To '90 είχε χαρακτηριστεί "δεκαετία της απληστίας"! Η έκρηξη του τραπεζικού δανεισμού έδωσε την ψευδαίσθηση ότι ο καθένας είχε δικαίωμα στην εύκολη και γλυκιά ζωή... Πολλοί από τους σημερινούς γονείς μεγάλωσαν τα παιδιά τους με την αυταπάτη ότι ο κόσμος τούς ανήκει. Όχι, όμως, ο κόσμος, των ανοιχτών οριζόντων και της τίμιας εργασίας αλλά ο λαμπερός κόσμος των λαϊφστάιλ περιοδικών και της διαφήμισης. Ένας κόσμος με αξίες, σχέσεις και αντικείμενα μιας χρήσεως...
Σήμερα ζούμε την κατάρευση αυτών των ψεδαισθήσεων. Τώρα όλους τούς περικυκλώνει ο τρόμος της δια βίου υποαπασχόλησης και ανασφάλειας. Η οικογενειακή γυάλα που υπερπροστάτευε το παιδί έχει ραγίσει. Μέρα με τη μέρα τα χαϊδεμένα παιδιά διαπιστώνουν πως κανένας κόσμος δεν έχει θέση γι' αυτά! Ούτε ο κόσμος της σταθερής εργασίας ούτε ο λαμπερός εικονικός κόσμος της τηλεόρασης και της αρπαχτής...
Ο μεγάλος χαμένος των φετινών σχολικών καταλήψεων ήταν οι μαθητές! Η αγωνσιστική τους διάθεση αποδείχθηκε ανίκανη να γεννήσει μια καινούργια νεανική κουλτούρα με δημιουργικότητα, γνώση και φαντασία. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο οι μαθητές χαίρουν κάποιου κύρους στην κοινωνία. Όλοι χαίρονται όταν η μαθητική νεολαία "τα πηγαίνει καλά". Όταν συνδυάζει το κέφι και τη ζωντάνια με κάποια συγκρότηση, ακόμη κι όταν διαμαρτύρεται με το δικό της νεανικό στιλ. Στη φετινή όμως διαμαρτυρία, που εκφράστηκε με τις καταλήψεις, το αποτέλεσμα για την εικόνα των μαθητών ήταν τραγική!
Η κοινή γνώμη ακόμη δεν έχει καταλάβει γιατί έγιναν οι καταλήψεις. Στα τηλεοπτικά παράθυρα, κάποιοι μαθητές μιλούσαν ακριβώς όπως οι πολιτικοί. Χρησιμοποιούσαν ξύλινη γλώσσα, γενικόλογους αφορισμούς και "τσιτάτα", χωρίς κέφι, φρεσκάδα, έμπνευση. Φάνηκαν να κονταροχτυπιούνται με το "σύστημα" αλλά με τους δικούς του όρους! Τα όποια επιχειρήματα χάθηκαν μέσα στη γενικότερη αντίληψη ότι οι καταλήψεις έγιναν "για τον χαβαλέ"! Αντί σήμερα η κοινωνία να συζητεί για τα αιτήματα των μαθητών, αντί να τους θεωρεί ώριμους και σοβαρούς συνομιλητές, αντιμετωπίζει τους ίδιους ως πρόβλημα...
Στην αντίπερα όχθη έχουμε μια κυβέρνηση που αισθάνεται δικαιωμένη όσο πιο ανώριμα είναι τα αιτήματα των μαθητών, όσο πιο πολλοί οι βανδαλισμοί και τα έκτροπα στα υπό κατάληψη σχολεία! Η υπουργός Παιδείας παρατηρεί τα πάντα με εκείνο το βλέμμα το αγέροχο, το υπεράνω, το "δεν ιδρώνει το αυτί μου"! Αλλά δεν φταίει μόνο εκείνη. Μπορεί να της χρεώσει κανείς το όλον της οιήσεως αλλά και το ήμισυ της προθέσεως. "Δεν έχει τα λεφτά"! Και δε τά χει, διότι η κυβέρνηση τα έβαλε κάτω κι αποφάσισε ότι μια επένδυση στην παιδεία είναι "τζάμπα φράγκα"!
Με τον πρωθυπουργό όμως τι γίνεται; Γιατί τηρεί σιγήν ιχθύος; Σόρι για την οικειότητα, αλλά πότε θα βγεις στο προσκήνιο χρυσέ μου άνθρωπε; Πότε θα μιλήσεις, πότε θα αναλάβεις τις ευθύνες σου; Πότε θα τοποθετηθείς πραγματικά πάνω σε ΚΑΤΙ; Σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ!
Γιατί η σιωπή, κ. Πρωθυπουργέ, δεν είναι πάντα χρυσός! Δεν μας κάνετε χάρη, δεν μας κάνετε ρουσφέτι και, κυρίως, δεν είναι επιλογή σας να τοποθετηθείτε και να μας απαντήσετε. Είναι χρέος σας!
17 σχόλια:
θα ξεκινήσω ανάποδα:
α) Κων, Καραμανλής: Έχει αναλύσει πολύ καλά, αυτός ή οι Σύμβουλοί του την ελληνική πραγματικότητα. Στην παρούσα φάση κανείς δεν θέλει να τον διακόπτουν από το λήθαργό του. Γι΄αυτό λοιπόν δεν ασχολείται με τίποτα. Και όταν ασχολείται μιλά γενικά και αόριστα για σύμπνοιες, συνεργασίες, διαλόγους, κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΝΔ, ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις κατά τους καλοκαιρινούς μήνες...
β)Μαθητές. Μην ψάχνει κανείς για ιδιαίτερα πράγματα αυτή την εποχή. Δυστυχώς τα παιδιά δεν έχουν όραμα, που να μπορέσει να τραβήξει μπροστά την κοινωνία. Πάντως παρ΄'ολ΄αυτά το γεγονός ότι αντιδρούν, είναι θετικό. Ο ασθενής είναι ζωντανός. Προσωπικά ελπίζω ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πολύ καλό κάποια στιγμή, που θα δώσει μια νέα γενιά τύπου Πολυτεχνείου ας πούμε.
γ) Δεκαετία 90: Κλειδί ο καταναλωτισμός. Το εγχείρημα της παγκοσμιοποίησης, όπως το βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, εδράζεται στο μαζικό και διαρκώς διερυνόμενο καταναλωτισμό. Το μοντέλο του νέου παγκόσμιου καταναλωτή, είχε αναλυθεί στα πλαίσια του γνωστού συμποσίου του Νταβός το 1994 (Davos Symposium, The world competitiveness report, IMD, Lausanne, 1994): ο καταναλωτής της μεσαίας τάξης, που θα μπορεί να αγοράζει προϊόντα καλής ή πολύ καλής ποιότητας, με μικρό κόστος. Η επίτευξη βέβαια αυτού του στόχου υλοποιείται υπό κάποιες βασικές προϋποθέσεις: εξασφάλιση μικρού κόστους με εκμετάλευση των χωρών του τρίτου κόσμου, ταυτόχρονη ακύρωση των κοινωνικών συμβολαίων επίτευξης υψηλής ποιότητας προϊόντων – υπηρεσιών στο εσωτερικό των Δυτικών χωρών, λειτουργία υπερεθνικών – πολυεθνικών μοντέλων οργάνωσης – διοίκησης επιχειρήσεων και κοινωνιών, αγγλοσαξωνικής έμπνευσης. Και βέβαια άφθονο, φθηνό δανεικό χρήμα και αποχαυνωμέοι καταναλωτές - "πολίτες". Και όλα αυτά με την επικυριαρχία των Αμερικανών διεθνώς. Το θέμα είναι ότι αυτό το μοντέλο αρχίζει να κλονίζεται. Η Αμερική αποτυγχάνει τόσο Οικονομικά όσο και στρατιωτικά, η Κίνα γιγαντώνεται, Ο Πούτιν γίνεται νέος Στάλιν, η Χαμάς κατατροπώνει το Ισραήλ, στην Ανατολική Ευρώπη έχουμε αναβίωση εθνικισμού. Σιγά σιγά ξυπνάμε από τη χειμέρια νάρκωση του 90. Οι εξεγέρσεις στην Παιδεία, ίσως είναι προσεισμοί.
Από το πρωτοσέλιδο της Ελευθεροτυπίας το εμπνεύστηκες;Σ.
Πολύ καλό post.
Πολλά είχα σκεφτεί να γράψω, ιδαιτέρως ως εκπρόσωπος και αυτής της γενιάς στην οποία αναφέρεσαι, αλλά ο ανώνυμος Έλλην με κάλυψε σε πολύ μεγάλο βαθμό με τις πολύ σωστές παρατηρήσεις του και την πρακτική κατηγορριοποίησή τους.
Θα αρκεστώ στο να συμπληρώσω, λοιπόν, στα παραπάνω:
α) Μη μου στεναχωρείτε τον πρωθυπουργό. Μαθαίνω ότι στις 9 και κάτι πάει στη δουλειά κάθε μέρα, ενώ μεσημέρι είναι ήδη πίσω στο σπίτι για φαγητό. Δε θέλει να αγχώνεται ο άνθρωπος. Δε φοβάται τίποτα, δεν ελπίζει τίποτα. Είναι δημόσιος υπάλληλος. By the way, τον έχει δει κανείς τελευταία; Είναι καλά ο άνθρωπος;
β) Φοβάμαι πως δε θα υπάρξει γενιά τύπου Πολυτεχνείου. Οι συγκεκριμένς καταλήψεις στα σχολεία έγιναν όντως λίγο-πολύ για το χαβαλέ. 9 στους 10 μαθητές δεν ήξεραν γιατί γίνονταν, ενώ στα μισά σχολεία μέσα στα πλαίσια των αιτημάτων ήταν για άλλη μια φορά το διαχρονικό "οι τυρόπιτες του κυλικείου είναι στρογγυλές και δεν ξέρουμε από πού να ξεκινήσουμε". Κατεστραμμένη γενιά είμαστε.
γ) Και ναι, ο λόγος είναι ακριβώς αυτός. Για να μη γράφω τα ίδια και τα ίδια, αφήνω απλώς ένα απόσπασμα από ένα παλιό μου post με ακριβώς αυτό το θέμα:
"Είπαμε: Η προσωπικότητα διαμορφώνεται από το χαρακτήρα και τα βιώματα. Δεν έχουμε έντονα βιώματα.
Δε μεγαλώσαμε μέσα στις αναταραχές και την αναζήτηση. Μεγαλώσαμε με κεκτημένα άλλων γενεών. Σε ένα περιβάλλον ασφαλές και ήσυχο.
Είπαμε: Ο φαινότυπος αποτελείται από το γονότυπο και τα επίκτητα χαρακτηριστικά. Τα επίκτητά μας χαρακτηριστικά είναι fake.
Δε μεγαλώσαμε με πείνα. Με βαρεμάρα μεγαλώσαμε. Μεγαλώσαμε μέσα στον κορεσμό της καταναλωτικής κοινωνίας.
Κι αυτό, βέβαια, με τη σειρά του, είναι φυσικό. Δεν τη δημιούργησε κανείς αυτήν την κοινωνία. Δεν οφείλεται σε κάποια μοχθηρή πλουτοκρατική συνομωσία. Ήταν η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Η φυσική ροή της ιστορίας. Αλλά έτσι είναι."
Δυστυχώς.
Αυτά από μένα.
Ιάσονα, make me proud! :)
Jason κατεστραμμένοι δεν είμαστε (τουλάχιστον ακόμα), μα ίσως ευνουχισμένοι να 'ναι η σωστότερη λέξη.
Όπως πολύ καλά τα είπε ο Ανώνυμος Έλλην
η όλη φασαρία έγινε για λόγους που οι πιο πολλοί δεν συνειδητοποιήσαμε εκτός από τα γνωστά "κομματικά πρεζόνια" που ως συνήθως οσφρήζονται από μακριά την "επανάσταση".
Αυτό που έχω καταλάβει είναι ό,τι για να αλλάξεις έστω και ένα μόριο του κόσμου, πρέπει να αλλάξεις πρώτα τον ίδιο σου τον εαυτό.
Και άντε να διώξεις τώρα τη ρετσινιά του καρμοίρη από πάνω σου..
Δεν εχω να κανω σχολιο.Ηταν απο τις καλυτερες προσεγγισεις ασκαρδαμυκτι και με καλυψανε και οι προλαλλησαντες.
Μια αγωνια θελω να εκφρασω μονο ως νεα μαμα , την οποια εχω θεσει και στο παρελθνον,τι θα γινει τα δικα μας τα παιδια.Τα παιδια των 2-3 χρονων που μεγαλωνουμε τωρα?Αραγε ποσο ευκολο ειναι για τους σημερινους γονεις να μην φτιαξουν αλλη μια ευνουχισμενη γενια ?
Το γεγονός είναι προφανές:
Η τελευταία γενιά στην Ελλάδα είναι η πλέον απολίτικη.
"Μ'αρέσει το νέο σου DVDplayer-σκέφτομαι να πείσω τον μπαμπά μου να μου πάρει το καινούργιο TOMB RAIDER να παίζουμε μαζί τ'απογεύματα,τι λες;" ακούμε και καλά,παιδιά είναι-με τι θα΄θελες να ασχολούνται;
Να ασχολούνται με τα κοινα;Να ασχολούνται με θεωρίες περί της (ανύπαρκτης;)κοινωνίας των πολιτών;Να πηγαίνουν στις παραλίες για γενικό καθαρισμό;ή στα όρη για δενδροφύτευση;Και η πολιτική;"Α!Μου το λέει ο μπαμπάς:οι πολιτικοί και τα κόμματα είναι άνευ αξίας και λόγου.Καλύτερα να κρατιέσαι μακρυά από δαυτούς!Μόνο να'σαι νομιμόφρων και να πάς να ψηφίζεις κάθε 4 χρόνια,αλλιώς θα υποστείς κυρώσεις!Ο παπούς ξέρω ήταν αντάρτης,αλλά ποτέ δε μου μίλησε γι αυτό.Ούτε θέλει!"
Γιατί να σκεφτόμαστε για τα προβλήματα του κόσμου;Φροντίζουν οι γονείς για μας:να,οι δικοί μου χτίζουν τριόροφο:ένας όροφος για τους γονείς και οι άλλοι για την αδελφούλα μου και μένα.Ξέρουν άνθρωπο να με πάρει στη δούλεψη.ΆΡΑ;οκ ολα για μας!
Γενιά του '80.Γενιά του ΄90.
Οι αριστεροί εκπαιδευτικοί (και ορισμένοι αναρχικοί)σαν αυτοί των ΑΝΤΙΤΕΤΡΑΔΙΩΝ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, παιδεύουν να πείσουν τα νέα φυντάνια να δεχτούν τις επαναστατικές,ριζοσπαστικές και ουμανιστικές αξίες. Να τα μάθουν να "σκέφτονται αλλιώς". 'Οχι όπως επιτάσσει η Τηλεόραση, αλλά η παλιά παράδοση του Διαφωτισμού και των Μεγάλων Επαναστάσεων.Να μάθουν να προβληματίζονται βρε παιδί μου!! Μπα,τα παιδιά τίποτα!Δεν ακούν."Φρόντισε αγόρι μου να πάρεις απλά το απολυτήριο,να πας μετά Πανεπιστήμιο και να βρείς δουλειά σε μεγαλοεταιρεία και να σε χαρούμε γραβατωμένο!".Μάθημα για τον ρατσισμό;Για τον Ισπανικό Εμφύλιο;Για τον κοινοβουλευτισμό και την ενναλλακτική πολιτική;Βρε καθηγητά,δεν έχετε κάτι πιο ενδιαφέρον να μας πείτε;(Πείτε μας κάτι για το PlayStation,ξέρετε τι'ναι αυτό,έτσι;).
Γενιά του '80 και του ΄90.
Αναρωτιέμαι γέροι θα την κάνετε την επανάσταση;τη σοβαρή επανάσταση κι όχι αυτή που είδαμε των τελευταίων ημερών….
Τα συνδικάτα λιγοστεύουν.Οι συλλογικότητες λιγοστεύουν.Τα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς λιγοστεύουν.Το ίδιο και οι πολιτικές νεολαίες.Το ίδιο και οι πιο ριζοσπαστικές ΜΚΟ.Στερέουν από νιάτα.Μόνο παπούδες και τριαντάχρονοι θα απομείνουν;Τι αγος...
Μπορώ να γράψω περισσότερα.Μπορούσα,μάλλον.Να πω περισσότερα να βγάλω τον πόνο μου.Να βγεί ο πόνος να πνίξει αυτή την όσμωση της αδιαφορίας,της εξατομίκευσης,της...της...
Ξέρετε εσείς.
Η αντιπολίτευση πάντα μιλάει και η κυβέρνηση πάντα κάνει την κότα.
Οταν είσαι έξω απο το χορο ξέρεις όλα τα τραγούδια, όταν έρχεται η ώρα να χορέψεις χάνεις τα βήματα...οταν μας κυβερνήσουν άνθρωποι με όραμα που δεν εχουν την πολιτική κληρονομιά και χρέος της οικογένειας ίσως γίνουν αλλαγές.
Οι καταλήψεις γίνονται απο τους πολλούς για να χαθεί μάθημα απο τους λίγους για προθέρμανση της μετέπειτα πολιτικής τους καριέρας.
Ποιος έχει όραμα πια για να το εντρυφήσει και στη νεολαία?
Λεφτά για την παιδεία, λεφτά για τους υπαλλήλους, λεφτά για τους συνταξιούχους?Οχι τα ταμεία είναι μείον...κατι χιλιαρικάκια που έχουν μεινει δινονται ησύχος κάτω απο το τραπέζι και τα φώτα στις αυξημένες ανάγκες των πολιτικών που μας κυβερνούν...τέτοιο λειτούργημα πρέπει να αμοίβεται καλά...μονο που έπαψε πια να είναι λειτούργημα και απλά αμοίβεται καλά.
Βγαίνω εκτός θέματος?
Σόρρυ απλά θέλω να τα πω, με πνίγουν.
Σου είπα κι αλλού ότι έχεις πολλά να δώσεις, άσε την ασφάλεια να το παίζεις ιν. Το κείμενο αυτό, όπως και το προηγούμενο ήταν πάρα πολύ ωραία..
Αυτό ως χρονογράφημα, το προηγούμενο ως συμβολικό ποίημα.
Μαράκι την αδιαφορία την γεννά και ο καθένας μας. Το κέιμενο του πιτσιρικά στην Ελευθεροτυπία ας μας ξυπνήσει. ξέρεις τι μου έλεγαν στην δουλειά όσοι δεν θέλουν να ξυπνήσουν ότι είναι πλαστό, ε και;
Κόκκινα χείλη με εξέπληξες. Παρατηρώντας τα προηγούμενα σχόλιά σου στη φιλόξενη γωνίτσα που μας παραχωρεί γεναιόδωρα ο Ασκαρδαμυκτί, είχα την εντύπωση ότι ήσουν μια ανάλαφρη παιδούλα!! Αλλά εκτός απ΄αυτό, δίχνεις κι άλλα ενδιαφέροντα ταλέντα. Για όλους αυτούς τους λόγους επιμένω σε μια ασκαρδυμτοσυνάντηση. Να είναι μια συνάντηση τύπου μασκέ. Μόνο που δε χρειάζεται να κρύψουμε τα πρόσωπά μας!! Θα κρύψουμε φυσικά τις μπλογκοανωνυμοταυτότητές μας κι αυτό ειν όλο. Και μετά μπορούμε να κάνουμε και την επανάστασή μας!!
Καλά... αυτός ο χώρος έγινε φυτώριο μεγάλων ταλέντων. Απ' τη μια ο πολιτικοποιημένος αλλά και πάντα κοινωνικός "ανώνυμος ο Έλλην", απ' την άλλη ο νεαρός μας Ιάσων, μικρός σε ηλικία αλλά θυμίζει τη δικιά μας γενιά, ακολουθεί η Αταλάντη, το καλό κορίτσι με τις κακές παρέες, ο Αρθρούρος, ο "φτωχός" πλην ταλαντούχος ποιητής, η καλοκαιρινής μας "Αυρούλα" που αγωνιά η καημένη για το παιδάκι της (σε τι κόσμο μαμά μ' έχεις φέρει να ζήσω;), η μεγάλη συμπάθειά μου, το Μαράκι το Σαλωνικιό (μιλάμε ότι θα ήμασταν ΤΟ ΦΛΟΓΕΡΟ ζευγάρι, εκείνη Μπαοκζού κι εγώ γαύρος), ακολουθεί το "καπιταλιστικό κομμούνι" που συνδυάζει κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό και έντονη αίσθηση της ηθικής (όπως οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης)και, φυσικά, η γυναίκα με τα χίλια πρόσωπα και τα χείλη τα κόκκινα. Να μην ξεχάσω την πάντα ευαίσθητη και ... λεπτολόγα ΆνναΜαρία, την υποψήφια νυφούλα το βατραχάκι, την πάντα ... αναμμένη "παιδίσκη ερωμένη και όλα τα άλλα παιδιά που συνά-πυκνά μας επισκέπτονται...
Προσωπικά με ενθουσίασε η πρόταση του Ανώνυμου Έλληνα. Ναι βρε, να συναντηθούμε χωρίς να γνωστοποιήσουμε την ταυτότητά μας. Να πίνουμε κρασάκι, να συζητάμε και κανείς να μην ξέρει ποια είναι τα΄"κόκκινα χείλη" ποια η "Αταλάντη" και ποιος ο Ασκαρδαμυκτής! Αλλά να είμαστε όλοι εκεί...
Αύριο το μενού εχει ... δικαστική (αληθινή) ιστορία. Η θέμις έχει κέφια και ... μας μαθαίνει ποιοι είναι οι τρεις σωματοφύλακες της γυναικείας ηθικής!
Σκέφτηκα πολύ πριν τοποθετηθώ σε αυτό το θέμα , όχι για τίποτε άλλο αλλά να, πώς να το πω, οι σκέψεις που κάνω τόσο καιρό δεν είναι και οι καλύτερες.
Είναι θλιβερό, πολύ θλιβερό να βλέπεις νέα παιδιά, να είναι έρμαια της άγνοιας τους, να είναι μαριονετες στα χέρια του κάθε επιτήδειου , όποιος και να είναι αυτός, κυβερνητικός , καθηγητής ή κάποιος της αντιπολίτευσης.
Όλοι παίζουν μπιλιάρδο στις πλάτες τους και μη μου πείτε όχι.
Τα παιδιά σήμερα δεν έχουν ιδανικά, δεν έχουν όνειρα, όμως έχουν στόχο, ποιος είναι αυτός??
Ένα reality με πολύ τηλεθέαση ή έστω κάποιος να τους βολέψει κάπου, να έχουν την δουλίτσα τους, να βγάζουν το ψωμάκι τους, να έχουν το σπιτάκι τους….
Όλα αυτά τα υποκοριστικά που είναι όνειρα των απαίδευτων.
Γιατί αυτό έχουμε, μια απαίδευτη νεολαία.
καλέ μου ...Έλληνα, "ανάλαφρη παιδούλα" εγώ; Μα πώς είναι δυνατόν; τα χω και τα κιλά μου και τα χρονάκια μου....
Πλάκα κάνω....
Καταλαβαίνω πως με το ψευδώνυμο αυτό καθώς καιμε το ύφος των προηγουμένων μηνυμάτων μου, παραπλανώ και δείνω λανθασμένα (ίσως και επίτηδες) στοιχεία για μένα.
ας είναι...
και οι παρεξηγήσεις μες τη ζωή μας είναι!
Όσον αφορά την ασκαρδαμυκτοσύναξη, εγώ μέσα είμαι!
Ασκαρδαμυκτί μου, δίκιο έχεις! είμαι η γυναίκα με τα χίλια πρόσωπα, αυτά τα κόκκινα χείλη κρύβουν πολλά, φιλιά αμαρτωλά, φιλιά αθώα, λόγια ανομολόγητα...., κουβέντες χιλιοειπωμένες, μπουκουφσκικές ιστορίες (ξέρεις τον Μπουκόφσκι αλήθεια;)...,λόγια της πλώρης!
φιλια σε όλους σας
Άννα μαρία μου, μήπως πρέπει να το γενικεύσουμε; Μήπως είμαστε μια απαίδευτη κοινωνία;
Μα τι ρωτάς τώρα βρε "κόκκινο χείλος"; Ο Μέγας Αλεξανδρος μεγάλωσε με τον Όμηρο κάτω απ' το μαξιλάρι του κι εγώ με τον ... Μπουκόφσκι!
Εγω θα πω λίγα γιατί δεν ξέρω πολλά, αλλά νιώθω πολλά.
Πιαστήκαμε στη φάκα, φίλοι μου!!! Σαν τους βλάκες, σαν τα νήπια, σαν τους ποντικούς!!!! Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό?? Μπορείτε να νιώσετε πόσο πρόστυχα μας κορόιδεψαν???
Μόνο με ξύλο πλέον μπορούν να λυθούν τα προβλήματα.
Γι'αυτό και δεν λύνονται.
Σταματάω εδώ και πάω στη λιμνούλα μου! Με συγχίσατε.
οργίστηκες γλυκιά βατραχίνα; Επειδή κι εγώ είμαι οργισμένο "νιάτο" θυμήθηκα εκείνο το τραγουδάκι που λέει:
"... πού είναι η παιδεία
πού είναι η υγεία σας
κύριοι υπουργοί γαμώ τα υπουργία σας"
Τώρα θα μου πεις... "εσύ εκεί, κολλημένους με τα υπουργεία και τους υπουργούς"! Ε... τι να κάνουμε, ο καθείς έχει και τις αδυναμίες του...
Αλήθεια, εσύ ποιούς ακριβώς θέλεις να δείρεις λιμνόβιο τερατάκι;
Δημοσίευση σχολίου