Μ’ αρέσει να επιστρέφω στο παρελθόν...

Τέτοια πάνω-κάτω εποχή, πριν από 50 χρόνια, το Νοέμβρη του 1962, τέθηκε σε ισχύ η Συμφωνία Σύνδεσης της Ελλάδας με την ΕΟΚ.
Η Συμφωνία προέβλεπε τη σταδιακή άρση των τελωνειακών τειχών και τη χορήγηση στη χώρα μας ενός ποσού 125 εκατ. δολαρίων τα επόμενα πέντε χρόνια.
Μιλάμε για τεράστιο ποσό!
Από τότε άρχισε το ... «ροκάνισμα»!
Με αφορμή την υπογραφή της Συμφωνίας, ο ανταποκριτής των Τάιμς του Λονδίνου στην Αθήνα, έγραφε σχετικά:
«Οι Έλληνες κεφαλαιούχοι θα πρέπει να αφήσουν τη νοοτροπία του ταχέος και ασφαλούς πλουτισμού. Σήμερον κάνουν τοποθετήσεις εις ακίνητα με ασφαλή πρόσοδον 12%. Αν δεν μεταβάλλουν την τακτικήν των αυτή θα χάσουν την ευκαιρίαν δια παραγωγικάς επιχειρήσεις και θα εκτοπιστούν από ξένους επιχειρηματίες»!
Μάλιστα...
Ας πάμε τώρα και στο 1823, που ψηφίστηκε ο πρώτος και μόνος ελληνικός προϋπολογισμός κατά τη διάρκεια της επανάστασης και μέχρι την έλευση του Καποδίστρια.
Στην Επιτροπή Σύνταξής του συμμετείχαν 6 πολιτικοί κι 6 στρατιωτικοί, μεταξύ των οποίων κι ο Δυσσέας Ανδρούτσος, για τον οποίο η λαϊκή μούσα αποφάνθηκε τελεσίδικα:

«και τα πλατιά τα στήθια σου
τείχος χορταριασμένο»!

Η έκθεση της Επιτροπής ήταν μνημείο ολιγόλογης σοφίας: «τα έσοδα δεν θέλει εξισωθώσιν ποτέ με τα έξοδα»!
Στα έσοδα περιλαμβάνονταν οι προσφορές των επαρχιών σε λάδι, κρασί, σταφίδες, φρούτα και ... χαρούπια!
Στα έξοδα υπολογίζονταν οι δαπάνες για τα τσαρούχια των αγωνιστών, 300 δράμια ψωμί ημερησίως για τον καθένα, καθώς και η αναλογούσα ποσότητα κρασιού και ... ρακής!