Τα "χριστιανικά" του Καβάφη

Το Μετέπειτα

Πιστεύω το Μετέπειτα.

Δεν με πλανούν ορέξεις

της ύλης, ή του θετικού αγάπη.

Δεν είν’ έξις αλλ’ ένστικτον.

Θα προστεθή η ουρανία λέξις

εις της ζωής την ατελή,

την άλλως άνουν φράσιν.

Ανάπαυσις και αμοιβή

θέλουν δεχθή την δράσιν.

Ότε διά παντός κλεισθή

το βλέμμα εις την Πλάσιν,

θα ανοιχθή ο οφθαλμός

ενώπιον του Πιλάτου.

Κύμα αθάνατον ζωής

θα ρεύση εξ εκάστου

Ευαγγελίου του Χριστού

– ζωής αδιασπάστου.

Εν τω Κοιμητηρίω

Όταν η μνήμη εις το κοιμητήριον

τα βήματά σου διευθύνει,

μ' ευλάβειαν το ιερόν μυστήριον

του σκοτεινού μας μέλλοντος προσκύνει.

Τον νουν σου ύψου προς τον Κύριον.

Προ σου

των απεράντων ύπνων

η στενοτάτη κλίνη

κείται υπό το έλεος του Ιησού.

Η προσφιλής θρησκεία μας

τα μνήματα

τον θάνατον ημών σεμνύνει.

Των εθνικών τα δώρα

και τα θύματα

και τας πομπάς

δεν αγαπά εκείνη.

Χωρίς ανόητ' αναθήματα

χρυσού,

των απεράντων ύπνων

η στενοτάτη κλίνη

κείται υπό το έλεος του Ιησού

Tρόμος

Tην νύκτα,

Δέσποτα Xριστέ μου,

τον νου και την ψυχή μου φύλαττέ μου

σαν γύρω μου αρχινούν και περπατούνε

Oντα και Πράγματα που όνομα δεν έχουν.

Tο ξέρω, ναι, με καρτερούνε

σαν βδελυρούς καιρούς να μελετούνε

οπόταν ίσως σέρνομουν μαζύ των

μες στο σκότος με τα όντα

και τα πράγματα αυτά ανακατευμένος.

Kι αποφρενιάζουν ο καιρός

να ξαναρθή ο πρώτος.

Mα δεν θα νάρθη πια ποτέ,

γιατί εγώ είμαι σωσμένος

εις του Xριστού τ΄ όνομα βαπτισμένος.