Σάββατο, Ιανουαρίου 20

Άλλη μια νύχτα με τυλίγει εδώ
Είμαι αποστάτης που σκιές κυνηγώ
Κι εσύ σε ποιο σκοτάδι να μένεις;
Είμαι μια σκέψη, είμαι το χάος το ίδιο Φεγγαραχτίδα που αψηφάει τον ήλιο
Την αύρα σου με προσοχή θα κεντήσω

Σκέφτομαι εσένα τ'όνομά σου φωνάζω
Έλα μπροστά μου μην φοβάσαι σου μοιάζω
Στο παζλ το κομμάτι που λείπει…
Τέλειωσε η έμπνευση δεν ξέρω τι να πω
Έναστρη νύχτα είμαι που νιώθει το κενό Παντού εκτός του μωβ της ψυχής σου…

Μια μπαλάντα για τη νύχτα πες μου
Μια μπαλάντα πριν έρθει η αυγή
Δυό στροφές και μια μελωδία
Ένα ρεφραίν ενάντια στη σιωπή
Δωσ'μου έρωτα πάρε μου τα μάτια
Δώσ'μου αλήθεια πάρε μου τη ζωή
Δείξε ένα τρόπο να περνώ τα βράδυα
Δίχως όνειρα για άκρατη φυγή
Ένα αστείο πες μου να γελάσω
Πάρε το δάκρυ μου κάντο προσευχή

Παρ' τις σκέψεις μου κάντες δαχτυλίδι

Βγάλε με απ' αυτό το σάρκινο κλουβί
(πού είσαι; μπορείς να με νιώσεις;)



14 σχόλια:

Άγνωστη είπε...

Πολυ ομορφο..

Desposini Savio είπε...

"Έναστρη νύχτα είμαι που νιώθει το κενό Παντού εκτός του μωβ της ψυχής σου…"

Ποίηση αγαπητέ! Ποίηση... εύγε!
Μ'αρέσει εδώ

silent_tears είπε...

Πραγματικά μου άρεσε. Με άγγιξε. Ταυτίστηκα σε ορισμένα σημεία. Περιέγραψες μια απο τις μοναχικές μου νύχτες...

Αλητισσα είπε...

Δεν μου ειναι παντα ευκολο να σχολιαζω..Το μονο που θα πω ειναι οτι πριν φτασω στο τελος ηξερα οτι το συγκεκριμενο το ειχαν γραψει τα "κοκκινα χειλη"..Ελπιζω να το απολαμβανεις Ασκαρ που σου κλεβουν που και που την παρασταση..;)

thegypsy είπε...

Kale mou askardamikti,den sou eimai thimomeni oute moutra krataw, apo tin arxi den eixa tetoia diathesi, apla den exw xrono gia blogging ton teleutaio mina kai isws kai para panw...
Me sigkinise pou endiaferthikes toso kai omologoumenws den to perimena. Alla eilikrina den einai oti exw kati mazi sou apla xrono den exw gia na asxoloumai oxi me ta blogs genika alla oute kan me to diko mou...
Kali xronia kai ta leme;):)

Alma Libre είπε...

Τόσες εικόνες και ένα βαθύ συναίσθημα μέσα σε λίγες μόνο γράμμες..θαυμάζω τους ανθρώπους που μπορούν να "μεταγγίζουν" έτσι τους άλλους.Αν και άκυρο..φρυγανια είναι η κολλητή μου,και ναι δεν τρώγεται με τίποτα..:)

fish eye είπε...

..δωσε μου αληθεια..παρε μου ζωη..πολυ ομορφο..καλο βραδυ..!!

candy's τετραδιάκι είπε...

Πραγματικα ομορφο...

"που εισαι?μπορεις να με νιωσεις"?

Ανώνυμος είπε...

poly wraio kyrie mou!
sarkino klouvi!!!
souper ekfrash

egw 8elw synexeia tou yiou!

Ανώνυμος είπε...

Μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ. Υπέροχα λόγια, μοναδικά συναισθήματα...

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Αμέσως κατάλαβα πως ήταν έργο των χειλιών.. :)

Γράφετε εξαιρετικά αγαπητή, εύγε.

George είπε...

Ως κόκκινα χείλη είσαστε υπέροχος. Βγάλε με απ' αυτό το σάρκινο κλουβί.

κόκκινα χείλη είπε...

Εκφράζω παράπονο...
Γιατί με μπερδεύετε συνεχώς με τον αγαπητό σας Ασκάρ;
Είμαι οντότητα ξεχωριστή!
Τί πρέπει να κάνω δηλαδή για να με πιστεύσετε;
Να διαρριγνύσω τα ιμάτιά μου; Μα τότε θα προκαλέσω ιντερνετική αιδώ, και δεν μου επιτρέπεται...Εξάλου φιλοξενούμενη στο blog του Ασκάρ είμαι και πρέπει να με σέβεστε και να σας σέβομαι...
(γι αυτό λίγη προσοχή για το ποιος γράφει τί, δεν βλάπτει)
(με συγχωρείτε για την επίπληξη, ήταν επιβλητέα)
σας ευχαριστώ για όλα τα σχόλια πάντως...!!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Tα "κόκκινα χείλη" ήταν συγκλονιστικά! Δεν υπάρχουν λόγια για να σχολιάσει κανείς, άλλωστε τι να πρωτοσχολιάσει...

Όχι μόνο δε ζηλεύω αλλά σκέφτομαι στη διαθήκη μου ν' αφήσω το μπλογκάκι στα "κόκκνα χείλη"!
Τη θέση μου στην "ουρανούπολη" δεν έχω ακόμη αποφασίσει πού θα την κληροδοτήσω!