Τ' αλάνια του Περαία Α' (ιστορίες αληθινές, χωρίς αρχή και τέλος)

Ο κόσμος του όλος άρχιζε και τέλειωνε στην οδό Αναπαύσεως στη Δραπετσώνα.

Στο μπιλιαρδάδικο της πλατείας κυκλοφορούσαν τα παιδιά μιας χαμοζωής.
Εκεί γνώρισε τους αλήτες, τα τσόλια, τ' αλάνια, τα χαμένα κορμιά...
Έμαθε τους κώδικες επικοινωνίας των τοπικών συμμοριών, πώς να χρησιμοποιεί τις σιδερογροθιές και πώς να κρύβει τα "σκονάκια" στο εσωτερικό της αριστερής κάλτσας του.
Απ' τα δεκατρία του ήταν "κωλοπέτσας", καμιά σχέση με τα "μουρώχαυλα" της Καστέλας που κατέβαιναν στο "Καραϊσκάκη" μόνο όταν έπαιζε το Εθνικάκι...
Το μεγάλο του όνειρο ήταν να μπει στην "ψειρού". Να γεμίσει με τατουάζ το κορμί του, να κάνει μέσα δυο-τρία χρόνια, κι όταν θα' βγαινε να παριστάνει τον μάγκα και να τον τρέμουν οι υπόλοιποι. Όπως το Νώντα, τον παλικαρά της γειτονιάς...
Όταν τον παραδώσανε στις φυλακές, η πρώτη κουβέντα που του 'πε ο δεσμοφύλακας ήταν "σκύψε ρε τσόγλανε να δω την κωλοτρυπίδα σου"!
Φόρεσε στο αριστερό του χέρι ένα χειρουργικό γάντι και του 'βαλε βαθύ κωλοδάχτυλο. Η "καλύτερη κρυψώνα για τα ναρκωτικά" έπρεπε να ψαχτεί σχολαστικά...
Έκατσε "μέσα" δυο χρόνια και τρεις μήνους. Φαίνεται πως δεν κακοπέρασε. Αργότερα κάποιοι είπαν πως την "έβγαλε σουλτάνα"! Έτσι λένε τα ωραία αγόρια που κάποιοι άγριοι ισοβίτες έπαιρναν στην προστασία τους με αντάλλαγμα την αποκλειστική εκμετάλλα του κορμιού τους...
Μόλις πήρε τ' απολυτήριο, γύρισε πίσω στη γειτονιά του.
Γρήγορα κατάλαβε πως "δεν λέει" να ψάχνεις για γκόμενα. Αυτή η δουλειά χρειάζεται πολλά προκαταρκτικά. Φλερτ, κεράσματα, ψεματάκια και πολύ υπομονή...
Στην αρχή την έβγαζε στα μπουρδέλα. Σ' εκείνα τα ψιλοερειπωμένα κτίρια με τον απαλό φωτισμό, πάντα στις αποχρώσεις του κόκκινου που απαλύνουν τα χαρακτηριστικά, εξωραϊζουν τις μορφές, χαλαρώνουν τις αναστολές...
Εκεί γνώρισε και το Φρωσάκι. Αν και μόλις 16 χρονώ ήταν σπουδαία καλντεριμιτζού, ή, επί το επιστημονικότερον, "υπαίθρια". Δεν ήταν όμορφη, μόνο μικρή. Κι όταν είσαι νέος είσαι ωραίος. Δεν υπάρχουν άσχημα νιάτα.
Χριστούγεννα θα 'ταν όταν η αστυνομία τσουβάλιασε τον νταβά της και το Φρωσάκι έμεινε απροστάτευτο.
Αυτός δεν ήταν ούτε "κορμάρα" ούτε "βουνό". Όμως αυτό δεν τον εμπόδισε ν' αναλάβει την προστασία της.
Η πουτανίτσα είχε ξετρελαθεί μαζί του. Όταν οι άλλες τη ρωτούσαν "τι του έβρισκε", εκείνη τους απαντούσε "κάνει το καλύτερο πήδημα, λέει και λόγια!"... Άσε που ήταν και "χαδιάρης και γαλίφης ο πούστης"!
Ήταν μια χαζοπουτάνα, όπως κι οι περισσότερες.
Μπορεί να πήγαινε και με 50 άντρες τη μέρα. Αλλά τη μεγαλύτερη ηδονή την ένιωθε μόλις του ακουμπούσε τις εισπράξεις της ημέρας. Μόνο τότε έχυνε πραγματικά...