Ο άγιος ζιγκολό...

Μερικές απ' τις "κυρίες" του άφηναν τα λεφτά στο κομιδίνο, δίπλα στο κρεβάτι, για να είναι η στύση του καλύτερη! Όση ώρα έκαναν έρωτα εκείνος κοίταζε τα χαρτονομίσματα κι έστι τα κατάφερνε μια χαρά.
Με τον καιρό είχε αρχίσει να γίνεται επαγγελματίας. Δεν χρειαζόταν ούτε χάδια και προκαταρκτικά παιχνίδια ούτε φιλιά. Ειδικά τα φιλιά τα σιχαινόταν. Έκανε ό,τι του ζητούσαν χωρίς να 'χει πρόβλημα, μα τα φιλιά στο στόμα τον αηδίαζαν. Αλλά να ... και μόνο η θέα των χαρτονομισμάτων στο κομιδίνο έφτανε και με το παραπάνω να ξεπεράσει τις ιδιοτροπίες του, ακόμη κι αυτή τη λιγοστή αξιοπρέπειά του...
Οι κυρίες τρελαίνονταν να ψυθιρίζουν το όνομά του! Τους άρεσε αυτό το όνομα. Τις άναβε, ήταν κάτι πολύ αρρενωπό, κάργα ερωτικό. Είχε κάτι το ουράνιο, το μεγαλοπρεπές, το βίαιο και κατακτητικό.
Αλλά ένα όνομα από μόνο του δεν είναι ποτέ αρκετό να ικανοποιήσει τις ορέξεις τους. Έπρεπε να προσποιείται κι όλας πως απολαμβάνει τον έρωτα μαζί τους, πως είναι απόλυτα δοσμένος στα μάγεια της γοητείας τους. Είχε μάθει πως τα όμορφα λόγια πληρώνονταν περισσότερο κι απ' τις καλύτερες επιδόσεις του στο κρεβάτι...