Πόσα δεν ξέρουμε ...

Αν δεν υπήρχαν οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες
κι η Κίρκη κι οι Σειρήνες
και τα κύματα
κι όλα τ’ άλλα τα στοιχειά που σε παιδέψαν,
απλά, θα γύριζες κάμποσα χρόνια πριν
στη λατρευτή σου την Ιθάκη.

Πάλι ο σκύλος σου ο Πιστός
το ίδιο εύκολα θα σ’ αναγνώριζε
κι αυτός ο γιός σου ο Τηλέμαχος,
δεν θα ταν βέβαια στην κούνια του μωρό,
θάτανε ένα παιδάκι γελαστό,
γιομάτο ζαβολιές και παιχνιδάκια.

Τα βράδια θα ξαπόσταινες στο τζάκι του σπιτιού σου
ή στις αυλής σου τις δροσάτες ευωδιές
και θάλεγες πως κάποτε ...
πολέμησες κι εσύ για την Ελένη.

Κι η Πηνελόπη σου η πιστή
χρεία καμιά δεν θάχε
να φαίνει να ξυφαίνει
μέρες και νύχτες, τούτο τ’ ατέλειωτο πανί.

Μα είναι βέβαιο πως δεν θάξερες εσύ,
μα ούτε κι αυτή,
πως ήταν μπορετό να σε προσμένει...