Τις τελευταίες μέρες των διακοπών μας δεν υπήρχε ούτε διάθεση ούτε αγωνία για οτιδήποτε.
Μόνο μια αγκαλιά κι ένα φιλί έμεινε.
Παρότι ήταν φιλί στο στόμα, κατρακυλούσε στην κοσμιότητα.
Προσωπικά, από "εραστής του καλοκαιριού", με τις τσαλακωμένες πουκαμίσες έξω απ τα σορτσάκια, άρχισα να αστικοποιούμαι!
Μοντέρνο υφασμάτινο παντελόνι, καινούργια καφετιά ζώνη, μαλλιά χτενισμένα...
Όλα στην εντέλεια, έτοιμος ν' ανταποκριθώ στις απαιτήσεις ενός χειμώνα ευπρέπειας.
Μικρός φανταζόμουν πως όλες οι καλές στιγμές της ζωής μας κάπου κρύβονται.
Πως υπάρχει κάπου ένα θησαυροφυλάκιο ευτυχίας.
Γύρω μου βλέπω άντρες της ηλικίας μου.
Ανεπισήμως διαζευγμένους και επισήμως γκομενίζοντες.
Διεκδικούν κάθε γκομενίτσα που δείχνει έτοιμη να διεκδικηθεί...
Με τη Χ. ως τώρα αποφεύγαμε τις βαρετές ζευγαροκουβέντες.
Αλλά τελευταία άρχισαν κάτι ψιλογκρίνιες.
Η διάθεσή της για σεξ περιορίστηκε.
"Υπάρχουν κι άλλα πράγματα!", μου τονίζει με αυστηρό ύφος.
Χθες έδειχνε πολύ απογοητευμένη μαζί μου.
Απέτυχα παταγωδώς να τη συνοδεύσω στο χορό της.
Ποτέ δεν μπόρεσα να χορέψω καλά! Δεν το 'χω το κούνημα!
Ακόμα και στο ποδόσφαιρο, παρά το μικρό μου ύψος και το χαμηλό κέντρο βάρους, δεν "σπάω" τη μέση.
Οι κινήσεις μου δεν είναι πλαστικές. Είναι μονοκόματες, δωρικές, "γκτούπατις"!
Τόσες μέρες στην παραλία τα κορμιά μας μεταλλάχθηκαν σε νησιώτικα, καλοκαιρινά ξέφτια, έρμαια στον άνεμο και στον ήλιο...
Το τελευταίο βράδυ στο νησί κάναμε έρωτα.
Ο καθένας με τα δικά του διαφορετικά όνειρα.
Έστω κι έτσι όμως γεμίσαμε λίγο ακόμη το θησαυροφυλάκιο της ευτυχίας μας...
18 σχόλια:
αχ αυτό το θησαυροφυλάκιο της ευτυχίας.
γεμάτο φορές φορές, άδειο άλλες.
μοιάζει παράξενο παιχνίδι. εκεί που νομίζουμε ότι αποταμιεύσαμε πολλά, ξάφνου δεν βρίσκουμε τίποτα. κι εκεί που λέμε μείναμε στον άσσο να τα χίλια καλά.
συνήθως κι ας είναι τετριμμένο η ευτυχία βρίσκεται μπροστά μας' αρκεί να έχουμε μάτια να τη δούμε.
Όταν λες "μπροστά μας" εννοείς και στο μέιλ του υπολογιστή μας;
Γειάσου ασκαρούλι....ε,εμ δίκιο έχεις όπως πάντα...έλα όμως,που..αυτό το...'θυσαυροφυλάκιο της ευτυχίας',όπως το λες...ή το... χρηματοκιβώτιο ευτυχίας'όπως θα το ονόμαζα εγώ...για κάποιους,είναι γεμάτο μέχρι επάνω...φίσκα που λένε,για κάποιους είναι λίγο,γεμάτο και για άλλους καθόλου!!!(εξαρτάται βέβαια και π ω ς εννοεί κάποιος τη λέξη 'ευτυχία',και τ ί σημαίνει αυτή γι'αυτόν...)...αλλά έχεις δίκιο πάντως...ωραίο ποστάκι πάντως...αλλά κάπως μελαχολικό πάλι....(μα..τ ί έχεις πάθει τελευταία?ε?όλα τα τελευταία ποστάκια σου αφήνουν μια έντονη αίσθηση μελαχολίας...γι α τί? άραγε?)....φιλάκια και...ναί με έχεις παρά-μελήσει τελευταία!!κλαψ! σνίφ...σνίφ! :-), :lol:
ηρθα κι εγώ, να πω "καλό μας χειμώνα" και σε βλέπω μέσα στις αντιγραφές.
Ελα ρε Ασκάρ, γράψε κατι δικό σου πιά!
καλημέρα!
υ.γ. απορία "νεάνιδος"... ρε τα χάπατα πιστεύουν ότι τα γράφεις εσύ και σχολιάζουν κιόλας?
ελα στον τόπο σου γμτ!
Ασκαρούλη η ευτυχία δεν έχεις μάθει είναι σαν την άμμο όσο περισσότερο ανοίγεις τα χέρια για να πιάσεις περισσότερη τόσο πιο γρήγορα σου φεύγει!
Και ένας κόκκος που μένει είναι αρκετός να σε στείλει στα ουράνια!
Γέμισες τις μπαταρίες σου??
Αυτό έχει σημασία!
Φ.Θ!
Καλημερα! Με καλυψε η Σαμερ!
Γκντούπατις, όπως ο Αλέξης Αλεξίου.., αυτό νομίζω πάντως ότι γουστάρουν τα γκομενάκια!
ΟΡΕΙΝΟΣ
Λοιπόν, Άθη είσαι η μεγάλη μου αδυναμία και σε έχω κορόνα στο κεφάλι μου.
Γι' αυτό θα κάνω μια μικρή διακοπή απ' τα ρημαγμένα καλοκαίρια μου και θα ξανακάνουμε παρεούλα ένα ταξιδάκι στο χρόνο.
Είσαι;
Τι χειμωνολογάς βρε Κεράσω; Σκάσαμε σήμερα!
Και με τόση ζέστη ρε κορίτσι μου πού να χεις όρεξη να γράψεις κάτι δικό σου. Οπότε το ρίχνεις στις αντιγραφές.
Τώρα, γιατί εσύ κάθεσαι και διαβάζεις τις δικές μου αντιγραφές και δεν αρκείσαι στα πρωτότυπα, δεν μπορώ να το εξηγήσω...
Ααααα και πού 'σαι; Για να μην ψάχνεις από πού αντιγράφω σε ενημερώνω πως το επόμενο ποστάκι που αφορά τη σύλληψη της Άθη απ' τη Χούντα το 1967, το αντέγραψα από ένα βιβλίο του Ηλιού...
Ζουζού, αν είσαι συνεχώς εν κινήσει δεν πέφτουν οι μπαταρίες!
Χριστινούλα, δεν έχετε κι άδικο. Μπρος στη μύτη μας είναι συνήθως η αυτυχία κι εμείς την ψάχνουμε στο μπλε φεγγάρι...
Ορεινέ, "γκτούπατις" ήταν κι ο Ανατολάκης. Αλλά μόλις βγήκε βουλευτής αποδείχτηκε πραγματικό "χέλι". Κι έτσι γλυστρώντας και έρποντας κατέληξε στη ΝουΔου!
Δεν διαβάζω αγόρι μου. Με την πρωτη σειρά ξερω...γι αυτό αναρωτιέμαι/ Αρα ταχω διαβάσει.
καλά αφού ζεσταίνεσαι πάμε για μπάνιο στου Γουδιού.
Την Χούντα την ξέρω δεν θα την μάθω απο σένα (μην ξεχνάτε πως είμαι μεγαλυτερη...χιιχι) βασανίστε την εσαατζήδες. χα χα χα !!!
Αχχχ... όμορφο το καλοκαιράκι σου είχε όλο το πακέτο: ήλιο, θάλασσα, έρωτα και το κορίτσι σου...
Τι άλλο να θέλει κανείς?
Α, ναι... λίγο περισσότερο σπάσιμο η μεσούλα... βοηθάει και σε καποιες στάσεις στο σεξ ξέρεις... :-p
Φιλιά Λιακαδένια!
Άσε μας ρε αστή Κεράσω που ξέρεις από Χούντα!
Αν εσύ ξέρεις, τότε τι να πει η Άθη που 'φαγε όλες τις εξορίες με το κουταλάκι;
Και το μυαλό σου όλο στο Γουδή το 'χεις!
Μήπως επειδή από κει άρχισε η ... εθνοσωτήριος;
Άσε μωρέ Λιάκη, ξέρεις κανέναν που να 'ναι ευτυχισμένος με όσα έχει;
Είσαι με την χοντροκώλα, λιμπίζεσαι την ψηλοκόλα την απέναντι.
Είσαι με την ψηλοκάπουλη, νοσταλγείς τα ψωμάκια και την κυτταρίτιδα της πρώην...
Ωστε λύκος ασκαρμύδι? Δεν στρίβεις με τίποτα? Κι εγώ που νόμιζα ότι είσαι "δεκαράκι" περιοπής...
Κώστας
Ναι, έπαιζα στη θέση του Αποστολάκη, πίσω απ' τον Τσιαντάκη.
Με δυνατό αριστερό, καλές προωθήσεις, φαλτσαριστές σέντρες, πείσμα... μέχρι εκεί όμως.
Ασκαρδαμούλη δεν μας άρεσε και πολύ αυτή η ιστοριούλα
ναι, λίγο γλυκανάλατη
..αααα, ώστε είσαι κράμα σεϊταρίδη με ολίγη από τοροσίδη..
Κώστας
Σπόρια, καλά... μετά το αφιερωματάκι στην Αθούλα μας, θα το "σκληρύνουμε λίγο!
Κάπως έτσι Κώστα μου, αλλά 20 χρόνια πίσω...
Πάντως το "γκτούπατις" ήταν όλα τα λεφτά...
Δημοσίευση σχολίου