http://sueipas.blogspot.com/
Η σκυθρωπότητα αποτελεί το σύνηθες εκκλησιαστικό ύφος. Ιδιαίτερα τώρα, που αρχίζει η νηστεία, ο «εκκλησιαστικός άνθρωπος» πρέπει να φορέσει το επίσημο, αγέλαστο και απλησίαστο ύφος του, να «βαρύνει» κάποιες εκατοντάδες κιλά και ν’ αρχίσει έτσι να περιφέρεται στους «ευσεβείς κύκλους» των ομοίων του…
Βέβαια, το ευαγγέλιο μάς τα λέει τελείως διαφορετικά: όταν νηστεύετε να παραμένετε φυσιολογικοί, μην κατεβάζετε μούτρα, μην γεμίζετε σκυθρωπότητα τη ζωή σας, αλλά να είστε ευχάριστοι και άνετοι. Αν νιώθεις τη σκυθρωπότητα και τη σοβαρότητα να καταπλακώνει την καρδιά σου, καλύτερα παράτα για φέτος τη νηστεία. Κοίτα πρώτα να βρεις την ψυχική σου ισορροπία και γαλήνη. Τα πνευματικά φαινόμενα απαιτούν πρώτ’ απ’ όλα ευχάριστη διάθεση, άνεση, χαμόγελο και ευφυΐα.
Πραγματικά, είναι εντυπωσιακή η επιμονή της εκκλησίας και των ανθρώπων της να παραμένουν στον κόσμο τους. Είναι τόσο μεγάλη η έλλειψη προσαρμοστικότητας που η εκκλησιαστική μηχανή αναπαράγει αντίγραφα των μοντέλων της δεκαετίας του ’50 και ’60. Μένει απρόσιτη και μακρινή, ανίκανη ν’ αγγίξει και να συγκινήσει τον σύγχρονο άνθρωπο. Περισσότερο έχει χάσει την ανταγωνιστικότητά της στη νεολαία. Αντί να προσπαθεί να αποσπάσει κάποιο αγόρι απ’ την αγκαλιά της κοπελιάς του για να το φέρει, δήθεν, κοντά στο Χριστό, θα ήταν προτιμότερο ν’ ανοίξει διάπλατα τη δική της αγκαλιά και να χωρέσει μέσα της το ζευγάρι αγκαλιασμένο!
Στον εκκλησιαστικό χώρο γίνονται, δυστυχώς, αποδεκτές μόνο προβληματικές προσωπικότητες. Οι νορμάλ και φυσιολογικοί άνθρωποι, με εξυπνάδα και αξιοπρέπεια, εξοβελίζονται. Αν είσαι απόκοσμος, αντικοινωνικός, αυστηρός και σοβαρός μπορεί ακόμη και να αγιοποιηθείς. Όμως, μουντός Χριστός δεν υπάρχει ή, μάλλον, μουντός Χριστός είναι υπόθεση ακατανόητη, ανεπίτρεπτη, διεστραμμένη!
Αξίζει να βάλουμε ένα ερωτηματάκι στη σκέψη μας: μήπως ο Χριστός που μας διδάσκει η εκκλησία δεν είναι ο πραγματικός; Χριστός δεν σημαίνει μόνο θαύματα και κατάργηση του φυσικού στοιχείου. Ο Χριστός μας δίδαξε πως κάθε τι το φυσικό και φυσιολογικό διαθέτει τη δική του ανεπανάληπτη ομορφιά. Γι’ αυτό και όσοι αληθινά τον βιώνουν δεν εκπέμπουν δέος, υπερφυσικότητα, υπερβολική αγιότητα. Αλλά μοιάζουν μ’ ένα καταπράσινο λιβάδι που μπορείς να μπεις μέσα του, να τρέξεις, να πηδήξεις, να χορέψεις, να τσαλαπατήσεις τα πάντα με την απόλυτη βεβαιότητα ότι τίποτα δεν θα ταραχθεί και τίποτα δεν θα ενοχληθεί…
Γι’ αυτό κι εμείς αυτές τις μέρες θα συνεχίσουμε να ζούμε φυσιολογικά. Θα κάνουμε το φλερτάκι μας, θα φάμε τις λαγάνες μας, θα πετάξουμε τους αετούς μας, θα παρακολουθήσουμε το ματσάκι -μπορεί να ρίξουμε και κανένα μπινελίκι στην ένταση του αγώνα- αλλά στο τέλος θα τσουγκρίσουμε όλοι μαζί τα ποτήρια μας, θα τραγουδήσουμε, θ’ αγκαλιαστούμε κι όταν γυρίσουμε σπίτι -αν το θυμηθούμε και το αισθανθούμε- ας πούμε κι ένα «δόξα σοι ο Θεός»…
15 σχόλια:
Παίδες, θα τα ξαναπούμε πάλι την ερχόμενη εβδομάδα. Έχουμε, άλλωστε πολλά θέματα... ανθρώπους της νύχτας, νυχτοκάματα στη Συγγρού, αερομαχίες πάνω απ' το Αιγαίο, σχολιασμό της αθλητικής και πολιτικής επικαιρότητας, και άλλες εκπλήξεις!
Εύχομαι σε όλους καλά κούλουμα!
Ασκάρ,
Δυστυχώς ο Μανιχαϊσμός είναι "η παιδική ασθένεια του Χριστιανισμού", για να θυμηθούμε τα λενινιστικά νεανικά μας διαβάσματα...
Πολύ καλό το κείμενό σου..
Και έκανες καλά που το έβαλες στην κύρια σελίδα σου.
Να σου πω κάτι, πρέπει να είσαι γνήσιος.
Υπάρχουν άνθρωποι, που κλαίνε εύκολα, που λυπούνται συνεχώς με πράγματα που συμβαίνουν μακρειά και αυτοί είναι μέσα στην παρέα και χρειάζονται, υπάρχουν και οι άλλοι που την πλευρά της ζωής την βιώνουν συνέχεια με μια βιταλιστική ορμή και αυτοί χρειάζονται.
Αν θυμηθούμε λίγο από τις έννοιες αίρεση στην ουσία του
σημαίνει παίρνω μόνο το ένα κομμάτι..
"Πραγματικά, είναι εντυπωσιακή η επιμονή της εκκλησίας και των ανθρώπων της "
Aστο, βρίστηκ προχτές με μια καθυστερημένη βρωμόγρια από την ενορία που ήθελε να μου κάνει πάσα ένα φυλλάδιο με το ζόρι...
Βρε Μπαγάσα, Ασκαρ!
Πολύ καλό.
πια νηστεια??? ετσι και αλιως νηστεια θα κανουμε υποχρεωτικα....
οσο για πιον χρηστο λες???....
αυτον που εφτιαξε ο παυλος???στην παρακμη της ρωμης???...αντε καρναβαλισου τωρα ...και τα ξαναλεμε....
Aλλο ο Χριστός και άλλο οι εκκλησίες που τον εμπορεύονται.
Θα σχολιάσω μόνο αυτό.
"..Πραγματικά, είναι εντυπωσιακή η επιμονή της εκκλησίας και των ανθρώπων της να παραμένουν στον κόσμο τους..."
Γιατί? μιά χαρά είναι στη κοσμάρα τους και κυρίως στις μπίζνες των εκατομυρίων τους.
Τα υπόλοιπα της ανάρτησης είναι πολύ χριστιανικά για μένα...
πάρα πολύ θα έλεγα...
ΥΓ Ασχετο, θα τεθεί το θέμα διαχωρισμού κράτους εκκλησίας απο τη νεα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ?
Μεγάλο θέμα ανοίγεις, Άσκαρ, καθόσον με αυτά φάγαμε τα νιάτα μας...
Έχω να πω τούτα:
Υπάρχουν κείμενα εσωτερικού χριστιανισμού (Φιλοκαλία ιερών Νηπτικών, Νικόδημος Αγιορείτης, Μάξιμος Ομολογητής, ή πραγματείες των στάρετς κλπ) που πόρρω απέχουν λόγω και πνεύματι από τας Γραφάς.
Κι εδώ διαχωρίζω απόλυτα την Παλαιά Διαθήκη, που πλην ολίγων της κεφαλείων τη θεωρώ για πέταμα.
Διαχωρίζω επίσης τον Παύλο από τα υπόλοιπα ευαγγέλια. Έχουμε να κάνουμε με έναν ζηλωτή και μισαλλόδοξο που έδωσε το δικό του στίγμα στο χριστιανισμό, ώστε ο Σενέκας δικαίως να ονομάζει τη νέα θρησκεία Παυλικιανισμό.
Μέσα από τις οργανώσεις ωστόσο της νέας θρησκείας στην Παλαιοχριστιανική Εποχή με τις Λειτουργίες και τις Αγάπες και τις χριστιανικές κοινότητες, οι απόψεις του Παύλου πήραν χροιά δόγματος. Όπως και όλα τα πατερικά κείμενα. Αμφισβήτησή τους ή ερωτηματικό σε θέτει αυτομάτως στη θέση του αιρετικού ή του άπιστου.
Πάμε τώρα σ' ένα θέμα καθημερινό. Π.χ. έρωτας ζευγαριού που ολοκληρώνεται και μέσα από τη σαρκική απόλαυση. Το "έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν" είναι στην πραγματικότητα ύμνος στον έρωτα και αναγωγή του και σε κάτι πνευματικό -πέραν της σαρκικής ένωσης-. Κι αφού μέσα στη χριστιανική θρησκεία, η διαρκής θέωση και η όσμωση με το θείο είναι το ζητούμενο, η ευλογία του μυστηρίου είναι αυτή που ενώνει το 1 + 1 = 1 (Ανδρόγυνο) με το 1 + 1 + 1 = 1 = Άνθρωπος / Θεός. Τα λέω καλά;
Φιλοσοφικά αυτό είναι κάτι σπουδαίο και τα λένε και οι Πυθαγόρειοι.
Πάμε όμως στα Πατερικά Κείμενα, που θεωρούν συλλήβδην το σεξ αμαρτία (πορνεία εκτός γάμου, μοιχεία -αν πας με άλλον/άλλην όντας παντρεμένος, αλλά και αμαρτία κατά παραχώρησιν εντός γάμου - κατά Παύλο, για τη διαιώνιση του είδους). Στις ευχές, εντός μυστηρίου σε ευλογούν "ως ο Θεός ηυλόγησεν τον Αβραάμ και τη Σάρα, τον Ισαάκ και τη Ρεβέκκα", που όμως και οι δύο ήσαν προαγωγοί/μαστρωποί των γυναικών τους και πήραν για τις ανταλλαγές καμήλες, αργύρια και αιγοπρόβατα.
Στο φιλοσοφικό δηλαδή νόημα του μυστηρίου, μου προσθέτει a priori τη μεγάλη του αντίφαση, γιατί δεν είδα πουθενά στην Παλαιά Διαθήκη π.χ. πώς τα δύο αυτά ζευγάρια ευλογήθηκαν. (Και δε μιλώ εδώ καθόλου για τον Παλαιοδιαθηκικό Θεό, που εμφανίζεται εκδικητικός και μοχθηρός και καθόλου ελεήμων). Απέχει δηλαδή άρδην απ' το Θεό της Καινής Διαθήκης σε βασικές αρχές.
Η νηστεία είχε κι ένα ακόμη νόημα. Πέραν του ότι έδινε μια πρακτική λύση οικονομίας, μιας και το κρέας στοίχιζε, αποτοξίνωσης του οργανισμού κλπ, προετοίμαζε το σώμα και για διαλογισμό και προσευχή.
Πες μου τώρα τι σχέση έχει αυτό ακόμη και και με τους Αγιορείτικους Τσελεμεντέδες για σαρακοστιανούς μεζέδες, ακόμη κι ένα βιβλίο που κυκλοφορούσε πολύ στις εκδόσεις Ακρίτας με τίτλο "Σαρακοστιανά", που σκοπό έχει να θέλξει τους νηστεύοντες με γαστριμαργικές λιχουδιές σαρακοστιανές ή με τα θαλασσινά (που είναι πανάκριβα), γιατί μην ξεχνάμε νηστήσιμοι είναι οι αστακοί, νηστήσιμες και οι καραβίδες.
Για να το κάνω λοιπόν λιανά: Όλη η Ορθοδοξία περιέχει πολλές αντιφάσεις, γιατί δεν μπορείς να πεις "αποδέχομαι π.χ. το Μάξιμο, αλλά δεν αποδέχομαι την Π.Δ. ή τον Παύλο.
Είναι δηλαδή σαν το ΣΥΡΙΖΑ. Πολλές τάσεις και συνιστώσες με τελείως διαφορετικό περιεχόμενο, που αν εγώ τάσσομαι με την Ανανεωτική Αριστερά, ένα χάος με χωρίζει με τον υπόλοιπο ΣΥΝ, αλλά είμαι εντός. Αν φύγω απ' το ΣΥΝ θα με πουν σεχταρίστρια, προδότρια και ρεφορμίστρια, αν κρατήσω απ' το χριστιανισμό την ουσία, και πολύ περισσότερο αν αυτά τα πω ή τα γράψω ή θα με πουν αιρετική ή στη χειρότερη θα με αφορίσουν.
Αυτά για αρχή. :)
Πολιτικά δηλαδή μιλώντας, ο Ιησούς έπρεπε να κάνει διάσπαση με την εβραϊκή θρησκεία.
Αλλά δεν τον έπαιρναν οι πολιτικοκοινωνικές συνθήκες εκεί που δίδασκε. Θα είχε φάει σταύρωση εξαρχής.
Οι Ρωμαίοι που ήταν ανεκτικοί στις θρησκείες θα ήταν πολύ πιο πρόσφορο κοινό.
Να μου πεις, απ' την άλλη, τα φανατισμένα πρόβατα που έγιναν οπαδοί έπαιξαν το ρόλο τους μαρτυροποιούμενοι κι έτσι κράτησε και τόσα χρόνια...
Άλλο καπέλο.
Αλλά όταν η ιδεολογία οργανώνεται σε τοπικές, για να μετατραπεί σε παλλαϊκό κίνημα τι περιμένεις;
Σου 'ρχεται ο κάθε αρχιμανδρίτης, αρχιεπίσκοπος και τα ρέστα και βγάζει προεκλογικούς σε βόδια με σκοπό αυτοδυναμίες... Αμολάει ό,τι του κατεβαίνει στην γκλάβα του και τα μοσχάρια από κάτω τα χάφτουν, γιατί τα θεωρούν θεόπνευστα.
...μα όλο ανταποκρίσεις από άλλα ιστολόγια είστε κυριε καθηγητά, πού είναι ο Ασκάρ με τις μικρές αλλά τόσο ουσιώδεις ατάκες του???
Aστερόεσσα @
Δεν έβλεπε ο Χριστός ότι η θρησκεία είναι κινούμενη άμμος.
Κινούμενη άμμος που κάποιοι κάνουν σερφιν και άλλοι βουλιάζουν?
Ηταν η θρησκεία μέσον για τον θεό του μυαλού του και μόνο?
Άσκαρ μη μας προβληματίζεις αποκριάτικα!
Έχει πολλή συζήτηση το θέμα.
Εγώ θα θυμήσω μόνο το ρηθέν "η θρησκεία είναι το όπιο του λαού".
@ habilis,
Αυτό είναι θέμα πίστης του καθενός.
Γιατί να μπω σε μια διαδικασία να ψυχαναλύσω τον Ιησού;
Μπορώ όμως να φιλοσοφήσω σε αυτά που παραδόθηκαν ότι είπε (και μάλιστα μέσω άλλων, εν προκειμένω Ευαγγελιστών).
Ο Ιησούς (εάν όντως υπήρξε) δεν κατέγραψε ο ίδιος. Άλλοι φέρονται να ομιλούν εξ' ονόματός του.
Δι' αυτής λοιπόν της λογικής είναι αυθαίρετο να παραστήσουμε τους ειδήμονες στο τι είπε ή όχι ή στο τι πίστευε ή όχι.
Παίρνω λοιπόν τις διδασκαλίες. Αναφέρεται λοιπόν στο Ευαγγέλιο:
"Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τούς προφήτας· ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι· αμήν λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν η μία κεραία ου μη παρέλθή από του νόμου έως αν πάντα γένηται." (Ματθ. ε’, 17-19).
Στην πραγματικότητα όμως είναι εντελώς αντίθετη η διδασκαλία του, όπως παραδίδεται στην Κ.Δ. με αυτά που λέει η Π.Δ.
Δεν τίθεται λοιπόν θέμα αν υπάρχουν αντιφάσεις. Υπάρχουν και πολλές. Είναι σα να σου λέει π.χ. "υπάρχει το καφέ χρώμα (Μωϋσής), εγώ σου προτείνω άσπρο, το άσπρο δεν αντιβαίνει το β, διάλεξε" Λιθοβόλησε τη μοιχαλίδα κατά το νόμο, αλλά εγώ σου λέω μην το κάνεις. Άρα, μην το κάνεις, μην ακολουθείς το νόμο.
Παίρνω κάποιες ρήσεις. Με βοηθούν στη δική μου θέωση; Αν ναι, τις κρατώ. Από εκεί και πέρα, ακόμη κι αν δεν ήταν ιστορικό πρόσωπο, εάν δεν ήταν γιος Παρθένου ή γιος Θεού, λίγο με ενδιαφέρει. Δε θα μπω ποτέ στην παπαδίστικη νοοτροπία π.χ. να συζητήσω για το αν η Παρθένος παρέμεινε παρθένος μετά τη γέννηση του Ιησού, γιατί δε με ενδιαφέρει και μου φαίνεται και φτωχό να ευτελίζεται μια θρησκεία σε τέτοια ζητήματα. Κι όμως πάμπολλες θεολογικές συζητήσεις έχουν γίνει επ' αυτού.
Τι κρατώ; Το Α και το Ω, το Φως του Κόσμου, το Θεάνθρωπος σαν έννοια και αυτά τα 1 + 1 + 1 = 1 που μου δίνουν και το νόημα του Τριαδικού Θεού, τη θέωση, το "εγώ ειμί ο Υιός του Ανθρώπου" (προσοχή, Ανθρώπου λέει με Α κεφαλαίο, όχι Θεού και η απάντηση στην ερώτηση είσαι Υιός Θεού ήταν το "συ είπας", άρα δυνάμει ναι ή όχι, αναλόγως της επιλογής και της βούλησης του Ανθρώπου)
Αδυνατώ, και δε θέλω να δεχτώ απλοϊκές θεωρήσεις, αλλά δέχομαι την ουσία.
"...θα τραγουδήσουμε, θ’ αγκαλιαστούμε ..." και θα χαμογελάμε!!!
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΡΙΗΜΕΡΟ!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Καλα να περάσεις Ασκάρ.! Καλά κουλουμα
Δημοσίευση σχολίου