Ψηνόμουν στον πυρετό ... και στα κρεβάτια αυτού του καταραμένου ξενοδοχείου μόλις και μετά βίας χωρούσαν δύο άνθρωποι!
Η Εσθήρ δεν έδειχνε να πολυσκοτίζεται για τα χάλια μου!
- Μου φαίνεσαι αρκετά καλά για να γλείψεις το μουνάκι μου, είπε.
"Δεν μπορεί νά ναι αλήθεια" σκέφτηκα.
Προσπάθησα κάτι να πω αλλά ένας ξερός και δυνατός βήχας μού έκοψε την ανάσα!
- Σιρόπι για τον βήχα; ρώτησε η Εσθήρ κάπως δυστακτικά.
Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.
- Είναι από την Κίνα! Με υψηλή περιεκτικότητα σε όπιο! πρόσθεσε.
- Νόμιζα πως αυτά τα σκατοπράγματα είχαν σταματήσει! της έκανα
Αλλά δεν είχα και μεγάλα περιθώρια επιλογών. Το είχα ξαναδοκιμάσει και ήταν πράγματι πολύ αποτελεσματικό!
Μου έδωσε ένα σκούρο μπουκάλι σε μια τσαλακωμένη χαρτοσακούλα. Το άνοιξα ανυπόμονα και ρούφηξα το μισό!
Ήθελα να φύγω από κει μέσα όσο πιο γρήγορα γινόταν. Δεν έφυγα όμως. Κάθησα και κοιτούσα αρχικά το πάπλωμά της κι ύστερα τις γυαλιστερές δερμάτινες μπότες της. Ένιωσα τα γόνατά μου λυμένα, μα κατάφερα να σταθώ όρθιος. Η πόρτα δεν ήταν μακριά. Θα τα κατάφερνα σίγουρα να φτάσω ως εκεί...
Στέκομαι. Τα πόδια μου όμως κινούνται όχι προς τα εκεί που θέλω! Γονατίζω δίπλα της. Της βγάζω τις σκληρές μπότες από τα πόδια. Πρώτα τη μία... μετά την άλλη. Έπειτα το τζιν. Η μυρωδιά της είναι άγρια ... φόβος, νικοτίνη, κολόνια! Ξεκουμπώνω το παντελόνι μου. Το αφήνω να πέσει δίπλα στο δικό της...
Τα μάτια της είναι δύο σιωπηλοί ζητιάνοι. Τα χέρια μου κινούνται λατρευτικά πάνω στο κορμί της. Η γλώσσα μου αναζητά τη ζωή ανάμεσα στα πόδια της. Χτυπά πάνω στην κλειτορίδα της και η ηδονή απλώνεται στο πρόσωπό της! Αρχίζει να μιλά με τη γλώσσα της θάλασσας ... με ψίθυρους, βογκητά, παφλασμούς!
- Νιώσε, νιώσε, νιώσε! της φωνάζω.
Αισθάνομαι τα κοφτά βογκητά στο λαιμό της. Σπρώχνει το κεφάλι μου ξανά ανάμεσα στα πόδια της. Η γεύση της είναι ζωντανή μέσα στο στόμα μου. Τελειώνει ξανά και ξανά...
Τώρα χαϊδεύει τρυφερά το πρόσωπό μου και ψιθυρίζει...
- Αγόρι μου, πες μου ... τι θες να σου κάνω;
16 σχόλια:
Κι εγώ έχω ένα πονόλαιμο τώρα τελευταία, σου βρήσκεται τίποτα;
ετσι περναει ο πυρετος αγορι μου! οχι σιροπακια και μαλακιες!!!
Ρoυφηξες την ηδονη της..
Αλλο που δεν ηθελε,αλλο που δεν ηθελες.
Γιατρικο.
Καλημερα:)
Αχ, βρε Ασκαρδαμυκτί, πόσο δυσκολεύομαι να σχολιάζω τέτοια κείμενα...
(Τα δικά σου πάντως, τα διαβάζω. Ελπίζω να με εννοείς...)
Τί Τραβόλτα και μαλακίες, αυτός είναι πυρετός!!!
......Μετά τα δικά σου ηδονικά και γήινα τι να προσθέσω η αλαφροΐσκιωτη;
Βρε πουλάκι μου... παραισθήσεις από τον καύσωνα θα έχεις...κρύα επιθέματα καμάρι μου, πολλά υγρά να πίνεις, δροσερό περιβάλλον, άνετα ρούχα, μέχρι να φύγεις για διακοπές
Υπομονή, θα σου περάσει
Ειδες...οτι αξιξει ο καθενας το λαμβανει;) Κατω απο τις συνθηκες που μας περιεγραψες δεν μπορουσε να σου αρνηθει τιποτα;)!!!
Μπράβο τελειωμένε!! Μου άρεσε πολύ, αν και το τέλος κάπως απότομο. Δεν της φέρθηκες σαν ιέρεια του έρωτα. Βιάστηκες..
Δημοσθένη, ζαχαρώνεις το σιροπάκι μου;
Έλενα, εναλλακτκή ιατρική, έτσι;
Ναι Καντούλα, τουλάχιστον εγώ πολύ το φχαριστήθηκα!
Μπαλαρινούλα, τώρα ξέρω τις αδυναμίες σου και τις εκμεταλλεύομαι! χεχεχεχε
Σου άρεσε η φάση σοφέ Ζαρατούστρα;
Ντορίτα, μου χρωστάς κι εσύ κάτι ... σαρκικά, νομίζω!
Γλάρένια, έχουν σφίξει οι ζέστες, έτσι;
Όλα είναι δούναι και λαβείν τελικά Ανατολίτσα...
Κάτσε ρε Σπύρε! Άρρωστος άνθρωπος... και πολλά έκανα...
Τωρα εγω παλι γιατι καταλαβα οτι αυτο το ποστ ηταν κατι σα διαφημιση των ιακνοτηων σου!!!!
χα χα χα!!
Δε με παραξηγεις ετσι?
Φιλια πολυταξιδεμενε..
Αλητούλα, μου φαίνεται πως το "παίρνεις" όπως σε συμφέρει! χαχαχα
Αλήθεια, δεν μου είπατε; Θέλετε κι άλλα τέτοια;
Έσβησες σχόλιο μου? Ή δεν θυμάμαι καλά?
Σπυρέτο, το σβησμένο σχόλιο δικό σου είναι! Αλλά δεν το έσβησα εγώ!
Μάλλον εσύ ή κάποιος που έχει τους κωδικούς σου!
Μα είναι δυνατόν να σβήσω εγώ σχόλιό σου!
Τώρα που πάμε να γίνουμε "κολλητοί";
Καλή σου μέρα φίλε μου...
Όμορφο.
Δημοσίευση σχολίου