Το κουρέλι...

Έκανε ζέστη εκεί μέσα. Πήγα προς το πιάνο κι έπαιξα. Δεν ήξερα να παίζω πιάνo. Χτύπαγα μονάχα τα πλήκτρα! Περίεργο... Σαν κάτι να είχε τρυπώσει κάτω απ’ το πιάνο! Κοίταξα κι είδα ένα κορίτσι ξαπλωμένο εκεί κάτω, με το φόρεμά της ανεβασμένο ψηλά, γύρω στους γοφούς. Ήταν μια όμορφη τύπισσα, ένα κοριτσάκι (γύρω στα δεκαεφτά) με μακριά μαύρα μαλλιά. Πάντα μου άρεσαν οι τύπισσες με μακριά μαλιά! Δηλαδή αυτές που τα μαλλιά τους φτάνουν μέχρι τον κώλο κι εσύ αδράχνεις συνέχεια μαλλιά καθώς το κάνεις...

Συνέχιζα να παίζω με τόνα χέρι κι άπλωσα τ’ άλλο να τη χουφτώσω... Πήγαμε σπίτι της. Δεν έπλασα παραμύθια για πνευματικές ή ψυχικές επαφές. Κύλισα δίπλα της νιώθοντας αρκετά ελεύθερος. Κοίταξα το νταβάνι, τεντώθηκα και μπήκα στη διαδικασία του μπάνιου. Σε λίγο βγήκα στάζοντας... Αυτή έψαξε κάτω απ’ το στρωματέξ και τράβηξε ένα κουρέλι και μου τόδοσε να σκουπιστώ. Μού φυγε η ψυχή. Το γαμημένο το κουρέλι ήταν κοκκαλωμένο παντού. Αλλά το παιξα άνετος. Βρήκα ένα μαλακό σημείο και σκουπίστηκα. Μου πήρε λίγη ώρα να το βρω. Μετά χρησιμοποίησε αυτή το κουρέλι. Έφυγα τρέχοντας από κει μέσα...