Τρίτη, Φεβρουαρίου 20

εξ
ουρανού
κατέβηκε στη γη
αδαπάνητη ψυχή
για μένα!
την πήρα στα χέρια
μου
και την ενθρόνισα
στου πάθους μου τ' ανάκτορο
βυσσινιές, βελούδινες
κουρτίνες,
ολόχρυσα ανάκλιντρα
και κρυσταλλένιες λάμπες
στο βασίλειό
μου!
έξω απ'το χρόνο,
κει που βασιλεύουν
όλων τα όνειρα
Δαπανιέται
τώρα.
Ήρθε η ώρα.
Ω, ψυχή αγγελική,
μέλι με κερνάς
πίνω και
μεθώ
κι εκστασιάζομαι!
ω, Ψυχή μου!
Καταφυγή
μου...



6 σχόλια:

candy's τετραδιάκι είπε...

Ωραια τα λενε τα κοκκινα χειλη..

Αλητισσα είπε...

Ω, ψυχή αγγελική,
μέλι με κερνάς
πίνω και
μεθώ
κι εκστασιάζομαι!..

...............

marilia είπε...

Ακόμα ένα υπέροχο ποστ! :)

Φιλιά!

Catherine είπε...

Είπα και εγώ...άλλος γράφει το κείμενο. Ο Ασκαρδαμυκτί το πολύ πολύ κανένα στρώμα με νερό και καθρέφτη στο ταβάνι να ετοίμαζε...

Κέλλυ Μπουσουλοπουλου είπε...

Κοκκινα χειλη υπεροχο!!!!!Απλα τελειο!Δεν εχω αλλα λογια!

david santos είπε...

Αυτή η εργασία είναι πολύ καλή. Αγαπώ τον πολιτισμό ελληνικά. Tnak εσείς