚ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΛΥΠΑΜΑΙ...
ΚΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΕΡΜΟ ΤΟ ΝΤΟΡΕ ΤΟ "ΕΚΜΟΝΤΕΡΝΙΣΑΝΕ" ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΟΥς
ΕΥΤΥΧΩς ΜΑΘΑΙΝΩ ΟΤΙ ΝΤΑ ΚΑΠΟ ΚΑΙ ΦΛΟΥ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΟΥΝ!
Σόφι, θα μας πεις για τις αναμνήσεις σου απ' την Αριστοτέλους;
Παιδίσκη, όποιος έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του είναι ψωνάρα (ε, κι εγώ έχω το ... ψωνάκι μου)
Δείμο, ωραία η ιστορική αναδρομή σου! Εγώ υπενθημίζω ότι το 1912 ο Βασιλιάς ήθελε να προχωρήσει βόρεια προς το Μοναστήρι, αντί να λεφτερώσει τη Σαλονίκη! Ευτυχώς τον μετέπεισε ο (όνομα και πράγμα) Λευτεράκης Βενιζέλος...
Κόκκινα χείλη, ούτε να το σκέφτεσαι να μας εγκαταλείψεις. Είμαι πολύ τυχαιρός που το κλαμπ μου έχει τα αποκλειστικά σου δικαιώματα! Και λίγα λόγια για την γυναικεία περίοδο. Ξέρω πολλούς άντρες που τη σιχαίνονται ή την ειρωνεύονται. Για μένα όμως ήταν και είναι η καλύτερή μου! Για δυο λόγους: Α) τις τελευταίες μέρες προ της περιόδου οι γυναίκες γίνονται πιο επιθετικές σεξουαλικά και Β)στη διάρκεια της περιόδου μπορώ να αποφεύγω τις σπαστικές μεθόδους αντισύλληχης...
Μαράκι μου, αν θες να μου κρατάς το ηθικό ανεβασμένο (λέμε, αν) σε παρακαλώ να μην ξαναπείς ότι "έπεσες" επειδή το ήθελες αλλά επειδή είμαι ακαταμάχητος εραστής. Κάτι τέτοια τα θέλουν πολύ οι άντρες...
Αθηνούλα... εσύ ήρθες πολύ διαβασμένη! Αλήθεια, είναι ΄γεγονός ότι οι Σαλονικιοί είναι λίγο μπουνταλάδες. Εσύ παντρεύτηκες Σαλονικιό και θα ξέρεις...
Και δυο τελευταία...
Θυμάμαι κάποτε είχα μια φιλενάδα που κάθε φορά που της έρχονταν περίοδος μου τηλεφωνούσε και μου έλεγε: "τάξε μου... "ηλθε η φίλη σου"!
Αύριο έχει ποιηματάκι αφιερωμένο στους φίλους του Μπλογκ και συγκεκριμένα στον Άγγελο ή την παιδίσκη. Θ' αποφασίσω τελευταία στιγμή. Ο άλλος ... μεθαύριο.
Έχεις άλλου είδους αναμνήσεις από τις δικές μου...
Πάντως, ενώ περνούσα πάντοτε όμορφα στη Θεσσαλονίκη, δεν κατάφερα ποτέ να ξεφορτωθώ την εντύπωση, πως πρόκειται περί πόλης ετοιμόρροπης.
Όποτε περπατώ στους δρόμους της, φοβάμαι πως ανά πάσα στιγμή θα καταρρεύσουν όλα τα κτίρια στο κεφάλι μας.
Δεν έχω πάει ποτέ Θεσσαλονίκη και με το κείμενό σου πήρα μια γεύση.
Μην αρχίσετε να βαράτε που δεν έχω πάει ποτέ! Ετυχε.
Βατραχακι μου,
ουτε και εγω εχω παει ποτε και δεν τολμησα να το γραψω μεχρι που διαβασα το σχολιο σου!!
Θα παω καποια στιγμη και θα τιμησω δεοντως την κουζινα της!!
Λοιπόν, αυτήν την πόλη τη λατρεύω.
Δεν την έχω ζήσει πολύ, κι όμως κάθε φορά που περνάω αισθάνομαι ότι είναι το σπίτι μου. Μυρίζει οικεία. Μυρίζει Θεσσαλονίκη.
Δεν είναι καμιά πολύ όμορφη πόλη. Ή, τέλος πάντων, υπάρχουν πολύ πιο όμορφες πόλεις.
Ο κόσμος είναι όντως κιτς, χονδροειδώς μάλιστα, έχει τα άσχημα στοιχεία των πρωτευουσιάνων και τα άσχημα στοιχεία των επαρχιωτών.
Και αυτό το αντιαθηναϊκό κόμπλεξ που εκφράζεται και με την ψήφο στον Ψωμιάδη (=αέρας λιμανιού στο σαλόνι...)
Η πόλη, όμως, είναι ακριβώς το αντίθετο. Μία μεγάλη πόλη με τον αέρα μικρής. Μία πόλη που περπατιέται. Που από κάθε στενό της βλέπεις θάλασσα. Επιτέλους μια πόλη που δε φυσάει ποτέ νοτιάς.
Και αυτοί οι ρυθμοί που λένε... Που έχει καταντήσει τόσο banal πια να το ακούς... Και όμως, είναι αλήθεια!
Ναι έχει άλλη χάρη η Θεσσαλονίκη. Είναι πόλη για να ζήσεις.
θα είμαι εκεί την Πέμπτη. :)
Ο κόσμος είναι όντως κιτς, χονδροειδώς μάλιστα, έχει τα άσχημα στοιχεία των πρωτευουσιάνων και τα άσχημα στοιχεία των επαρχιωτών.
jason να προσβληθώ?
Θεσσαλονικιά είμαι και κιτς δεν δέχομαι να με πεί ουδείς απο όπου κι αν είναι!!!
Να πώ κακία για Αθηναίους βέρους (δες ντρέπομαι να πω την καταγωγή μου ή την απαρνιέμαι γιατι δεν ταιριάζει στο image μου).
Οχι δεν μου ταιριάζει....
Η Θεσσαλονίκη δεν είναι όμορφη πόλη, δέν έχει τίποτα το ιδιαίτερο άλλη μια αστική πόλη είναι...οι άνθρωποί της την κάνουν αυτό που έιναι και αν δεν σου αρέσουν αυτοί δεν σου αρέσει και η πόλη...
Δεν βγάζω κακία παράπονο είναι θίχτηκα μην κρίνεται τόσο επιπόλαια ρε παιδιά εγώ γιατί δεν γύρισα να πω κακία ακόμα για κανένα Αθηναίο ????????????
Ξεκινάω από την Ηλιαχτίδα: καλά, εσύ μαμά πράγμα να σε ελκύει το περιθώριο; Αξιολάτρευτο! Είμαι βέβαιος ότι είσαι καταπληκτική μαμά. Θυμάμαι έναν ξάδελφό μου που τον επισκέφθηκα σπίτι του (στο Ζεφύρι) και με εξέπληξε η ευγένεια και ο τρόπος των έφηβων παιδιών. Τον ρώτησα πώς κατάφερε και έκανε τόσο σωστά παιδιά και μου απάντησε: "ο σωστός γονιός πρέπει να είναι αλήτης, αλλά ωραίος αλήτης"!
3 parties, τώρα αυτό που λες είναι ... φοβία, ή φυσιολογική αντίδραση λόγω της παλαιότητας κάποιων κτιρίων;
Η 'ΑνναΜαρία, ως αριστοκράτισσα Πειραιώτισσα, δεν αφήνει ποτέ τον τόπο της και δεν μπορεί να ζήσει ούτε μέρα αν δεν αγναντεύει το Σαρωνικό! Το βατραχάκι δεν δικαιολογείται, γιατί η Μακεδονία έχει εκλεκτούς βάλτους (εξ ου και "τα Μυστικά του Βάλτου"...
Ο jason μας τα είπε κάπως αντιφατικά! Ενώ ξεκίνησε με το "πόσο λατρεύει τη Θεσσαλονίκη" στη συνέχεια την έθαψε κανονικά! Αλλά, για να πω και την αλήθεια, κάπου το χάρηκα! Γιατί προκάλεσε την οργή του έρωτά μου, της Μαριός! Οπότε δεν θα ανησυχώ μήπως γίνει τίποτα την Πέμπτη που θα ανέβεις Σαλονίκη...
Καταρχάς, όταν λέμε "ο κόσμος" εννοούμε γενικά, δεν εννοούμε όλον τον κόσμο - δεν είπα εσένα γιατί δε σε ξέρω προσωπικά.
Δεύτερον, αυτή είναι νόμη η προσωπική μου άποψη. Ακόμα και αν έλεγα εσένα κιτς, θα έπρεπε να το δεχτείς ως γνώμη μου και φυσικά να διαφωνήσεις - δικαίωμά σου. Άλλο να μη συμφωνήσεις με ένα χαρακτηριστικό που σου αποδίδουν και άλλο να μη δέχεσαι καν ότι μπορεί κανείς να σου αποδώσει κάτι τέτοιο.
Τρίτον, αυτή είναι η ειλικρινής μου εντύπωση, δε βγάζω κακία ούτε πρόβλημα έχω με κάποιον. Το μισό μου σόι στη Θεσσαλονίκη το έχω, εκεί μεγάλωσε και ο πατέρας μου.
Τέταρτον, είχες κάθε δικαίωμα να πεις το οτιδήποτε για κάποιον Αθηναίο. Ο σκοπός δηλαδή είναι να λέμε μόνο θετικά;
Πέμπτον, εγώ βέρος Αθηναίος δεν είμαι. Μεγάλωσα στην Αθήνα, αλλά ο πατέρας μου είναι από Καλάματα και Κοζάνη και η μάνα μου είναι από Μυτιλήνη. Και σπουδάζω Πάτρα. Και έχω και για τους Αθηναίους να πω άσχημα πράγματα και για τους Μυτιληνιούς ουουουου...
Δε λέω τίποτα κακοπροαίρετα, αλλά όχι και να μην μπορούμε να πούμε δυο κουβέντες αρνητικές...
Επίσης, ελπίζω να κατάλαβες πως το νόημα του comment ήταν πως παρ' όλα αυτά απολαμβάνω τις μέρες μου στην πόλη. Ίσως όσο πουθενά αλλού στην Ελλάδα - εκτός από τη Μυτιλήνη μου.
Αρπάζεστε εύκολα ρε παιδί μου...
Φιλικά πάντα, Ιάσονας.
Καλά, αυτό το "νόμη" σήμαινε "μόνο" - δεν ξέρω πώς πρόεκυψε. :)
jason χαίρομαι που αυτή η παρεξήγηση έγινε αφορμή να με επισκεπτείς...αντέδρασα γιατι πολλοί Αθηναίοι οταν κρίνουν άσχημα τους Θεσσαλονικείς καθώς και το αντίστροφο μιλάνε σαν να είναι όλοι καρμπόν ίδιοι και αυτό με πειράζει...Δεν ξέρω τι θα πει πρωτευουσιάνα γιατι δεν είμαι κι αν θεωρούμε επαρχιώτισσα καθόλου δεν με χαλάει το κιτς μου τη δίνει λίγο γιατι μου έρχεται στο μυαλό παλιά ελληνική ταινία "νεόπλουτη βλάχα απτη στάνη στα σαλόνια" και μου φαίνετε πολύ γελίο!!!
Βρε συ jason, κρίμα γιατί σε είχα για εξυπνότερο! Το Μαράκι, κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, είναι τόσο κουλ όσο δεν φαντάζεσαι! Έλα όμως που είχε προηγηθεί ένα μικροκαυγαδάκι μαζί μου... Ήταν λοιπόν φουρτουνιαμσένη, σε βρήκε στο δρόμο της και ξέσπασε το κορίτσι! Είδες τώρα που ηρέμισε; Πόσο γλυκιά είναι...
Δημοσίευση σχολίου