ΣΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΣΟΥ
Στο σύννεφο τ' ονείρου
ακινητώ τη στιγμή
με των χεριών μου τη μουσική.
Στροβιλίζομαι μ' ορμή
μες στα περιθώριά σου
και ζαλίζομαι...
...η ωραιότητά σου!
Κάτω απ' το δέρμα μου,
το ρόδινο αίμα μου
χορεύει με την επιθυμία.
Τα δάχτυλά μου το ξεσχίζουν...
Λάγνοι άνεμοι, δίπλα μου, σφυρίζουν.
Ο χαρωπός ήλιος
και η βροχή μ' ανθίζουν.
Ομορφαίνει το όνειρο.
10 σχόλια:
..τι ομορφο να στροβιλιζομαστε με ορμη στα περιθωρια του αλλου..αλλα και στα ορια τα δικα μας εε??πολυ ομορφο..!!
Όμορφα ονειρεύεσαι.
πολύ καλό...
Μου αρέσει πάρα πολύ:"των χεριών η μουσική". Προσωπικά την προτιμώ κινούμενη, χωρίς φυσικά να υπεισέρχομαι αλλά με εντυπωσιάζει και ως "ακινησία της στιγμής"
πανέμορφο ως συνήθως...
Υποκλινομαι.. στο συναισθημα..
Askard, λύγισα από το στροβόλισμα των στίχων σου, έχασα το έδαφος.
Eκεί υπάρχει μόνο ο Έρωτας. Στα περιθώρια, στα άκρα και καμιά φορά πέρα από τα όρια.
Να΄ξερες πόσο σε ζηλεύω(με την καλή έννοια φυσικά), που έχεις την ικανότητα να εκφράζεσαι με αυτόν τον μοναδικό τρόπο...
Ευχαριστώ όλους τους φίλους που μας επισκέπτονται και μας διαβάζουν με ενδιαφέρον.
Πρέπει όμως να κάνω μια υπενθύμιση:
εδώ και λίγο καιρό μπλογκοσυγκατοικώ με τα "κόκκινα χείλη"! Η κοπέλα αυτή υπήρξε φανατική φίλη του ασκαρδαμυκτί, σχολίαζε τα ποστάκια του αλλά αρνιόταν να κάνει δικό της μπλογκ! Σκέφθηκα πως είναι άδικο να μένει "ανέστια" γι' αυτό και της πρόσφερα το χώρο μου... Έκτοτε δημοσιεύει αραιά και πού κάποια ποστάκια, πολύ αξιόλογα όπως τούτο εδώ!
Συνεπώς, αν δεν σας κάνει κόπο, δώστε λίγη προσοχή στην υπογραφή του κάθε κειμένου γιατί είναι άδικο να οικειοποιούμαι το πνευματικό της έργο!
Κόκκινα Χείλη, δέξου την ταπεινή μου συγγνώμη και τα συγχαρητήριά μου για τους στίχους σου. Καλή συνέχεια!
Δημοσίευση σχολίου