Σάββατο, Ιανουαρίου 13

Τι ρωτάς για την Άνοιξη; (Στην anima rana)


Μια πέτρα πέφτει
στο νερό:
η συννεφιά
ρυτιδώνεται...

Ρόδινη δύση
στάζει το φως
στα λευκά
νυχτολούλουδα...

Διάτρητο φύλλο!
Το σαλιγκάρι
γυμνό
αναπαύεται...

Τρέμουν τα φύλλα!
Στη δροσιά
ηδονίζονται
πυγολαμπίδες...

Κλαδί μυγδαλιάς
στο ποτήρι!
Τι ρωτάς
για την άνοιξη;

Άνθη στο χώμα!
Μ' ένα φύσημα
πέφτει
ο παράδεισος...

Φεγγάρι στο βάλτο!
Μια σαύρα
σταχτόμαυρη
ασημώνεται...

Νερά λαμπερά!
Τα άσπρα φτερά
στο βυθό
καθρεφτίζονται...


7 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Άνοιξη; Μα ήρθε. Εσύ νομίζεις ότι πρόκειται για αλκυονίδες, μπααα το θερμοκήπιο της Γησ είναι.

Ιδιόρυθμο ποιηματάκι νομίζω

candy's τετραδιάκι είπε...

Aν ηξερε τι ειναι η ανοιξη θα το ειχε νιωσει..
Δεν θα ρωτουσε ξανα.
:*

anima rana είπε...

Δεν το πιστεύω - κουάξ! - Δεν το πιστεύω - βρε κε κεξ - Είσαι απίστευτος, είσαι, είσαι, είσαι αθεόφοβος, είσαι, τι να σου πω, κουαξ, είσαι....ΥΠΕΡΟΧΟΣ!!!

Τα λόγια μου είναι περιττά. Εκτός από το υπέροχο ποίημα (κανείς δεν έχει γράψει ποίημα για μένα ποτέ), η εικόνα είναι ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!!

ασκαρδαμυκτί, το "ευχαριστώ" είναι λίγο!!!

Αρί-μαρί είπε...

"Άνθη στο χώμα!
Μ' ένα φύσημα
πέφτει
ο παράδεισος..."

Τρομερό στιχάκι αυτό!
Τι ωραίο να σου γράφουν ποιήματα!

Αλητισσα είπε...

Τι να ρωτησει κανεις για την ανοιξη..Στη μεση του χειμωνα..Μονο να περιμενω μπορω..

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξερω βεβαια τι σχεση εχεις με την κοπελα αλλα αμα γραφεις τοσο ομορφα για καποιον που ξερεις καπως φανταζομαι οτι για καποιον που ξερεις καλα θα γραφεις αριστουργηματα ε?:)

Γραψε μας ενα...μην πεισ που το αφιερωνεις...:) ειμαι περιεργη να δω πως γραφεις για καποιον που ξερεις καλα... ΑΝ ΘΕς:)

Καλη χρονια Ασκαρδαμυκτακο:)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ναι Δείμε, είναι ιδιόρρυθμο το ποιηματάκι... αλλά ιδιόρρυθμη είναι και η βατραχοεπιλογή της φίλης μας...

Καντουλίνι μου, περίεργο πράγμα η Άνοιξη! Είναι εποχή μπαλαντέρ...

Βατραχίνα, πρόσεξε τη διαφορά: όλοι ξέρουν πως οι βάτραχοι κάνουν βρε κε κεξ κουαξ κουάξ! Κανείς όμως δεν μπορεί να μιλήσει και να καταλάβει τη γλώσσα των ελεφάντων...

Ασημένια μου, είναι ωραία πράγμα να σε σκέφτεται κάποιος άλλος... γενικά!

Αλήτισσα, συγγνώμη, αλλά η Άνοιξη μπορεί να είναι και δίπλα σου!

Ανατολίτσα, τη βατραχίνα δεν την ξέρω προσωπικά. Τη γνώρισα μέσα απ' τα κειμενάκια της και τη συμπάθησα πολύ (όπως κι εσένα... άλλωστε).
Καμιά φορά, ξέρεις, η απόσταση και το άγνωστο ερεθίζει περισσότερο τη φαντασία και προκαλεί διάφορες εμπνεύσεις! Η πραγματικότητα είναι πολλές φορές απομυθοποιητική και ισοπεδωτική...
Καλή σου χρονιά και καλό διάβασμα...