Σάββατο, Ιουνίου 2

Ένα "λιμάνι" με φιλόξενα κορίτσια κι αφιλόξενα στιλέτα...



Το Νορθάμπτον είναι ωραία πόλη για πιόμα! Κι από την εθνική είσαι σε μια ωρίτσα στην πρωτεύουσα.
Σήμερα όμως την πατήσαμε. Τέτοια ώρα που φτάσαμε, επιστρέφουν οι οπαδοί των Λονδρέζικων ομάδων και πάντα σταματούν εδώ για κανα ποτό!
Στα μπαρ βαράει συναγερμός! Τη μπίρα τη σερβίρουν σε πλαστικά ποτηράκια για να μη σφαχτούμε! Λογικό… αλλά στο πλαστικό η μπίρα μυρίζει σαν κάτουρο…
Ο σερβιτόρος βαριέται που ζει! Οι φίλοι μου του λένε να κουνήσει τον κώλο του! Μας έχει περάσει για οπαδούς κι αδιαφορεί… Αν όμως του το κάνουμε καλοκαιρινό τότε θα καταλάβει περί τίνος πρόκειται…
Επιτέλους μια πιτσιρίκα με μαύρη αλογοουρά αποφασίζει να με σερβίρει. Όση ώρα βάζει τη μπίρα, κοιτάζει πότε το κύπελλο και πότε τον τοίχο … σα να μην υπάρχω! Είμαι ζωντανός, δεν είμαι φάντασμα, και για να της τη σπάσω καρφώνομαι στα βυζιά της! Την καμήλα … κοκκίνισε!
Φέρνω τις μπίρες στο τραπέζι κι ακούω τα σχέδια του Στιβ. Θέλει να πάμε στο Μάντσεστερ με τραίνο. Εκεί οι μπίρες είναι φτηνές και τα κορίτσια του βορρά πολύ φιλόξενα! Σα τη γκόμενα που πήδαγε χθες. Της κοπάναγε το κεφάλι στον τοίχο κι εκείνη του φώναζε «πιο βαθιά!»…
Ο Ροντ διαφωνούσε. Όποτε πηγαίναμε στο Μάντσεστερ είχαμε πάντα άσχημα μπερδέματα. Έλεγε κι ένα ωραίο που μού μεινε: «υπάρχουν πολλοί τρόποι και τόποι να πεθάνεις… ο χειρότερος είναι να σε σφάξουν οι συμμορίες της Μάντσεστερ Σίτι στο Μον Σάιντ!»…
Ο Στιβ στρίβει ένα τσιγάρο και χώνει λίγο «μαύρο» στη ζούλα! Κάτι ψιλοπατσούρες γκόμενες με μίνι αρχίζουν να χορεύουν. Κιλότες βαμβακερές, χωμένες ανάμεσα στα κωλομέρια τους…
Η βραδιά περνάει σα σφαίρα. Η μπίρα έχει γεύση παραδεισένια. Παγωμένη κι ο λαιμός να καίει. Αφιερωμένη εξαιρετικά σ’ όσους δε δίνουν μία…
Όλοι μαζί μαζεμένοι και λέμε μαλακίες. Αύριο δε θα θυμάσαι τίποτα και πρέπει να φωνάζεις για να σε ακούν. Ο ηλεκτρικός ήχος σου δίνει το δικαίωμα να μη σκέφτεσαι! Η λογική περιττεύει κι απλά συνεχίζεις να μιλάς, να κουνάς τη γλώσσα! Όσο περισσότερο μεθάς τόσο η σκέψη σου γίνεται ασυνάρτητη…
Ρυθμός ξέφρενος, ένα συνοθύλευμα κάτω από τα φώτα… Γυναικεία αρώματα κι αντρικός ιδρώτας έχουν πλημμυρίσει το χώρο. Οι ορμόνες στην τσίτα, χουφτώνω αριστερά, δεξιά… Όλες το βουλώνουν!
Να τους αρέσει άραγε ή να φοβούνται την παρέα μου που είναι έτοιμη να πετάξει απ’ το παράθυρο όποιον με στραβοκοιτάξει;

9 σχόλια:

3 parties a day είπε...

Τι να πω τώρα; Την ξέρεις την αδυναμία μου σ' αυτά τα κείμενα (μόνον όταν γράφονται από άντρες)...
Δεν θα είχα αντίρρηση να ήταν πολύ μεγαλύτερο σε μήκος, παντως.

candy's τετραδιάκι είπε...

Noμιζω και τα δυο...
Σηγουρα και τα δυο!

Ανώνυμος είπε...

Ασκάρ τα ξανάπαμε. Είσαι στο στοιχείο σου μ' αυτά. Αν και τα κείμενά σου είναι βραδινά και με ημίφως στο δωμάτιο. Καλή σου μέρα.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Catherine είπε...

Τα φιλόξενα κορίτσια που δεν έχουν καν όνομα παρά μόνο οπή πρός τέρψη των αντρών δεν είναι παρά δημιούργημα μια κάφρικης αντρικής ελίτ. (Στην προηγούμενη ζωή ήμουν σουφραζέτα, μην παρεξηγείς).

spirosvii είπε...

με "έφτιαξες" πρωί πρωί! Μπράβο!

Τελικά είσαι άντρας ή γυναίκα?

Αν είσαι γυναίκα και χουφτώνεις άλλες γυναίκες. Θα γίνω θαμώνας εδώ μέσα.
Καλημέρα

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αχ ρε μπαλαρινούλα με τις αδυναμίες σου...

Κάτι θα ξέρεις εσύ Καντούλα...

Ντορίτα, βράδυ και με ημίφως τα γράφω...

Κατερινούλα, περί ορέξεως ουδείς λόγος...

Σπυράκο, εσύ τι με προτιμάς; Γυναίκα ή άντρα! Κάθε απάντηση έχει τα πλην και τα συν...ξέρεις.

spirosvii είπε...

Γυναίκα, αφού το είπα "Αν είσαι γυναίκα και χουφτώνεις άλλες γυναίκες. Θα γίνω θαμώνας εδώ μέσα"

:)

maika είπε...

πόσο μ΄αρέσουν αυτές οι ιστορίες σου!!!