Τη γνώρισε στη Σόλωνος, απέναντι απ' τη Νομική, έξω απ' τον "Γρηγόρη". Εκεί έκανε πιάτσα! Ήταν μόνο είκοσι χρονών αλλά φαίνονταν για πολύ μεγαλύτερη. Και ρούφαγε οτιδήποτε κυκλοφορούσε σε σκόνη...
Μερικές φορές την έπαιρνε σπίτι του. Συζητούσαν σα φιλαράκια. Εκείνος την κέρναγε ουισκάκι και την τάιζε με το ζόρι ... δύο μπουκιές... σπάνια έτρωγε.
Λέγανε για ποίηση, για λογοτεχνία... Πουτάνα διαβασμένη και ψαγμένη, σπάνιο πράγμα... Μιλάγαμε για Μπάροουζ, για Καβάφη, για Μπλωνταίρ, για Μπουκόφσκι... όλους εκείνους τους τρισκατάρατους που είχαμε για πρότυπα.
Σπίτι υπήρχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη. Εκστατική καθόταν και τη χάζευε σαν παιδάκι, ώρα πολλή. Εκεί είδε τον Έρνεστ! Χοροπήδησε. "Α! Έχεις και τον Έρνεστ βλέπω! Είναι ο καλύτερός μου, τι άντρακλας, τι συγγραφέας!".
"Έρνεστ" φώναζε τον Χέμινγουεϋ. Λες και τον ήξερε από παλιά. Έκοβε φλέβες για πάρτι του. "Τι άντρας! Τι γαμιάς! Τι συγγραφέας!" Έβγαλα το βιβλίο, της το χάρησα. Δεν θυμάμαι πια τον τίτλο. Έπεσε πάνω μου, μ' έλειωσε στα φιλιά.
- Δεν πάμε να ξαπλώσουμε αγαπούλα;
Είχα σκυλοκαυλώσει...
- Δυο λεπτά να "γίνω" κι έρχομαι...
Εκεί αρχίζανε τα σπαστικά. Να φέρω το κουτάλι, το ξινό, να ωρύεται ότι την έριξε ο ντίλερ, να βράζει τη βρωμόσκονη, να οπλίζει το βελόνι και μετά άντε να βρει τη φλέβα... Είχανε μείνει κάτι γαλάζιες εύθραυστες κλωστίτσες... δεν αντέχανε άλλο βελόνι!
"Ψώνιο!" φώναζε τελικά όταν βάραγε το σουτ κι έτρωγε το φλασάκι. Μάτια μισόκλειστα, ακόμα πιο χλωμή.
Τότε την έπαιρνε αγκαλίτσα στο κρεβάτι...
....
Το γαμήσι ήταν πάντα επεισοδιακό. Μερικές φορές, όταν είχε κέφια και συντονιζόντουσαν, ήταν εκπληκτικό. Τον σπιρουνίζανε τα πόδια της και του κατέβαζε την πλάτη του λουρίδες!
Καυλιάρα, εκρηκτική, υγρή φωτιά στην αγκαλιά του. Τα κορμιά τους κλείδωναν το ένα μέσα στο άλλο και χανόντουσαν. Δεν παίρνανε ποτέ καμία προφύλαξη, τα κάνανε όλα δίχως προφυλακτικό... έτσι τη βρίσκανε!
22 σχόλια:
Ο καθένας τη βρίσκει όπως θέλει. Μορφωμέη πρεζού...δε το βρίσκω κακό...ίσα ίσα το βρίσκω πολύ καλο!!!Λες να καταντήσω κι εγώ έτσι με τον άλλον που έχω μπλέξει?? χιχιχιχι
Γιατί καλέ μου χρησιμοποιείς πότε πρώτο και πότε τρίτο πρόσωπο;
Θέλεις να αποστασιοποιηθείς από το παρελθόν σου;
Ευτυχως που δεν εγραψες Γκομενες..
Θα θυμωνα..
ΔΕν εχω αλλο σχολιο ειναι απο τις φορες που το συναισθημα δεν εχει λογια..
..Τα επομενα πρωινα ειχε χαθει η μαγεια της προηγουμενης νυχτας.Δεν ηταν τιποτα αλλο απο ενα κομματι κρεας πεταμενο στο κρεβατι μου.Ακομα κι οταν της το ειπα ενα αγουρο πρωι δεν μου θυμωσε.Δεν θυμωνε ποτε με τετοια πραγματα.Πιος ξερει-ισως ηταν συνηθισμενη.Ωστοσο κατι με κρατουσε,το επιπεδο της κι ας σουταρε την σκονη μεσα της.Ηταν γκομενα με τα ολα της."Του πανεπιστημιου"την φωναζανε στην πιατσα.
Υστερα χανοταν..δεν την εβλεπα συχνα.Καπιος αλλος Ερνεστ θα ειχε κλεψει εκεινο το κουφαρι ψυχης που αγκαλιαζα.Κλεφτες ομορφιας αγκαλιαζαν το κορμι της.Δεν της αφησαν τιποτα!
Μονο ψυχη.
Γιατι ψυχη ειχε φιλε μου και με το παραπανω!
Silent, και πρεζού και πουτάνα και καλλιεργημένη! Φοβερό έτσι;
Όσο για το τελευταίο που είπες... σιγά το πρόσωπο!
Μαρία, εσύ με ξέρεις, γι' αυτό .... σουους!
Και θυμώνεις και άσχημα ρε Αλήτισσα! Θυμάμαι στη φωτο σου... είχες κάτι καλά μπρατσάκια!
Ρε καντουλίνι... που τη βρήκες τη συνέχεια; Καταπληκτική είσαι!
Καλό Σ/Κ σε όλους! Εγώ βρίσκομαι στην Ουρανούπολη κι έχω πολύ καλή παρέα!
Γυμναζομαι αγορι μου..
Τσαμπα τα σηκωνω τα βαρη νομιζεις?
Γαμώ την κοινωνία μου και τα περιθώρια που φτιάχνει!
Και υπάρχουν πολλές τέτοιες δίπλα μας..
να συμφωνήσω με την Κατερίνα
ΑΠΛΑ
Αλήτισσα, τα οικογενειακά βάρη κάνουν μπράτσα;
Κατερίνα, δεν μπορώ να σου απαντήσω... κόλλησα με την πλάτη σου!
Σκιούλη, μη τα συζητάς...
Ουτοπία καλώς μας ήλθες!
Από σένα βρε εμπνεύστηκαν τα "κόκκινα χείλη" και έστειλαν το επόμενο ποστ;
Το γαμήσι ήταν πάντα επεισοδιακό. Μερικές φορές, όταν είχε κέφια και συντονιζόντουσαν, ήταν εκπληκτικό.
Ax χωρίς σχόλιο απλά..
Αχ αχ αχ ... :P
askar mou,
grafeis toso ma toso wraia tis empeiries sou/ skepseis sou..
sumfwnw me katerina! peri8wria, tamples, oria, prepei..
χμ, λίγο δύσκολο, να συμβεί έτσι..
1η παρατήρηση
Δεν χησιμοποιούσαν προφυλακτικό γιατι έτσι τη βρίσκανε.
Ναι κάπως έτσι τη βρίσκει και το aids και άλλα μικρόβια ειδικά οταν πρόκειτε για πουτάνα.
2η παρατήρηση
Επρεπε να φτιαχτεί για να το κάνουν?Τρομερά καυλωτικό για έναν άντρα να πρέπει να είναι φτιαγμένη η γκόμενα για να του κάτσει...
3η παρατήρηση
Στη συγκεκριμένη περίπτωση φιλαράκι θα σήμαινε να της σταθεί να τη βοηθήσει, οχι να είναι πελάτης που πληρώνει με πνεύμα.Τι να την κάνεις τη συζήτηση σαν φιλαράκι για συγγραφείς αν μέσα απο αυτή δεν μπορέσεις να βοηθήσεις?
4η παρατήρηση
Μποντλαίρ οχι Μπλωνταίρ
5η παρατήρηση
Για μένα πότε θα γράψεις?
Ολο για τους περιθωριακούς σου έρωτες γράφεις!!!!
Αλήτισσα, μου θυμίζεις την παλιά διαφήμιση:"σηκώνει βάρη μα δεν κλατάρει"!
Διαμαντάκι, πολλά αχ και βαχ ακούω!
Κολλητούλα, σου κρατάω βούτρα επειδή εξαφανίστηκες...
Καπιταλιστικό τσουκνιδόχορτο, λες να υπερέβαλα πάλι;
Μαράκι μου, γύρισες φουριόζο και με ενθουσίασες! Αλλά τις μπηχτούλες δεν τις ξέχασες!
Για σένα γράφω κάθε Σ/Κ στην Ουρανούπολη...
Κοίταξε, είναι πολύ δύσκολο να είναι το προφίλ μιας γυναίκας που είναι στο πεζοδρόμιο και κάνει ενέσιμη ηρωϊνη αυτό.
Μπορεί να ήταν έτσι στην αρχή, αλλά όχι τώρα....
Σε λίγα πράγματα θυμίζει το προφίλ μιας χρήστριας κόκας, σαν αυτό που το θέλει πριν το σεξ και πάλι όπως το δίνουν οι ταινίες ("παραμύθα", γιατί η "κοκού", άμα ξυπνήσει "χαρμάνι" θα της φταις εσύ και θα σε αρχίσει στο βρισίδι και όχι μόνο...
Τσούκνη, το ξανάπαμε... Οι ιστοριούλες μας διαθέτουν έναν ιστορικό πυρήνα γαρνιρισμένο με μυθιστορηματικά στοιχεία...
Πάντως βλέπω το γνωρίζεις κι εσύ το αντικείμενο...
πολύ καλά, χωρίς ποτέ να είχα γκόμενα του "χώρου".
Αυτό που γράφεις θα μπορούσε να συμβεί, αν έβαζες στην θέση της ηρωίνης, άλλα ναρκωτικά.
Το θέμα είναι τι γλαφυρό,"μυθικό" κτλ μπορεί να βρει κανείς εκεί, πέρα από την γοητεία του δήθεν απαγορευμένου...
και λέω δήθεν γιατί ναρκωτικά νόμιμα υπάρχουν πολλά με πρώτο και καλύτερο την τηλεόραση..
..Kαμια μερα βρεξηκε νεκρη.Το περιμενα.Ακουσα στις ειδησεις για ενα πτωμα εκδιδομενης γυναικως μεσα σε μια παλια αποθηκη βιβλιων.
Αναρωτηθηκαν πως βρεθηκε εκει μεσα.
Εγω ηξερα οτι εψαχνε τον αυθεντικο Ερνεστ.Εκεινον που φανταζοταν στα "ταξιδια"της πως εγραφε για κεινη.
Φίλε Τσούκνη, εμένα πάντα με γοήτευε το κοινωνικό περιθώριο!
Πιστεύω πως κρύβει μεγάλη γοητεία...
Κάντυ, με κάνεις και ανατριχιάζω...
Πολύ θα ήθελα να έγραφα το αληθινό τέλος της κοπέλας αυτής αλλά δεν θέλω να σας ψυχοπλακώσω...
Eγω επιμενω πως πρεπει να το γραψεις.
Αχμ.. τελικά "μιλάγατε" ή "μιλάγανε"...;
Δημοσίευση σχολίου