Άσε με να σε προστατέψω
από τη μέρα που ασυδοτεί
από τη νύχτα που συναλλάσσεται
από το δωμάτιο που πλαγιάσατε
από το χαμόγελο που προδίδει
από τον έμπορο που διαπραγματεύεται
από τους φίλους που απόστασαν...
Άσε με να σε προστατέψω
από το μέλλον...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
19 σχόλια:
Μ' εχεις στειλει τελευταια το ξερεις?
Κλαπ κλαπ!! λυπαμαι που μονο αυτο μπορω να κανω σαν χειροκροτημα..
Το κακό με το μέλλον είναι ότι όσο πάει και πλησιάζει...
askar mou, nomizw oti to sugekrimeno post einai the best!!!
opws katalaves mou arese polu!!!!
filakia pasa!!
Mπορεις?
Στα αληθεια μπορεις?
Πες μου πως σηγουρα μπορεις.
Κι αν μπορεις ελα και προστατεψε με!
Θα στο χρωσταω μια ζωη.
:*
...απλα...πολυ καλο...!
καλημερα!
Και πως θα το καταφέρεις αυτό;
:)))
Άν & ακούγεται πολύ τρυφερό, νομίζω καλέ μου πως ούτε θα μπορούσες, αλλά ούτε & θα έπρεπε..! Η υπερπροστασία μόνο κακό κάνει τελικά! Άσε που από τα λάθη μαθαίνουμε...
Φιλιά
εμένα τώρα μου βγήκε κακία.
Αφήστε με να σας προστατέψω απο τον Άσκαρ....
Χμ... πειράζει που πιστεύω ότι είναι καλύτερα έξω από τη γυάλα; Γκλουπ! :S
Φιλιά!
Άσε με να κάνω λάθος
μη μου λες πως είν' ντροπή
άσε με να βρω μονάχος
ποιο το τέλος πια η αρχή
Άσε με μονάχο μου να νιώσω
την ουσία μέσα σ' όλα που 'χεις πει
αν αντίρρηση μου φέρεις
θα θυμώσω και το ξέρεις
αν με χάσεις αιτία θα είσαι 'συ
Άσε με να κάνω λάθος
άσε με να κουραστώ
άσε με να 'ρθω μονάχος
και συγνώμη να σου πω
Έχω μπόλικο καιρό να κοροϊδεύω
κάθε λέξη κάθε έννοια και σκοπό
έχω όρεξη πολύ να αλητεύω
κι ας μην ξέρω για τι ψάχνω ή τι θα βρω
Μη μου λες για εξερευνήσεις
και για χώρες μακρινές
μην μου λες για κατακτήσεις
και για μαζικές δομές
Άσε με να κάνω λάθος
άσε με να δω καλά
άσε με να βρω μονάχος
τι μου παίρνει τα μυαλά
Άσε με να κάνω λάθος
μην παριστάνεις το Θεό
δε μ' αρέσουν οι σωτήρες
δε γουστάρω να σωθώ
Δεν πειράζει αν μετά θα μετανιώσω
δεν τρέχει τίποτα αν διπλά θα κουραστώ
δεν με νοιάζει απογοήτευση αν νοιώσω
αφού ξέρω πως έπαιξα και 'γώ
δεν με νοιάζει απογοήτευση αν νοιώσω
αφού ξέρω πως έπαιξα και 'γώ
(άπαικτος Παπακωνσταντίνου)
άσε με Άσκαρ μου (περνώ και μόνη μου καλά τα καταφέρνω μια χαρά...){Πέγκυ Ζήνα}
Κάποιες στιγμές της ζωής μας, που γύρω φαίνονται όλα μαύρα, το τελευταίο ίσως πράγμα που σκεφτόμαστε είναι να διαφυλάξουμε την ελευθερία μας.
Περισσότερο έχουμε ανάγκη από ένα φιλικό χέρι που θα μας βοηθήσει να σηκωθούμε και από μια ζεστή φωνή που θα μας ψιθυρήσει: "μη σε νοιάζει... στηρίξου πάνω μου...".
Τζωρτζ, τις ρώτησες τις κυρίες αν θέλουν να τις προστατέψεις;
Κάντυ, προς τι αυτή η κραυγή απελπισίας; Είσαι νέα, ωραία, μορφωμένη, με μέλλον και ... αρκετούς φίλους να σε βοηθήσουν αν χρειαστεί...
Κλέαρχε, σκωπτικό το σχόλιό σου! Μη μας τρομάζει το μέλλον που έρχεται αλλά το μέλλον που δεν έρχεται...
Ηλιαχτίδα, η υπερπροστασία κάνει κακό, αλλά όλοι τη χρειαζόμαστε σε κάποιες φάσεις της ζωής μας. Δε μιλάμε, φυσικά, για μόνιμες καταστάσεις! Έχεις πάει στο κέντρο περιθάλψεως πτηνών στην Αίγινα; Εκεί βλέπεις να φθάνουν πουλάκια με τσακισμένες φτερούγες, να θεραπεύονται και σύντομα να χάνονται στους ουρανούς...
Αλήτισσα, κολλητούλα, Αυρούλα, σας ευχαριστώ πολύ.
Σιγματάφ, στις περιπτώσεις αυτές η συνταγή της αγάπης είναι θαυματουργή!
Σνουπίτσα, ξέρεις πόσοι άνθρωποι ευχαρίστως θυσιάζουν την ελευθερία τους για λίγη ασφάλεια και ευτυχία;
Κόκκινα χείλη, το τραγούδι που μας έγραψες θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο εθνικός ύμνος του δυτικού αυτονομημένου ανθρώπου που βιώνει έντονα την τραγικότητα του υπαρξιακού του αδιεξόδου...
Από αύριο και μέχρι Κυριακή βράδυ θα με βρείτε στην "Ουρανούπολη". Εδώ θα σας κάνει παρέα ο "Ανώνυμος ο Έλληνας"...
Καλό βράδυ
Μολις έχω αρχίσει σιγά σιγά να ηρεμώ απο μια πολύ δυσάρεστη συνάντηση που είχα προχτες...θέλω κι απο δω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ασκαρδαμυκτί γιατί χωρίς να με ξέρει καλά, διαβάζοντας ένα ποστ μου, μου αφιέρωσε αυτό το ποίημα...
Τέτοια άτομα σπανίζουν τη σημερινή εποχή...
Και πάλι χίλια ευχαριστώ..το ποίημα είναι τέλειο!!!
Aσκαρδαμυκτακο μου..
Ειναι φορες που με πιανει απελπισια αλλα ευτυχως κραταει λιγο.
Δεν ειμαι καταθλιπτικη.Θα ελεγα οτι χαμογελω αρκετα κατα την διαρκεια της μερας.Διασκεδαζω οσο μπορω.Θα ελεγα ακομα οτι εκvενευριζομαι με τον εαυτο μου που καμια φορα με παιρνει απο κατω..ετσι διχως λογο.
Και τοτε λεω.."αι σιχτιρι ρε γαμωτο δεν μου λειπει και τιποτα για να ειμαι ετσι.."
Κρισεις ειναι ομως και περνουν..:)
Ωστοσο..σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια..και μου αφηνεις να εννοηθει οτι εισαι φιλος μου:**
Φοβάμαι πως κανείς δεν μπορεί να προστατεύσει κανέναν... Ίσως να μην πρέπει κιόλας...
Νομίζω ότι η πρόθεση και μόνο είναι αρκετη
..η ώρα της αλήθειας έφτασε..
Γιατι καποιος να φοβηθει το μελλον...?Το χτιζουμε οπως θελουμε...ετσι δεν ειναι?
Ακόμα μια ένδειξη ποιητικής δεξιοτεχνίας.
Δημοσίευση σχολίου