Σελίδες απ’ τη ρημαγμένη μου ζωή! ΙΣΤ’ (Μάνα, θα σε πάω στο γήπεδο της Ντέρμπι!)

Ερωτεύτηκα το ποδόσφαιρο όπως θα ερωτευόμουν αργότερα τις γυναίκες.
Χωρίς πώς και γιατί, χωρίς να σκεφτώ τις χαρές, τις πίκρες και την αναστάτωση που θα έφερνε στη ζωή μου.
Πρωτοπήγα γήπεδο με τον πατέρα μου στη Νέα Σμύρνη.
Οι οπαδοί της τοπικής ομάδας είχαν τη φήμη των «ψαγμένων», και δεν άργησαν να το επιβεβαιώσουν
Εμείς πανηγυρίζαμε τα γκολ, κι εκείνοι τραγουδούσαν:

«Έτσι όπως πάμε
σε λίγα χρόνια
θα γαμάμε
με κουπόνια»...

Τις μέρες των αγώνων ξυπνούσα με ένα νευρικό σφίξιμο στο στομάχι. Κάτι που εντείνονταν μέχρι ο Θρύλος να πάρει το προβάδισμα με δύο γκολάκια! Μόνο τότε άρχιζα να ηρεμώ...
Στην αρχή πήγαινα γήπεδο μόνο με τον πατέρα μου.
Αλλά εκείνος είχε το χούι να φοράει γραβάτα κι απ’ έξω πουλοβεράκι κόκκινο με βε.
Ειλικρινά, ντρεπόμουν να τον κυκλοφοράω έτσι ντυμένο στη θύρα 7.
Με τη μάνα μου τα πράγματα ήταν ακόμα πιο μπερδεμένα.
Ενώ έβλεπε παντού κινδύνους, και με απέτρεπε από χίλια δυο πραγματάκια, στο γήπεδο με ενθάρρυνε να πηγαίνω!
Πολλές φορές μου πλήρωνε και το εισιτήριο. Μου έκανε ακόμα και τα έξοδα για να ταξιδεύω με τους γαύρους στην επαρχία. Με τρένο, με πούλμαν, με πλοίο...
Σήμερα, μπορώ πλέον να εξηγήσω τη συμπεριφορά της: νόμιζε πως πηγαίνοντας στο γήπεδο δεν θα γινόμουν «αδελφή»!
Τις Κυριακές ζούσαμε μια μικρή παρωδία.
Παίρναμε μεζί τον ηλεκτρικό από Ομόνοια, κι εγώ κατέβαινα στο Καραϊσκάκη. Με σταύρωνε και με αποχαιρετούσε.
Και συνέχιζε μέχρι Περαία, όπου έμενε μια μακρινή ξαδέλφη της...
Κάθε Σάββατο πρωί μου έπλενε το ερυθρόλευκο κασκολάκι, το άπλωνε στην ταράτσα με τα ασπρόρουχα να στεγνώσει και το βράδυ το σιδέρωνε.
Έτσι, το μεσημέρι της Κυριακής, πάντα με περίμενε στο κομωδίνο διπλωμένο ένα φρεσκοπλυμένο και φρεσκοσιδερωμένο μυρωδάτο κασκόλ...
Η μάνα μου ποτέ δεν μπήκε σε γήπεδο. Αλλά πάντα έχω κατά νου να της κάνω μια μεγάλη έκπληξη!
Να την βάλω ένα Σαββάτο πρωί στο αεροπλάνο, να πάμε Λονδίνο, να μπούμε στο τρένο με τους φανατικούς οπαδούς της Ουέστ Χαμ, και να πεταχτούμε μέχρι το γήπεδο της Ντέρμπι Κάουντι!
Μιλάμε γι’ αυτά τα υπέροχα τρένα, τα Football Specials, με τις σπασμένες λάμπες στα βαγόνια και τους αστυνόμους να περιπολούν με τα σκυλιά στους διαδρόμους...