Ο πρώτος μεταπολιτευτικός νόμος-πλαίσιο για τα Α.Ε.Ι. δόθηκε στη δημοσιότητα με τη μορφή νομοσχεδίου τον Ιούνιο του 1975. Προέβλεπε την καθιέρωση του θεσμού του τομέα αντί της έδρας, τη συμμετοχή διδασκόντων και διδασκομένων στη διοίκηση των Παν/μίων καθώς και την καθιέρωση του ασύλου. Το νομοσχέδιο προκάλεσε τις αντιδράσεις των φοιτητών για δύο κυρίως λόγους:
1) Καθιέρωνε δύο εξεταστικές περιόδους για το σύνολο των φοιτητών και τρεις για τους επί πτυχίω (αντί των τριών και τεσσάρων αντίστοιχα που ίσχυαν έως τότε). Κάθε φοιτητής θα είχε δικαίωμα να προσέλθει μόνο τέσσερις φορές σε πτυχιακές εξετάσεις για κάθε μάθημα. Αν και την τέταρτη δεν λάμβανε προαγωγικό βαθμό θα διαγράφονταν από τους καταλόγους της σχολής. Το ίδιο και οι φοιτητές που θα έμεναν δύο χρόνια στο ίδιο έτος σπουδών.
2) Οι φοιτητικοί σύλλογοι θα μετατρέπονταν σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου γεγονός που παρείχε εκτεταμένες αρμοδιότητες στις δικαστικές αρχές να επεμβαίνουν στη λειτουργία τους. Το συγκεκριμένο μέτρο θεωρήθηκε ως «χειραγώγηση» του φοιτητικού κινήματος και πολεμήθηκε με ιδιαίτερη ένταση.
Το νομοσχέδιο κατατέθηκε στη Βουλή τον Ιούλιο του 1975 αλλά, λόγω των σφοδρών αντιδράσεων, «πάγωσε» και τον Σεπτέμβριο αποσύρθηκε!
Στα τέλη του 1976, επί υπουργίας Γ. Ράλλη, συγκροτήθηκε νέα «ομάδα εργασίας» με συμμετοχή και των καθηγητών Γ. Κουμάντου, Μ. Σταθόπουλου και Απ. Γεωργιάδη. Αν και το σχέδιο της νέας επιτροπής είχε ήδη διαρρεύσει, η εισηγητική έκθεση δημοσιεύθηκε επίσημα τον Ιούλιο του 1977. Σε γενικές γραμμές ακολουθούσε τα βήματα του 1975 αλλά επί το συντηρητικότερο. Ενδεικτικά, αναγνωρίζεται ο τομέας χωρίς να καταργείται η έδρα. Οι έντονες αντιδράσεις φοιτητών και Διδακτικού Προσωπικού ανατρέπουν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και οι διαδικασίες «παγώνουν». Ένας ακόμη «άταφος νεκρός» προστέθηκε στο παθητικό της κυβέρνησης Καραμανλή.
Τον Ιούλιο του 1978 ο τότε Υπουργός Παιδείας Ι. Βαρβιτσιώτης καταθέτει αιφνιδιαστικά νέο νομοσχέδιο που ψηφίζεται εσπευσμένα από το θερινό τμήμα της Βουλής τον Αύγουστο! Μεταξύ άλλων προέβλεπε την κατάργηση της τρίτης εξεταστικής περιόδου, της τέταρτης πτυχιακής καθώς και της δυνατότητας μεταφοράς μαθημάτων από έτος σε έτος. Παράλληλα περιόριζε τα χρονικά όρια των σπουδών σε δύο έτη πέραν των προβλεπομένων (ν+2).
Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημάνουμε τις καταπληκτικές ομοιότητες του νόμου εκείνου με το πρόσφατο νομοσχέδιο της κυρίας Γιαννάκου. Τόσοι «σοφοί» απασχολούνται και πληρώνονται από το υστέρημα του ελληνικού λαού και το μόνο που κάνουν είναι να αντιγράφουν νόμους του 1978!
Η ψήφιση του νόμου 815/1978 προκάλεσε νέα αντιπαράθεση κυβέρνησης-πανεπιστημιακού κινήματος. Η κυβέρνηση αντέδρασε και τότε με τη γνωστή επιχειρηματολογία περί «αιώνιων και κατ’ επάγγελμα φοιτητών»! Πόσο κουραστική γίνεται αλήθεια η έλλειψη φαντασίας…
Οι αντιδράσεις κορυφώνονται το Φθινόπωρο του 1979. Οι Σχολές καταλαμβάνονται και οι διαδηλώσεις γίνονται καθημερινό φαινόμενο. Η κυβέρνηση Καραμανλή αναγκάζεται να αναστείλει την εφαρμογή του νόμου τον Ιανουάριο του 1980 (ήταν η μεγαλύτερη πολιτική ήττα της καριέρας του)! Οι δύο προηγούμενοι νόμοι (1975 και 1977) είχαν αποσυρθεί πριν ψηφιστούν.
Ο κύκλος των νόμων για τα Α.Ε.Ι. κλείνει με το νόμο-πλαίσιο 1268/1982 που ψηφίζεται από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Προέβλεπε την πλήρη αυτοτέλεια των παν/μίων, την κατάργηση της έδρας, τη δημιουργία του Τομέα ως βασικής ακαδημαϊκής μονάδας και δεν προέβλεπε καμία περίπτωση διαγραφής ή απώλειας της φοιτητικής ιδιότητας. Ο νέος νόμος κατακρίθηκε από τους συντηρητικούς κύκλους με το επιχείρημα ότι προσέφερε στα πανεπιστήμια περισσότερη δημόκρατία αλλά λιγότερη εκπαίδευση.
1) Καθιέρωνε δύο εξεταστικές περιόδους για το σύνολο των φοιτητών και τρεις για τους επί πτυχίω (αντί των τριών και τεσσάρων αντίστοιχα που ίσχυαν έως τότε). Κάθε φοιτητής θα είχε δικαίωμα να προσέλθει μόνο τέσσερις φορές σε πτυχιακές εξετάσεις για κάθε μάθημα. Αν και την τέταρτη δεν λάμβανε προαγωγικό βαθμό θα διαγράφονταν από τους καταλόγους της σχολής. Το ίδιο και οι φοιτητές που θα έμεναν δύο χρόνια στο ίδιο έτος σπουδών.
2) Οι φοιτητικοί σύλλογοι θα μετατρέπονταν σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου γεγονός που παρείχε εκτεταμένες αρμοδιότητες στις δικαστικές αρχές να επεμβαίνουν στη λειτουργία τους. Το συγκεκριμένο μέτρο θεωρήθηκε ως «χειραγώγηση» του φοιτητικού κινήματος και πολεμήθηκε με ιδιαίτερη ένταση.
Το νομοσχέδιο κατατέθηκε στη Βουλή τον Ιούλιο του 1975 αλλά, λόγω των σφοδρών αντιδράσεων, «πάγωσε» και τον Σεπτέμβριο αποσύρθηκε!
Στα τέλη του 1976, επί υπουργίας Γ. Ράλλη, συγκροτήθηκε νέα «ομάδα εργασίας» με συμμετοχή και των καθηγητών Γ. Κουμάντου, Μ. Σταθόπουλου και Απ. Γεωργιάδη. Αν και το σχέδιο της νέας επιτροπής είχε ήδη διαρρεύσει, η εισηγητική έκθεση δημοσιεύθηκε επίσημα τον Ιούλιο του 1977. Σε γενικές γραμμές ακολουθούσε τα βήματα του 1975 αλλά επί το συντηρητικότερο. Ενδεικτικά, αναγνωρίζεται ο τομέας χωρίς να καταργείται η έδρα. Οι έντονες αντιδράσεις φοιτητών και Διδακτικού Προσωπικού ανατρέπουν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και οι διαδικασίες «παγώνουν». Ένας ακόμη «άταφος νεκρός» προστέθηκε στο παθητικό της κυβέρνησης Καραμανλή.
Τον Ιούλιο του 1978 ο τότε Υπουργός Παιδείας Ι. Βαρβιτσιώτης καταθέτει αιφνιδιαστικά νέο νομοσχέδιο που ψηφίζεται εσπευσμένα από το θερινό τμήμα της Βουλής τον Αύγουστο! Μεταξύ άλλων προέβλεπε την κατάργηση της τρίτης εξεταστικής περιόδου, της τέταρτης πτυχιακής καθώς και της δυνατότητας μεταφοράς μαθημάτων από έτος σε έτος. Παράλληλα περιόριζε τα χρονικά όρια των σπουδών σε δύο έτη πέραν των προβλεπομένων (ν+2).
Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημάνουμε τις καταπληκτικές ομοιότητες του νόμου εκείνου με το πρόσφατο νομοσχέδιο της κυρίας Γιαννάκου. Τόσοι «σοφοί» απασχολούνται και πληρώνονται από το υστέρημα του ελληνικού λαού και το μόνο που κάνουν είναι να αντιγράφουν νόμους του 1978!
Η ψήφιση του νόμου 815/1978 προκάλεσε νέα αντιπαράθεση κυβέρνησης-πανεπιστημιακού κινήματος. Η κυβέρνηση αντέδρασε και τότε με τη γνωστή επιχειρηματολογία περί «αιώνιων και κατ’ επάγγελμα φοιτητών»! Πόσο κουραστική γίνεται αλήθεια η έλλειψη φαντασίας…
Οι αντιδράσεις κορυφώνονται το Φθινόπωρο του 1979. Οι Σχολές καταλαμβάνονται και οι διαδηλώσεις γίνονται καθημερινό φαινόμενο. Η κυβέρνηση Καραμανλή αναγκάζεται να αναστείλει την εφαρμογή του νόμου τον Ιανουάριο του 1980 (ήταν η μεγαλύτερη πολιτική ήττα της καριέρας του)! Οι δύο προηγούμενοι νόμοι (1975 και 1977) είχαν αποσυρθεί πριν ψηφιστούν.
Ο κύκλος των νόμων για τα Α.Ε.Ι. κλείνει με το νόμο-πλαίσιο 1268/1982 που ψηφίζεται από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Προέβλεπε την πλήρη αυτοτέλεια των παν/μίων, την κατάργηση της έδρας, τη δημιουργία του Τομέα ως βασικής ακαδημαϊκής μονάδας και δεν προέβλεπε καμία περίπτωση διαγραφής ή απώλειας της φοιτητικής ιδιότητας. Ο νέος νόμος κατακρίθηκε από τους συντηρητικούς κύκλους με το επιχείρημα ότι προσέφερε στα πανεπιστήμια περισσότερη δημόκρατία αλλά λιγότερη εκπαίδευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου