Πέμπτη, Ιουνίου 14

Σάνγκο, το κορίτσι της Μοζαμβίκης...

Σκοτεινά,
παρθένα δάση
αντανακλώνται βαθιά
στα μάτια της...
Νέγρα,
λιγνό κορίτσι καθαρής φωτιάς,
σύνθεση μιας οδύνης...
Κι εγώ
ποθώ να σκύψω
και να συνάξω τη σκοτεινιά της...
Κραυγές,
οιμωγές,
άγριες κινήσεις ερωτικών χορών
απ' τις ιεροτελεστίες γονιμότητας
των ιθαγενών Ίμπος!
Επίμονο ποδοβολητό
πάθους και χρέους...
(Φορούν δόντια ελέφαντα
για ν' αποκτήσουν τη μακροζωία του!
Σκεπάζονται με το κεφάλι και τη χαίτη του λιονταριού
για να οικειοποιηθούν το θάρρος του!
Κολλούν πάνω τους φτερά
για να νιώσουν λεύτεροι σαν τα πουλιά!)
Κι εγώ
συντροφιά με μορφές αλλόκοτες
που πλάθουν οι φόβοι μου
διπλώνομαι δίπλα της...
Όχι!
Δεν έπρεπε να τρομάξω!
Δεν έπρεπε ν' ακούσουν τ' αυτιά μου
εκείνο ... το ...
"είναι συνήθεια της φυλής μας
να περιπαίζουμε αυτούς
που χάνουν το θάρρος τους"...

9 σχόλια:

Gwgw είπε...

Όχι Άσκαρ δεν έπρεπε να τρομάξεις! Φιλάκιααααα! :))

Αλητισσα είπε...

Νιωθω οτι Ο Δον Ζουαν μας διανυει την πιο τρυφερη του περιοδο..
Τι να φταιει αραγε?

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σαγηνευτικό και λάγνο. Πανέμορφο.

marilia είπε...

Συνεχίζεις, έτσι; ΥΠΕΡΟΧΟ και αυτό!

καληνυχτοφιλάκι!

George είπε...

Εγώ πάλι διακρίνω μια μελαγχολική αλλά τόσο γλυκειά διάθεση που δεν μπορώ να σου βγάλω το καπέλο.
Νάσαι καλά φίλε.

Ηλιας....Just me! είπε...

Έλα πατέρα δεν ξέρω γισατί όποτε σε ε΄χω βάλει link μου κάνει μαλα@@@... το σωστό link είναι http://perianemwn.blogspot.com/

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Έσύ πάλι.....γιατί;
΄Ασε....μόνο εγώ ξέρω το γιατί...
;-)

Γλαρένιες αγκαλιές

Terry είπε...

Aσκαρ ζωγραφίζεις τελευταία :)

Χαιρετισμούς έχεις!

3 parties a day είπε...

Καλέ μου, αντιφατικέ Ασκαρδαμυκτί...