Παρασκευή, Φεβρουαρίου 13

Έκανε κρύο...


Το πήγαινε τρεις-μία. Τρεις τζούρες από τα άφιλτρα, μια γουλιά απ' τον καφέ του.
Το καφενείο ήταν κάπως παρακμιακό. Φτωχομάγαζο, με καφετζή και κοσμάκι χούφταλο... που 'παιζε τάβλι μουδιασμένος, κοίταζε ειδήσεις, διάβαζε εφημερίδα. Απ' αυτούς κάθε μέρα ερχόταν κι ένας λιγότερος...
Εκείνος ξεχώριζε εκεί μέσα. Ήταν πιο νέος και δεν έμοιαζε με κανένα τους, ούτε στα μούτρα ούτε στα μυαλά. Δεν έπαιρνε σύνταξη, δεν είχε οικογένεια, ούτε απογόνους, τίποτα εκτός από μερικούς φίλους που είχε κάνει στη φυλακή και που θ' αργούσαν πολύ να βγούνε!
Όταν θυμόταν τη φυλακή ανατρίχιαζε. Ήταν σα ν' άνοιγε κάποιος μια πόρτα και να έμπαινε μέσα το κρύο. Ένα ρεύμα φάντασμα τον έπιανε απ' το σβέρκο και τον χτύπαγε στα πλευρά! Καμιά φορά γύρναγε για να δει αν ήταν κάποιο παράθυρο ανοιχτό, μα συνήθως δεν ήταν.
Κι αυτοί οι γέροι δεν είχαν καθόλου τακτ. Τον κοιτούσαν σα να 'ξεραν ποιος ήταν, τι είχε κάνει, γιατί κρύωνε...

16 σχόλια:

Σπύρος είπε...

Η γνωστή ανατρεπτική,γραφή σου.
Το τραγουδάκι είχα να το ακούσω αρκετά χρόνια,από τότε που γυρνάγαμε στις συναυλίες με ένα κουτάκι μπύρα στο χέρι!

Αλητισσα είπε...

Ωραίο ποστ Ασκαρ..
Τις καλημέρες μου!!

marilia είπε...

Μμμ! Όμορφο! :)

καλημεροσοκολατοφιλάκι! Νόστιμο, ε;

anima rana είπε...

I AM BACK!!! I AM BACK!!!! ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΜΑΚΡΙΑ ΣΑΣ, ΚΟΝΤΕΨΑ ΝΑ ΑΡΡΩΣΤΗΣΩ!!! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΧΩ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ Ε-ΠΙ-ΤΕ-ΛΟΥΣ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΩ ΟΛΟΥΣ ΕΔΩ!!!!!

anima rana είπε...

...με έβγαλες κι από τη λίστα σου ε?? Δεν σε αδικώ!!! Αλλά τώρα επέστρεψα και δεν θα σας ξαναφήσω ποτέ!

marilia είπε...

Βατράχι μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!! Μμμμμμμμμμμμμμμμμαρφ! Έχεις και μια ιστορία αφήσει στη μέση!!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σπύρε, τότε περνάγαμε πολύ καλύτερα!
Χίλιες φορές σαββατόβραδο ξάπλα στην πρασινάδα του Βενιζέλου με ένα κουτάκι μπύρα, παρά στα νυχτερινά κλαμπ ή στις μεγάλες πίστες...

Αλητούλα, καλό σ/κ!

Μαριλίτσα, δεν σου είπα ότι είναι μούρλια το σοκολατούχο γαλατάκι με κορν-φλέικς;

Βατραχάκι, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επέστρεψες την ημέρα των ερωτευμένων και την παραμονή του Ασώτου!

Unknown είπε...

μ' αρέσει όταν γράφεις έτσι...

:)

φιλιά βρόχινα...

Κούκος είπε...

Πολύ όμορφο! Αντάξιο του τραγουδιου.
Η δύναμή του στην αφαίρεση.

βασίλης είπε...

Είναι κάποιο κρύο αλλιώτικο... Και το τραγούδι αγαπημένο από τα παλιά.. Όμορφο γράψιμο Ασκάρ.!

gregory είπε...

ασκαρ ωραια επανοδος......

αλητησα γιατι δεν μπορω να σε σχολιασω???το εχεις κλειση η εχεις κανη λαθος????

Αστερόεσσα είπε...

Πωπώ τον τσαμένο! Τι τράβηξε! Μάτωσε η καρδιά μου!

Ως ευ παρέστης ω, υπέροχε, παμμέγιστε, ύπατε, θαυμασιότατε, εξαιρετικότατε και γενναιότατε πολεμιστή του φωτός, ζυγέ δικαιοσύνης, παράδειγμα σοφίας, σούπερ σέξυ Άσκαρ!

Πόσο μας έλειψες! Πόσα έλειψες λέγω, αξιομνημόνευτε πάνσοφε και φίλτατε αδερφέ ημών!


Σου ανέβασα τώρα το ηθικό ή να πω κι άλλα; Πάνω από 20 λέξεις τόνωσης χρεώνονται. Πού είναι ο καφές μου; :D

Δήμητρα είπε...

Καλησπέρα Ασκάρ!!!Έγραψες πάλι...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Νεραϊδούλα, τα δικά σου ποστάκια είναι μακράν τα καλύετρα του είδους...

Κούκε, είχαμε καιρό να σε δούμε, έφερες την άνοιξη επιτέλους;

Βασίλη, αυτό το τραγούδι δεν είναι στιχούργημα. Ποίηση είναι!

Γρηγόρη, η Αλητούλα το έκανε πριβέ, κι εμείς μείναμε στην απέξω!

Αστερούλα, δεν έχει καφέ!

Δημητρούλα, φιλιά!

Αστερόεσσα είπε...

Ούτε ένα καφέ, βρε καβουροχέρη;
Πόσο πια στοιχίζει ένας διπλός βαρύς ελληνικός με ολίγη και δυο φουσκάλες σε χοντρό φλυτζάνι καφενείου;

Μπράβο φιλοξενία στα ξενητεμένα αρδέρφια σου, τους αλήτες, τα πουλιά!

Τι ζήτησα πια, βρε σπάγγε;

Αυτό το κορίτσι, βρε θεομπαίχτη μαζί σου θ' αγιάσει. Θα σε παρατήσει μια μέρα στα κρύα του λουτρού και θα κλαις!

Να δω τότε σε ποιους ώμους θα οδύρεσαι! Κοίτα τουλάχιστον να κερνάς καμιά μπύρα τον Ορεινό μπας και σου πει αυτό που θα ζητάς (και που ο ίδιος δε θα πιστεύει) "μη σκας, ρε Άσκαρ! Οι γυναίκες είναι άστατες".

Σκρουτζ!

Ερατώ είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο και το τραγούδι ταιριάζει απόλυτα.