Τις τελευταίες μέρες έχω δεχθεί από ορισμένους φίλους κάποια μέιλ στα οποία διαμαρτύρονται γιατί, καθώς λένε, το παρακάναμε με ορισμένα πολύ τολμηρά ποστς, εδώ και στην «Ουρανούπολη».
Οι απόψεις τους μου θύμισαν την περίπτωση του γνωστού Έλληνα καλλιτέχνη Επαμεινώνδα Παπαδόπουλου («Νonda») την οποία πληροφορήθηκα λίγο πριν τις γιορτές όταν επισκέφθηκα την έκθεση των έργων του στο Μουσείο Μπενάκη.
To 1952 η πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα, στην αίθουσα Παρνασσός, στο κέντρο της Αθήνας, προκάλεσε πανελλήνιο σκάνδαλο. «Τα γυμνά σου είναι άσεμνα. Προσβάλλουν τη δημόσια αιδώ. Μάζεψέ τα και δρόμο» φώναζε, σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, ο γραμματέας της αίθουσας, μεταφέροντας την απόφαση της διοίκησης του Παρνασσού να βάλλει λουκέτο στην έκθεση οκτώ μέρες μετά τα εγκαίνια.
Προκλήθηκε μεγάλος σαματάς και τελικά παρενέβη ο παλιός του καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών Σπύρος Βικάτος κάνοντας μια συμβιβαστική πρόταση. Τα επίμαχα σημεία των ζωγραφισμένων μορφών καλύφθηκαν με φυσικά φύλλα συκής στερεωμένα προσεκτικά πάνω στον μουσαμά με καρφίτσες…
Οι απόψεις τους μου θύμισαν την περίπτωση του γνωστού Έλληνα καλλιτέχνη Επαμεινώνδα Παπαδόπουλου («Νonda») την οποία πληροφορήθηκα λίγο πριν τις γιορτές όταν επισκέφθηκα την έκθεση των έργων του στο Μουσείο Μπενάκη.
To 1952 η πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα, στην αίθουσα Παρνασσός, στο κέντρο της Αθήνας, προκάλεσε πανελλήνιο σκάνδαλο. «Τα γυμνά σου είναι άσεμνα. Προσβάλλουν τη δημόσια αιδώ. Μάζεψέ τα και δρόμο» φώναζε, σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, ο γραμματέας της αίθουσας, μεταφέροντας την απόφαση της διοίκησης του Παρνασσού να βάλλει λουκέτο στην έκθεση οκτώ μέρες μετά τα εγκαίνια.
Προκλήθηκε μεγάλος σαματάς και τελικά παρενέβη ο παλιός του καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών Σπύρος Βικάτος κάνοντας μια συμβιβαστική πρόταση. Τα επίμαχα σημεία των ζωγραφισμένων μορφών καλύφθηκαν με φυσικά φύλλα συκής στερεωμένα προσεκτικά πάνω στον μουσαμά με καρφίτσες…
14 σχόλια:
Το ποστάκι αυτό αφιερώνεται και σε εκείνους (ελάχιστους, είναι αλήθεια) που κατέκριναν την Candy για κάποιες ανάλογες περιπτώσεις...
Δεν καταλαβαίνω πιο θα διαμαρτύρονταν, αλά τέλος πάντων. Ας πω απλά ότι η πορνογραφική λογοτεχνία του 16ου αιώνα, του 17ου, και από 1900-1938 είναι από τα πιο προοδευτικά ρεύματα που όμως δεν αναγνωρίζονται για΄τι ακόμα σκανδαλίζουν. Μερικές φορές οι περιγραφές είναι τόσο έντονες που θυμίζουν πορνοπεριοδικό αφήγησης. ΚΙ όμως η αξία τους είναι μοναδική. Ποιο γυμνό ενόχλησε;
Εγω παντως απλα ειπα οτι ειστε πειρασμος για τα "ανυπανδρα" θηλυκα κυριε.. Δε νομιζω να βρηκα τον μπελα μου η ανεραστη.. :)Φιλια
Aσκαρδαμυκτακο μου..
Η αληθεια ειναι οτι ειχα κι εγω emaiλ με τετοιου ειδους διαμαρτυριες σχετικα με...την"τσοντα" που ανεβασα.
Καπιοι αλλοι που ειχα πιο στενη επαφη μου ειπαν οτι απογοητευτικαν..
Το θεμα ειναι οτι δεν μπορουμε να "ματωσουμε"τις ψυχες μας καρφιτσωνοντας ψευτικα φυλλα συκης.Γιατι ειτε αρεσει ειτε οχι..η αληθεια θα κριβεται παντα απο μεσα.Μια αληθεια που θα κρυφοκοιτουν πισω απο τις γρυλιες μερικοι αγαμητοι κι'ανεραστοι!
Ευχαριστω για την συμπαρασταση..
Πολλα φιλια!
Αυτό που συμβαίνει με τους μπλογκερς, είναι πως όσο περισσότερο γράφουν, τόσο πιο πολύ εξαρτούνται από αυτή τους τη συνήθεια, γιατί είναι λυτρωτική.
Δεν μπορώ να φανταστώ πιο φυσιολογικό πράγμα από το να γράφεις όποια από τις αλήθειες που βασιλεύουν στο κεφάλι σου κυριαρχεί ανά πάσαν στιγμή. Είτε είναι αληθηνή, είτε είναι φανταστική.
Το μπλογκ δεν φιλτράρει. Το μπλογκ είναι βγαλμένο από την καθημερινή αληθηνή ζωή. Αν αυτό δεν αρέσει σε κάποια φιλτραρισμένα μυαλά, οφείλουν να το σεβαστούν.
Τα σέβη μου για τις κοχόνες σας.
Κι αν νιώθουμε αυτά που γράφουμε, ποιό και που είναι το κακό?
Αν είναι να φιλτράρουμε αυτά που γράφουμε απλά και μόνο για να αρέσουμε και να κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλό μας...ζήτω που καήκαμε...
Μα ακόμα και η πρόκληση είναι μέρος του εαυτού μας, δεν γράφουμε κάποια πράγματα για να προκαλέσουμε τους άλλους αλλά τον εαυτό μας, ψάχνουμε τα όρια μας.
Οι σελίδες είναι ελεύθερες όποιος θέλει μπαίνει και όποιος θέλει φεύγει αν δεν του αρέσει.
Την Candy την ζήλεψα που μπόρεσε τόσο προκλητικά και παράλληλα καλιγραφικά να περιγράψει κάτι που όλοι έχουμε ζήσει (εκτός κι αν ήταν σαδομαζοχιστικό και δεν το ξέρω οπότε μάλλον ο κόσμος έχει μείνει πίσω ή εμεις είμαστε προχωρημένοι).
Με εκνευρίζει που η περιγραφή του έρωτα σαν συναίσθημα θεωρείτε ιδανικό αλλά σαν πράξη τολμηρό?
Αυτοί που δυσανασχετούν και σοκάρονται σαρκικό έρωτα δεν έχουν ζήσει?Προς τι ο παραλογισμός ενήλικες δεν είμαστε?
Οταν ζωγραφίζω το γυμνό είναι το αγαπημένο μου θέμα, γιατί είναι και το πιο δύσκολο να αποδώσω.Μήπως αυτό είναι που προβληματίζει?Το οτι δεν μπορούν όλοι να το κάνουν?
Όταν μπλέκουμε την αιδώ στη τέχνη, καταντάμε απλά γελοίοι και φαιδροί.. :)
Οι καρφίτσες θα σώσουν τον κόσμο..!!
χαχαχ
'' σε οποιον δεν αρεσει να στρωσει χωρια του '' , ετσι συνηθιζει να λεει η μετερα μου σε αναλογες καταστασεις.
Θα ποσταρεις οτι σου αρεσει και οποιος θελει διαβαζει οποιος δε θελει υπαρχουν και αλλου πορτοκαλιες (μπλογκς ..ηθελα να πω! :-)))
τα φιλια μου
strou8okamhlismos.... ;)
Χωρίς να διαφωνώ με την ουσία του θέματος "στην τέχνη δε υπάρχει αιδώς" ωστόσο θεωρώ ατυχές το παράδειγμα της σύγκρισης των δυο περιπτώσεων. Η μια είναι τέχνη, η άλλη;
Και από την άλλη, η έκφραση είναι ελεύθερη εδώ μέσα φυσικά και οι πουριτανοί μπορούν να αποστρέφουν απλά το βλέμμα τους αλλά ας μη ζητάμε την ομπρέλα της τέχνης να είναι τόσο μεγάλη ώστε να στεγάσει τόσους πολλούς, ακόμα και αυτούς που ποτέ δεν θα βραχούν ενώ θα το ήθελαν.
Δειμο μου κάποιοι (λίγοι βέβαια) ενοχλήθηκαν από ορισμένα κείμενα, εδώ, στην "Ουρανούπολη" και στης candy's. Αλλά για τα όρια μεταξύ τολμηρής ερωτικής λογοτεχνίας και πορνογραφίας (που, βέβαια, δεν είναι κατακριτέα) θα επανέλθουμε! Τέτοια θέματα δεν κλείνουν έτσι εύκολα...
"Αλήτισσα των Αθηνών", δεν αφορούσε εσάς το ποστ! Πάντως τώρα νυμφευθήκατε και ηρεμήσατε! (Αμ δε!)
Psychia,ακόμη και για τα αυτονόητα πρέπει να δίνουμε μάχη τελικά...
Ασημένια και Μαράκι, συμφωνώ απόλυτα! (φιλάκια αγαπούλα)
Παιδίσκη, εσύ έδωσες ρεσιτάλ με τα σχολιάκια σου στην Candy! Άκου ... λαλάκας...
Μπράβο Αυρούλα, αρκετά ισοπεδωθήκαμε κάνοντας ό,τι αρέσει στους άλλους! Έτσι;
Κολλητούλα, το ξέρεις ότι τελευταία εξελίσσεσαι σε μεγάλη μου αδυναμία;
Elix, έθεσες πολύ τεράστιο θέμα! Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι αυτή η δόλια η ομπρέλα της τέχνης; (θα με ξενυχτήσεις στη σκέψη και στο γράψιμο απόψε...) Στο θέμα θα επανέλθουμε δρυμήτεροι... Υπομονή!
(πολύ ωραία μπλογκς έχεις φιλάρα!)
Κι εγώ νομίζω πως μια τέτοια στάση στα θέματα αυτά το μόνο που καταδεικνύει είναι έναν γελοίο κομπλεξισμό & τίποτε παραπάνω! Κι όσοι ενοχλούνται (ή μήπως το παίζουν ενοχλημένοι νομίζοντας ή μάλλον κοροϊδεύοντας τους εαυτούς τους πως έτσι θα νιώσουν ανώτεροι;) μπορούν πολύ απλά να απέλθουν! Δεν τους υποχρεώνει κανείς να ασχοληθούν! Αλλά ας αναρωτηθούν κιόλας: από όλα τα χάλια των σημερινών κοινωνιών, αυτοί από αυτά βρήκαν να ενοχληθούν;;; Και γιατί το γυμνό ή ο έρωτας να είναι απαγορευμένα θέματα; Αυτή δεν είναι η φύση μας;;; Γιατί να πρέπει να μας θίγει αυτό;;; Με ποιόν ακριβώς τρόπο μας προσβάλλει; Ποιά ακριβώς ηθική είναι αυτή η οποία μας υποχρεώνει να στρέφουμε το βλέμμα μας αλλού από το ίδιο μας το σώμα;! Μα αν δεν αγαπάμε ούτε το σώμα μας, τότε πώς μπορούμε να ευτυχήσουμε;
Όλα αυτά τα γελοία ηθικοπλαστικά εμένα μου φαντάζουν εντελώς πουριτανικά κι ανόητα! Πιό επικίνδυνο (για τη διανόηση & το ήθος μας) είναι να μην τολμούμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους & να κατακεραυνώνουμε όποιον το κάνει από το να συμμετέχουμε & να έχουμε άποψη...
Φιλιά Άσκαρ! Και καλά κάνεις & είσαι αληθινός, συνέχισε!
Δημοσίευση σχολίου