Τρίτη, Απριλίου 13

Ένα παιδί μετράει τ' άστρα...

Ήμουν στην τετάρτη τάξη του 2ου Δημοτικού Σχολείου μιας επαρχιακής κωμόπολης.
Η πρώτη μου ερωτική φαντασίωση ήταν η Ρούλα, μια απ' τις εφτά ξαδέλφες μου!
Ήταν μεγαλύτερη και πήγαινε στην πρώτη ή δευτέρα Γυμνασίου, δεν θυμάμαι ακριβώς...
Η μόνη μας ευκαιρία ν' ανταμώσουμε ήταν ο κυριακάτικος εκκλησιασμός.
Τα κορίτσια κάθονταν απ' την μια μεριά του ναού και τ' αγόρια απ' την άλλη.
Ανταλλάσσαμε διαρκώς βλέμματα. Προσπαθούσα να τη φανταστώ μ' εκείνο το περίεργο μικρό κομπινεζόν από λεπτό λινό, που 'χα δει στο εξώφυλλο ενός περιοδικού: από πάνω πουκάμισο, από κάτω παντελόνι που έσφιγγαν στη μέση μ' ένα κορδονάκι...
Εμείς, αγωνιούσαμε να τελειώσει η εκκλησία και να βρεθούμε από κοντά, μα ο παπάς ανέβαινε στον άμβωνα και μιλούσε ατελείωτα! Περί αρετής... εννοείται!
Μας καλούσε να μοιάσουμε με τους λευκούς κρίνους των αγρών!
Στον τόπο μας δεν είχαμε κρίνους, δεν είχαμε δει ποτέ κρίνους, το ίδιο, μάλλον, κι ο παπάς μας. Γι' αυτό μου φαινόταν ακατανόητη η εμμονή του με το λουλούδι αυτό. Μας το ξεφούρνιζε κάθε τρεις και λίγο! Συχνότερα κι απ' το όνομα του Χριστού...
Όταν, επιτέλους, τέλειωνε η εκκλησιά, είχαμε δύο ολόκληρες ώρες να κάνουμε ό,τι θέλαμε.
Χεράκι-χεράκι, η Ρούλα κι εγώ, εγώ κι η Ρούλα, βγαίναμε λίγο έξω απ' το Καρπενήσι, σ' ένα μικρό λιβάδι με μυγδαλιές.
Θεέ μου, πόσο όμορφες είναι οι μυγδαλιές ανθισμένες...
Εκεί έλεγε ο ένας στον άλλον τις πιο κρυφές του σκέψεις, κάναμε όνειρα να παντρευτούμε, να κάνουμε πολλά παιδιά που δεν θα στέλναμε ποτέ σε σχολεία κι εκκλησίες!
Μου άρεσε να τις βγάζω τα παπούτσια και να περιποιούμαι τα ωραία της πόδια.
Την παρακαλούσα να σηκώσει λίγο το φόρεμά της για να δω την κιλότα της και να χαϊδέψω το σημείο που ξεκινούσαν τα μπουτάκια της.
Καμιά φορά τολμούσα να χουφτώσω και τα βυζάκια της. Τα πίεζα με δύναμη, ελπίζοντας, στην άγνοιά μου, να δω να ξεπετάγεται χείμαρρος το γάλα!
Η καλύτερή μου, όμως, ήταν όταν της δάγκωνα τον πισινό. Η Ρούλα πονούσε και τότε άρχιζε η πάλη...
Ήταν δυνατότερη και με έβαζε "πλάτη στο χώμα"! Στεκόταν πάνω μου, σφήνωνε με τα δυο της πόδια το στήθος μου κι ακινητοποιούσε τα χέρια μου σταυρώνοντάς τα στο έδαφος.
Άφηνε λιτά τα μακριά της μαλλιά να πέσουν στο πρόσωπό μου. Καθώς οι άκρες των τριχών χωνόντουσαν παντού, στα μάτια, στη μύτη, στο στόμα, ένα αφόρητο γαργαλητό διαπερνούσε το κορμί μου.
Ξεσπούσα σε ένα τρομερό νευρικό γέλιο και φώναζα όσο πιο δυνατά μπορούσα... "ήμαρτον, παραδίνομαι"!
Τότε, τραβούσε πίσω τα μαλλιά κι άφηνε έναν πηχτό αφρό από σάλιο να πέφτει με τέχνη, σταγόνα-σταγόνα, σε όλα τα σημεία του προσώπου μου.
Κουνούσα με απελπισία το κεφάλι, αριστερά-δεξιά, και ούρλιαζα από αηδία και ηδονή ταυτόχρονα...
Κάποια στιγμή το μαρτύριο τέλειωνε.
Με απίστευτη βουλιμία έσκυβε πάνω μου κι άρχιζε να γλείφει το σαλιωμένο μου πρόσωπο, δαγκώνοντάς μου φευγαλέα μια τα χείλη, μια τη γλώσσα, μια τ' αυτί!
Προσδοκούσε τα ερωτικά μου φιλιά που δεν ήξερα να δίνω...

20 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Όπως σας είπα, έχω 7 ξαδέλφες.
Αν το διαβάσουν το ποστάκι, ας τες να ψάχνουν πια απ' όλες είναι η "Ρούλα"!

marilia είπε...

Τέτοια όνειρα έκανες μικρός;;; Τώρα εξηγούνται όλααααααααα!!! Αμ, δε μου τα 'λεγες νωρίτερα; :):)

σκουλήκιιιιιιιιιιιιιι!

Ανώνυμος είπε...

Κι ύστερα μεγάλωσες κι ήρθαν και οι μέλισσες κι η Ρούλα...παντρεύτηκε!

Πραγματικά κι εγώ αναπολώ κάτι τρελές φασεις στην εξοχή αλλά όχι με ξαδερφια μου αλλά με γειτονάκια!

Δεν είχα τόσο διεφθαρμένο μυαλό εγώ και ειδικά από τόσο μικρή!

Πάντως Ασκαρούλη μου, ποτέ δεν είναι αργά να ξανανιώσεις!
Στο επόμενο αισθαντανέ κάνε πως δεν ξέρεις να φιλάς και θα περάσεις σούπερ!


Φιλιά πολλά

takis είπε...

Πάνω που αναρωτιόμουνα για τις άλλες 6 ξαδέρφες...

Αναρωτιέμαι επίσης αν ο χρόνος που μεσολάβησε σου έχει διδάξει κάτι για τα ερωτικά φιλιά..
μήπως ακόμα νομίζεις οτι είναι αυτά που δίνονται στον πισινό?..
δεν λέω , υπο μία έννοια ισως εχεις δίκιο
θα ρωτήσω όμως και την Ουγγαρέζα,ρώτα και εσύ την Μαλαισιανή..Ανατολή και Δύση,που λένε, "πως το δίνουν το φιλί" ...)

και στο βυζοχούφτωμα να προσέχεις, να εχεις και κανένα μπουκαλάκι μαζί σου μην πάει χαμένο το γάλα..
ποτέ δεν ξέρεις...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μαριλίτσα, οι μικροί έχουν άγνοια κινδύνου!

Κούλα, δεν ξέρω να φιλάω!
Πότε αρχίζουμε μαθήματα;

Τάκη, η Μαλαισιανή μού είπε πως το αληθινό φιλί πρέπει να είναι πολύ βαθύ! Να γαργαλάς με τη γλώσσα σου τον ουρανίσκου του άλλου...

Βάσσια είπε...

Γλυκές, τρυφερές στιγμές μιας εποχής που αν και δεν ήξερες (ξέραμε) να φιλάς, έμειναν το ίδιο έντονες.....

Συγγνώμη αλλά προσωπικά το βρήκα τρυφερό..... και μου αρέσει και το άσμα....

Καλό βράδυ :-)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΧΩΡΙΣ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣ.

hackaday είπε...

...και μετά και μετά; Μην το κόβεις στο καλύτερο.

takis είπε...

Καλά, η γλώσσα του Τυραμόλα μπορεί να φθάνει στον ουρανίσκο..

Αν και για τον ουρανίσκο, γενικώς ομιλούντες, άλλα μέρη ανατομίας προορίζονται...

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Με την ξαδελφη σου βρε;
Ου να χαθεις....
χα χα

Και περνα να μου ευχηθεις ....μη σε δειρω

Η μπας και περασες, δεν θυμαμαι....
ξανα χα χα

Ταχυδρόμος! είπε...

Julia?

kanivallos είπε...

Τι να πω κι εγώ που είχαμε μόνο φίδια (αγόρια) στην οικογένεια?
Με ποιά να παίξω το γιατρό?
Και τώρα που μεγάλωσα δε με θέλουν ούτε οι γιατρέσες ούτε και οι νοσοκόμες.

Skouliki είπε...

xaxax καταρχιν χρονια πολλα και καλα
ευτυχως εμενα τα ξαδελφια μου ηταν πολυ μακρια (αγγλια-αυστραλια)
οποτε δεν ετυχε να εχω τετοια θεματα
αλλα θυμαμαι οτι μου αρεσει πολυ ενας γυμναστης στο απεναντι σχολειο , απεναντι απο το σπιτι μου

καλησπερα

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Βασσούλα, έτσι είναι τα μπουκοφσκικά ποστάκια: απ' έξω σκληρά κι από μέσα τρυφερά!

Σκρουτζάκο, χωρίς στενοχώριες δεν θα το 'λεγα, αλλά χωρίς ευθύνες σίγουρα!

Θεματολόγα, και μετά ήρθαν οι μέλισσες που λέει κι η Κούλα!

Τάκη, και η γλώσσα θέλει εξάσκηση, όπως όλα τα ανθρώπινα μέλη! Αν την αφήσεις αγύμναστη θα μπαστουνιάσει και θα γίνει γαριδάκι...

Ρικούλα, ως συγγραφλεας είσαι ... κουνέλα!

Ταχυδρόμε, Ρούλα είπαμε!

Κανίβαλε, τώρα σε γουστάρουν και οι αστυνομικίνες και οι αεροσυνοδές ρε φίλε...

Σκουλίκι, και, φυσικά μείνατε στο "απέναντι"...

KitsosMitsos είπε...

Τα λες και άστρα αυτά που μετρούσε το παιδί...
Καλησπέρα

homo anisorropus είπε...

Τι ανωμαλία παιδάκι μου, κι αιμομιξία και πηχτός αφρός από σάλιο...κι αυτά 10 χρονών παιδάκι??!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κίτσο, εκεί στα ελβετικά σαλέ βλέπετε "αστράκια";

Ανισορροπούλα, σιγά που δεν ξέρετε από αιμομιξίες εσείς εκεί κάτω στην Κύπρο...

Ανώνυμος είπε...

πολύ ωραίο, αλλά πρέπει να μας πεις τι απόγινε η Ρούλα..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Παντρεύτηκε...

habilis είπε...

Ax αυτά τα παιδικά ταξίδια !!!