Ένα "λιμάνι" με φιλόξενα κορίτσια κι αφιλόξενα στιλέτα...

Το Νορθάμπτον είναι ωραία πόλη για πιόμα! Κι από την εθνική είσαι σε μια ωρίτσα στην πρωτεύουσα.
Σήμερα όμως την πατήσαμε. Τέτοια ώρα που φτάσαμε, επιστρέφουν οι οπαδοί των Λονδρέζικων ομάδων και πάντα σταματούν εδώ για κανα ποτό!
Στα μπαρ βαράει συναγερμός! Τη μπίρα τη σερβίρουν σε πλαστικά ποτηράκια για να μη σφαχτούμε! Λογικό… αλλά στο πλαστικό η μπίρα μυρίζει σαν κάτουρο…
Ο σερβιτόρος βαριέται που ζει! Οι φίλοι μου του λένε να κουνήσει τον κώλο του! Μας έχει περάσει για οπαδούς κι αδιαφορεί… Αν όμως του το κάνουμε καλοκαιρινό τότε θα καταλάβει περί τίνος πρόκειται…
Επιτέλους μια πιτσιρίκα με μαύρη αλογοουρά αποφασίζει να με σερβίρει. Όση ώρα βάζει τη μπίρα, κοιτάζει πότε το κύπελλο και πότε τον τοίχο … σα να μην υπάρχω! Είμαι ζωντανός, δεν είμαι φάντασμα, και για να της τη σπάσω καρφώνομαι στα βυζιά της! Την καμήλα … κοκκίνισε!
Φέρνω τις μπίρες στο τραπέζι κι ακούω τα σχέδια του Στιβ. Θέλει να πάμε στο Μάντσεστερ με τραίνο. Εκεί οι μπίρες είναι φτηνές και τα κορίτσια του βορρά πολύ φιλόξενα! Σα τη γκόμενα που πήδαγε χθες. Της κοπάναγε το κεφάλι στον τοίχο κι εκείνη του φώναζε «πιο βαθιά!»…
Ο Ροντ διαφωνούσε. Όποτε πηγαίναμε στο Μάντσεστερ είχαμε πάντα άσχημα μπερδέματα. Έλεγε κι ένα ωραίο που μού μεινε: «υπάρχουν πολλοί τρόποι και τόποι να πεθάνεις… ο χειρότερος είναι να σε σφάξουν οι συμμορίες της Μάντσεστερ Σίτι στο Μον Σάιντ!»…
Ο Στιβ στρίβει ένα τσιγάρο και χώνει λίγο «μαύρο» στη ζούλα! Κάτι ψιλοπατσούρες γκόμενες με μίνι αρχίζουν να χορεύουν. Κιλότες βαμβακερές, χωμένες ανάμεσα στα κωλομέρια τους…
Η βραδιά περνάει σα σφαίρα. Η μπίρα έχει γεύση παραδεισένια. Παγωμένη κι ο λαιμός να καίει. Αφιερωμένη εξαιρετικά σ’ όσους δε δίνουν μία…
Όλοι μαζί μαζεμένοι και λέμε μαλακίες. Αύριο δε θα θυμάσαι τίποτα και πρέπει να φωνάζεις για να σε ακούν. Ο ηλεκτρικός ήχος σου δίνει το δικαίωμα να μη σκέφτεσαι! Η λογική περιττεύει κι απλά συνεχίζεις να μιλάς, να κουνάς τη γλώσσα! Όσο περισσότερο μεθάς τόσο η σκέψη σου γίνεται ασυνάρτητη…
Ρυθμός ξέφρενος, ένα συνοθύλευμα κάτω από τα φώτα… Γυναικεία αρώματα κι αντρικός ιδρώτας έχουν πλημμυρίσει το χώρο. Οι ορμόνες στην τσίτα, χουφτώνω αριστερά, δεξιά… Όλες το βουλώνουν!
Να τους αρέσει άραγε ή να φοβούνται την παρέα μου που είναι έτοιμη να πετάξει απ’ το παράθυρο όποιον με στραβοκοιτάξει;