Παρασκευή, Μαΐου 25

Θεέ μου, ας μην τελειώσει η αλητεία...



Το αγαπούσε πολύ αυτό το λιμάνι! Και λάτρευε την ομάδα του! Κάθε φορά που «έδεναν» στο Λίβερπουλ ένιωθε ευτυχισμένος κι ας τον περίμενε δουλειά εξοντωτική… Θα του έφευγε η ψυχή κουβαλώντας ατέλειωτα κιβώτια με ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου… Όταν τα χαρτόνια τρίβονται τόσες ώρες στα χέρια σου, χάνεις την αίσθηση της αφής! Οι κινήσεις σου γίνονται μηχανικές και το μυαλό σου μουδιάζει…
Αργά το απόγευμα πήγαινε πάντα στο ίδιο μπαρ. Από ένα μικρό παραθυράκι έβλεπες το γήπεδο του Άνφιλντ. Και μέσα οι θαμώνες έπιναν ασταμάτητα και μιλούσαν για ποδόσφαιρο και γκόμενες…
Μόλις πέρναγε τη στενή πορτούλα, όλο και κάποιος θα φώναζε … «Αααα, μας ήρθε ο Έλληνας!». Οι περισσότεροι θα σήκωναν το κεφάλι τους, θα τον «έκοβαν» και θα επέστρεφαν στη μοναξιά του ποτού ή της παρέας τους…
Συνήθως κάποιος βρίσκονταν να τον κεράσει την πρώτη μπύρα! Ο «Έλληνας» είχε «φάση» κι έκανε καλή παρέα. Άσε που ήταν φανατικότερος οπαδός κι απ’ αυτούς ακόμη που είχαν γεννηθεί στο λιμάνι με τα σκουροπράσινα νερά…
Το Σάββατο έπαιζαν με την Τσέλσι στο Λονδίνο. Ο «Έλληνας» θα πήγαινε μαζί τους στην πρωτεύουσα! Ήταν αποφασισμένοι να τους τσακίσουν τους «φλώρους» μέσα στη φωλιά τους, στο Δυτικό Λονδίνο! Είχαν δώσει ραντεβού μαζί τους τρεις ώρες μετά τον αγώνα, στο πάρκινγκ του μεγάλου σούπερ μάρκετ! Μακριά από τις κάμερες του γηπέδου και την έφιππη αστυνομία…
Ο «Έλληνας» ήταν «ωραίος τυπάς» και γούσταρε τους τσακωμούς! Το φιλοσοφούσε κι από πάνω: «Οι τσαμπουκάδες δεν πρόκειται να σταματήσουν, η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει! Όσο υπάρχουν άντρες, πάντα θα πλακώνει ο ένας τον άλλον κι ύστερα θα πηγαίνουν να γαμάνε γκόμενες! Έτσι είναι η ζωή…».
Οι κάτοικοι του Λίβερπουλ και οι οπαδοί της ομάδας δεν είχαν καθόλου καλή φήμη. Οι αντίπαλοι τους θεωρούσαν συμμορίες από φτωχομπινέδες μαχαιροβγάλτες! Που περνούσαν τις ώρες τους παίζονταν βελάκια στα ημιυπόγεια μπαρ και πετώντας τσιμεντόπλακες στα τρένα που πήγαιναν για Λονδίνο…
Έκατσε στο τραπέζι του Άλεξ. Ήταν μοναχικός τύπος αλλά απόψε κάθονταν με δυο ρεμάλια που ο «Έλληνας» τα έβλεπε για πρώτη φορά. Ο ένας έπινε συνεχώς κι αράδιαζε τις συνηθισμένες γκομενοϊστορίες! Περιέγραφε πώς τον πήγε σπίτι της και τον άφησε να βλέπει τηλεόραση όσο εκείνη ξυριζόταν. Μόλις τέλειωσε του έφερε ένα μεγάλο κουτάκι μπύρα. Γονάτισε μπροστά του και του τον πέταξε έξω! Στην τηλεόραση μιλούσε ένας καράφλας τηλεπαρουσιαστής με μια ψηλομύτα καριόλα! Ο καράφλας στο χαζοκούτι κουνούσε το κεφάλι του στο ρυθμό της γκόμενας που του έπαιρνε τσιμπούκι! Καραφλό κεφάλι, καραφλό μουνί, κι εκείνος αραχτός στον καναπέ με τη χάινεκεν ακουμπησμένη στον ώμο της… Το μοναδικό ξενέρωμα ήταν πως τον δάγκωνε πού και πού…

20 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αποφάσισα ν’ αρχίσω ένα μεγάλο οδοιπορικό! Να σας ξεναγήσω στα περισσότερα λιμάνια του κόσμου, να σας γνωρίσω τους φίλους μου, τους μπράβους, τους νταβατζήδες, τους πούστηδες, τις πουτάνες, τους χούλιγκανς, τους χασικλήδες και τους πρεζάκηδες … όλα τα λουλούδια του υποκόσμου!
Αρχίζουμε σήμερα απ’ το Λίβερπουλ… Στην Αγγλία θα επιμείνουμε λίγο γιατί αξίζει!
Τι λέτε, σας αρέσει η ιδέα μου; Αν όχι … έχουμε κι άλλες επιλογές! Σας ακούω!

Αλητισσα είπε...

Ειδα κι εγω τον τιτλο και ειπα οτι θα ηταν κατι για μενα..
Χα χα..

Αλητισσα είπε...

Υπεροχο το προηγουμενο ποστ..
Σε προτιμω τρυφερο ιπποτη..
Αλλα παλι καθενας μας ειναι τοσο πολυπλευρος που μαλλον ηταν χαζο το σχολιο..
Καλο Σ/Κ..

Σοφία είπε...

Να υποθέσω ότι την Τετάρτη χαλάστηκες με το αποτέλεσμα του αγώνα, ε? Δεν πειράζει, έχει ο καιρός γυρίσματα...

Σπύρος είπε...

Ναυτικέ,ερέθισες μια ευαίσθητη χορδή μου!Το Λίβερπουλ σαν μεγάλο λιμάνι,έχει και την ομάδα του.
Συγκλονίστηκα όταν οι οπαδοί της Λίβερπουλ που βρέθηκαν την Τετάρτη το μεσημέρι στο «Γ.Καραϊσκάκης» κατέθεσαν στεφάνια,στο μνημείο που υπάρχει στο Καραισκάκη για την μνήμη των 21 θυμάτων της Θύρας 7.Επίσης για το ότι χειροκρότησαν την ομάδα της Μίλαν.
Τόσο ο Θρύλος, όσο και οι reds του Μέρσεϊσαιντ έχουν «μαύρες» επετείους στην ιστορία τους κατά τις οποίες έχουν χάσει άδικα οπαδούς.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Επιστροφή στις ναυτικές ιστορίες; Πολύ καλό, εξαίρετο.

Ανώνυμος είπε...

Αυτές οι ιστορίες του λιμανιού σου έχουν ένα σπάνιο σκληρό λυρισμό.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αλητούλα, ξέρω ότι σου αρέσω και ως ιππότης και ως ... πότης!

Ναι ρε Σοφίτσα, με χάλασε η ήττα!
Αλλά εσένα σε αγαπάω κι ας είσαι με την Τσέλσι!

Σπύρο, οι "γαύροι" και οι "μαουνέρηδες" της Αγγλίας είναι με τη Λίβερπουλ...

Δείμε, και το "μια νύχτα στη Μαρσίγια" ναυτική ιστορία ήταν...

Ντορίτα, να ξέρεις πάντως ότι τις καταστάσεις αυτές τις παρουσιάζω κάπως ... εξιδανικευμένες! Είναι πολύ ... βρωμοκαταστάσεις! Και γι' αυτό προτίμησα κι εγώ τα ήρεμα νερά...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Παρακαλώ να υποδεχθούμε όλοι μαζί με ένα χειροκρότητα τα δύο νέα μέλη του χαρεμιού: τη Ναταλία και τη Γωγώ!

3 parties a day είπε...

Άντε, μέχρι και ποδοσφαιρικό ποστ σου διάβασα. Τι άλλο θέλεις; :)

Ανώνυμος είπε...

Λίβερπουλ, η ομαδάρα της παιδικής - εφηβικής ηλικίας μας: Κήγκαν, Κλέμενς, Χαιγουέι, Νταλγκλίς, Κένεντι. Αγγλικό Ποδόσφαιρο, δεκαετία του 70, στην ΥΕΝΕΔ, κάθε Σάββατο, με το Γιάννη Αργυρίου. Τελικός κυπέλλου Αγγλίας κάθε Μάη, στο Μαγικό Γουέμπλει: Αρσεναλ, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ, Τότεναμ.

Λίβερπουλ, λιμάνι, κάστρο του παλιού - καλού Εργατικού κόμματος, Ανθρακωρύχοι.

Αθήνα, 2007. Θα μας λείψουν αυτά τα υπέροχα τυπάκια με τις κόκκινες φανέλες, την άφθονη μπύρα, το ασταμάτητο κατούρημα. Και τι δε θά΄δινα, να τους έβλεπα κάθε μέρα στην πλατεία συντάγματος. Αυτούς τους γιάπιδες δεν πάω, με τους ατσαλάκωτους γιακάδες τους, την υγιεινή διατροφή τους, τα επαγγελματικά μεσημεριανά γεύματά τους. Και τη σκατοομάδα τους: την Τσέλσι!!

Ηλιας....Just me! είπε...

Πατέρα ήσουν ναυτικός; ε ρε όσο ζεις μαθαίνεις! Τώρα που το έχεις περάσει, πάντα ήθελα να ρωτήσω έναν άνθρωπο που έζησε στα καράβια: 'Αξιζε τον κόπο όλη αυτή η συνεχής περιπέτεια; Ή στο τέλος σε εξουθενώνει από κάθε άποψη και σε αφήνει κουρέλι στη στεριά;


Υ.Γ. Ο Έλληνας που γαμούσε και έδερνε στο λιμάνι was it you?

Menios είπε...

@ ανώνυμος Έλλην.. ο Κέβιν Κίγκαν δεν έπαιξε ποτέ με τον Κένυ Νταλγκλίς .. όταν έφυγε ο Κίγκαν για Αμβούργο πήγε στο λιμάνι ο Νταλγκλίς, να προσθέσω μερικά ονόματα ακόμα στην τότε ομάδα.. δυό Κένεντι έπαιζαν ο Ρέυ και ο Άλλαν ο πρώτος αριστερό μπακ και ο Άλλαν αρχηγός τελευταίος, ο Φίλ Νήλ δεξί μπακ, στα χαφ έπαιζαν ακόμα ο Σαμμυ Λή και ο Μπράιαν Σούνες μπροστά εκτός τον Χαιγουέι έπαιζε και ο Μακ Ντέρμοντ.
Μάλλον πρέπει να είμαστε σειρά εμείς για να θυμόμαστε αυτή την ομάδα..

@ Ηλία.. ναι και ναυτικός έχει κάνει εκτός από όλα τα άλλα..

@ Ασκάρ.. το οδοιπορικό που θα κάνεις το επικροτώ.. σίγουρα θα μου αρέσει όπως και το ποστ που διάβασα σήμερα.. θα μου επιτρέψεις όμως να το ονομάσω «χίλιες και μια νύχτες με τον Ασκάρ» εδώ βέβαια η φαντασία σου θα πιάσει τόπο..

Σπύρος είπε...

Βρε Μένιο και γω σειρά είμαι,θυμάμαι βέβαια τα ονόματα πιο πολύ.Κέβιν Κίγκαν, Κένυ Νταλγκλίς & Φίλ Νήλ αλλά όχι και τις θέσεις...
Από εκείνη την εποχή θυμάμαι πιο πολύ τους εφηβικούς μου έρωτες, τα φιλάκια και τα χαιδολογήματα στα παγκάκια μαζί με ένα,δυό μικρά κουτάκια μπύρας.Τίποτα παραπάνω!!

Menios είπε...

@ Σπύρο σ’ αυτή την ηλικία θυμάμαι όλα τα ωραία.. σαν να μη πέρασε μια μέρα!!

Σπύρος είπε...

Άς τα ρε φίλε!!Περνάνε τα χρόνια,αναγκαζόμαστε και γυρνάμε στο παρελθόν.Εσύ με την κόρη σου,εγώ με τον γιό μου,μεγαλώνουμε και αναπολούμε ρε γαμώτο!!!

Το μεγαλο μας τσιρκο είπε...

@menios & σπύρος
εγώ δεν αναπολώ τίποτα από εκείνη την ηλικία γιατί ήμουνα καψούρης με μία ηλίθια που με δούλευε κανονικά.....της είχα τάξη ένα φορτηγό μπανάνες αλλά αυτή τα έφτιαξε με έναν χιμπατζή γιατί της έβγαζε λέει "έναν πιο προτόγονο εαυτό".....κοίτα να δεις φίλε μου....

@ασκαρ
...τι μας ρωτάς ρε Askar...γράψε εκεί ότι γουστάρεις....
...το πολύ-πολύ να μην τα διαβάσουμε....
:-))))))

marilia είπε...

Σου έχω ξαναπεί ότι όταν ανοίγεις την πόρτα του... σπιτιού σου (ναι, της καρδιάς σου ήθελα να πω, αλλά δεν το είπα!) και κερνάς, δεν πρέπει και να δίνεις σημασία στην "κριτική" για το κέρασμα. Σε όποιον δεν αρέσει να αρνηθεί ευγενικά: "Ευχαριστώ, δε θα πάρω". Εσύ επιλέγεις τι θα μας κεράσεις! ;) Κι εμείς, επειδή είμαστε ευγενικά παιδιά, εεε... σνούπια ήθελα να πω, πάντα θα δεχόμαστε το κέρασμα με πολλή χαρά! ;)

Σνουποφιλιά!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μπαλαρινούλα, ας μην είχε τα ωραία... (αυτά που σ' αρέσουν!)και θα σού λεγα εγώ αν θα το διάβαζες!

Ανώνυμε Έλληνα, Σπύρο και Μένιο, θυμάμαι ήμουν στο δημοτικό επαρχιακής πόλης (1977 ή 1978), μόλις είχε έρθει η τηλεόραση και το Σάββατο έπαιζαν τελικό κυπέλου Αγγλίας Λίβερπουλ-Μάντσεστερ! Χάλασε ο αναμεταδώτης της ΥΕΝΕΔ και τον χάσαμε τον αγώνα! Μεγάλη πίκρα...

Τσίρκο, με συμπαθάς αλλά και τώρα... μια ηλίθια έχεις καψουρευτεί! χαχαχα

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Λιάκο, τα συμπεράσματα τ' αφήνω για σας...

Μαριλίτσα, το "μαγαζί" έχει πολλά κεράσματα! Οπότε μπορούν και οι καλεσμένοι να επιλέγουν...