Ο βάτραχος...

Ήμουν στην 6η Δημοτικού. Ο δάσκαλος μας είπε να γράψουμε την πιο συγκινητική μας εμπειρία. Έγραψα, λοιπόν, για έναν βάτραχο που είχα βρει στον κήπο. Είχε πιαστεί το ένα ποδαράκι του στο σύρμα στον φράχτη και δεν μπορούσε να φύγει. Του ελευθέρωσα το πόδι από το σύρμα αλλά και πάλι δεν μπορούσε να κουνηθεί.
Τον κράτησα στα γόνατά μου και του μίλησα. Του είπα πως ήμουν κι εγώ παγιδευμένος. Ένιωθα πως κι η δικιά μου ζωή είχε πιαστεί από κάτι. Του μιλούσα για πολλή ώρα. Τελικά πήδησε απ’ τα γόνατά μου και με μικρά σάλτα εξαφανίσθηκε κάτω από έναν θάμνο...
Και για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα πως κάποιος ή κάτι μου έλειπε...