ΒΑΚΧΙΚΟΝ
Από του κόσμου κεκμηκώς
την πλάνον αστασίαν,
εντός του ποτηρίου μου
εύρον την ησυχίαν,
ζωήν κ΄ελπίδα εν αυτώ
και πόθους εσωκλείω,
δότε να πίω.
Μακράν εδώ των συμφορών,
των θυελλών του βίου,
αισθάνομ' ως διασωθείς
ναύτης εκ ναυαγίου
κ΄ εν ασφαλεί ευρισκόμενος
εντός λιμένος πλοίω.
Δος μοι να πίω.
Την άχαριν αλήθειαν
γυμνήν δεν βλέπω πλέον.
Άλλην απήλαυσα ζωήν,
και κόσμον έχω νέον,
εν των ονείρων τω ευρεί
ευρίσκομαι πεδίω
δος, δος να πίω!
Και αν ήναι δηλητήριον,
και αν εύρω την πικρίαν
της τελευτής εντός αυτού,
εύρον πλην ευτυχίαν,
τέρψιν, χαράν, και έπαρσιν
εν τω δηλητηρίω,
δότε να πίω!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Το ποίημα "Βακχικόν" μας απέστειλε ο φίλος "ανώνυμος ο Έλλην". Αύριο κάποια αποσπάσματα από το προσωπικό ημερολόγιο του Καβάφη σχετικά με το μεγάλο αυτό πάθος που τον τυρανούσε...
Η ζωή μας είναι γεμάτη πάθη. Και αυτή είναι η ομορφιά και η μαγείας της. Σπουδαίες προσωπικότητες πέρασαν φάσεις έντονης εξάρτησης από κάτι (π.χ. Ρούσβελτ, Τσώρτσιλ), ενώ κάποιοι άλλοι φαινομενικά ήταν εγκρατείς και πειθαρχημένοι (π.χ. Χίτλερ...). Πρέπει να αφήνουμε τα πάθη να μας παρασέρνουν, αρκεί να μη μας οδηγούν στον πάτο. Π΄ρεπει να εναλλάσσονται τα πάθη έτσι ώστε να αποφεύγονται οι μόνιμες εξαρτήσεις. Προσωπικά απολαμβάνω τη γλυκιά αίσθηση της μέθης και της απελευθέρωσης που προσφέρει και οικτείρω, αυτούς τους αποστειρωμένους, που μετρούν το κρασί με τους πόντους, μήπως και χαλαρώσουν και χαλάσει η εικόνα τους. Απολαμβάνω να φλερτάρω ανερυθρίαστα τις νέες υφισταμένες μου, απολαμβάνοντας την ανθρώπινη επικοινωνία, χωρίς να φοβάμαι μήπως νομίσουν ότι κάνω σεξουαλική παρενόχληση.
Έλληνίδες - Έλληνες απελευθερωθείτε, αποκτήστε πολλά πάθη, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΥΛΙΚΑ - ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ ΠΑΘΗ!!
Τα πάθη είναι ωραία αλλά μέχρι εκεί που δεν σου κάνουν κακό,που δεν σε βάζουν σε μεγάλο κίνδυνο...
υπάρχουν καλύτερα πάθη απο το αλκοόλ στα οποία μπορείς να αφεθείς...όπως το πάθος για ζωή,για έρωτα,για αγάπη...
Ασκαρδαμυτκί, πίνω στην υγειά σου!
"Πρέπει να αφήνουμε τα πάθη να μας παρασέρνουν, αρκεί να μη μας οδηγούν στον πάτο. Πρεπει να εναλλάσσονται τα πάθη έτσι ώστε να αποφεύγονται οι μόνιμες εξαρτήσεις." Ανώνυμε έλληνα, δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο μαζί σου!
Ανώνυμε Ελληνα, τα σέβη μου....
Είναι δύσκολο τα πάθη μας να μην γίνουν εξάρτηση, θέλει αυτοσυγκράτηση που πολλοί δεν έχουν...
Ερωτά μου, αρχίσαμε τα παράπονα?
Σου λείψανε τα γλυκόλογα?
Που είναι η κουμπάρα μου χάθηκε?
Να δηλώσουμε εξαφάνιση?
"Αναζητούνται 2 κόκκινα χείλη παρακαλώ οποιος έχει πληροφορίες ας τις μοιραστεί μαζί μας, θα βοηθήσει στον εντοπισμό μιας μοιραίας γυναίκας".
Σε φιλώ λατρεμένε μου...
Μία άλλη πλευρά μιας ποιητικής μορφής. Μπράβο παιδιά. Χωρίς άλλα περιττά σχόλια.
Ανώνυμε Έλληνα, ξέρεις τι μου θύμισες (εγώ γενικώς... θυμάμαι διάφορα). Υπήρξε κάποτε μια χριστιανική αίρεση (!) που καλούσε τα μέλη της να πέφτουν με μανία στα διάφορα πάθη γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να τα ... σιχαθούν κι έτσι να τα ξεπεράσουν!
Άγγελε, εγώ ένα πράγμα κατάλαβα μέχρι σήμερα: πάθη που να μην κάνουν κακό στην υγεία και στον οργανισμό μας δεν υπάρχουν... Μίλησες για ... έρωτα και αγάπη και θυμήθηκα (να το πάλι)ένα ωραίο που διάβασ: από έρωτα σκοτώνεις κι από αγάπη πεθαίνεις! Οπότε...
Αταλάντη, έγραψες κάποτε ότι κάνεις ... κακές παρέες! Αυτό μου κώλυσε και θέλω διευκρινίσεις...
Ναι ρε Μαράκι... έκοψες για λίγο τα γλυκόλογα κι έπαθα στερηικό... Όσο για την κουμπαρούλα... που θα πάει... θα σκάσει κι αυτή μυτούλα!
Δήμο, να μας ξανάλθεις, έτσι;
Είναι άραγε τυχαίο ότι "ταιριάζουν" τόσο πολύ το πάθος με τον πόθο, γραφολογικά έστω;
Αν θέλεις κάτι, αν έχεις πάθος με κάποια, με κάποιον, με κάτι, τότε δεν χρειάζεται απελευθέρωση, το πράγμα τσουλάει από μόνο του.
Μη γίνουν σκιά μας οι φραγμοί, ούτε να νερώνουμε το κρασί μας, οι πότες θα καταλαβαίνουν ..., κι ας φλερτάρουμε με υφιστάμενους και με προϊστάμενους, με όσους και όσες μας κάνουν "κλικ". Ξυπνάνε τα αίματα ...
Λοιπόν;
Μαράκι, αν όντως εξαφανισθώ, θα ήθελα να με βάλεις αγγελία στο περιοδικό εφημερίδας στην τελευταία σελίδα του οποίου φιγουράρουν μουράτα αλητάκια χαμένα σκυλιά...!
Φιλιά σε όλους σας
αχχ ωραία τα πάθη...
(΄γω δε τα ξεύρω, άλλοι το λένε)
ΜΟΥΣΙΤΣΑ ΜΟΥ ΕΣΎ, ΠΑΙΔΙΣΚΗ!!!!!!
έτσι, να τους τρελλάνεις όλους με τα καμώματά σου!
Όταν μιλούν για πάθη και πόθους οι ειδικές (κόκκινα χείλη, παιδίσκη ερωμένη κλπ) οι άλλοι καλύτερα να σιωπούν...
Εγώ μπορεί κάποια στιγμή να αναφερθώ στο ... ποτό και τη μέθη, στα οποία είχα διαπρέψει νεώτερος...
Δημοσίευση σχολίου