Η πώληση του ΟΤΕ

1) Πριν κάποια χρόνια, η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αποφασίσει να πωλήσει για εισπρακτικούς λόγους μέσω Χρηματιστηρίου το 11% των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας. Οι μετοχές θα διανέμονταν σε περισσότερους μετόχους και όχι σε έναν «στρατηγικό εταίρο», χωρίς καμία μεταβολή στον τρόπο διαχείρισης και ελέγχου της Τράπεζας. Με άλλα λόγια η Εθνική Τράπεζα συνέχιζε να λειτουργεί υπό δημόσιο (ουσιαστικά) έλεγχο και αποτελεί σήμερα μια από τις μεγαλύτερες σε κερδοφορία εταιρίες της χώρας μας προσφέροντας στο δημόσιο τεράστιες μερισματικές αποδόσεις.
Τότε, λοιπόν, ο σημερινός υπουργός Οικονομικών πήρε το σοβαροφανές ύφος του και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «εκποιεί τα ασημικά της οικογένειας»! Με άλλα λόγια, ο κ. Αλογοσκούφης θεώρησε ως ξεπούλημα των ιερών και οσίων του κράτους μας την πώληση ενός μέρους των μετοχών μιας υπό δημόσιο έλεγχο τράπεζας, χωρίς όμως ουσιαστικά το κράτος να χάνει τον έλεγχο και τη διοίκησή της.
2) Οι κυβερνήσεις δεν εκλέγονται από το λαό για να κάνουν «ότι τους κατέβει στο κεφάλι»! Αλλά να υλοποιήσουν το πρόγραμμά τους! Και το κυβερνητικό πρόγραμμα της Ν.Δ. δεν προβλέπει την πώληση του ΟΤΕ σε «κάποιον ιδιώτη», εξ ου και η έντονη αντίδραση του κ. Σουφλιά που το συνέταξε!
3) Ποιοι είναι άραγε αυτοί οι «ιδιώτες» που ενδεχομένως ενδιαφέρονται να αγοράσουν τον ΟΤΕ; Σύμφωνα με όσα γράφονται στις εφημερίδες, οι μόνοι σοβαροί υποψήφιοι είναι οι Deutsche Telecom, France Telecom και Telecom Austria. Με άλλα λόγια ο κ. Αλογοσκούφης επιδιώκει να «ιδιωτικοποιήσει» έναν δημόσιο ελληνικό οργανισμό μεταβιβάζοντάς τον στη δημόσια υπηρεσία μιας άλλης χώρας! Ομολογουμένως πρωτότυπη ιδιωτικοποίηση…
4) Η λειτουργία μιας επιχείρησης κάτω από δημόσιο έλεγχο δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά συσσώρευση ζημιογόνων χρήσεων ούτε και τεχνολογική στασιμότητα. Ο ΟΤΕ υπήρξε πάντα κερδοφόρος. Το ίδιο και η Εθνική Τράπεζα, η ΕΥΔΑΠ, η ΔΕΗ κλπ. Όταν τη διοίκηση των υπηρεσιών αναλάμβαναν ικανοί άνθρωποι, που ενεργούσαν με «κριτήρια αγοράς» κι όχι κατά τις εκάστοτε υποδείξεις των κυβερνώντων, τα αποτελέσματα υπήρξαν εντυπωσιακά! Υπενθυμίζω απλά την περίπτωση της ΔΕΗ, που με επικεφαλή έναν ικανότατο μάνατζερ που η προηγούμενη κυβέρνηση προσέλαβε κατ’ επιλογήν με τους κανόνες της αγοράς, παρουσίασε το 2004 καθαρά κέρδη ύψους 300 εκατ. ευρώ! Υπενθυμίζω ακόμη πως υπό την πίεση, έστω, των Ολυμπιακών Αγώνων όλες ανεξαιρέτως οι δημόσιες επιχειρήσεις εκσυγχρονίστηκαν σε βαθμό και χρόνο αξιοθαύμαστο. Συνεπώς δεν είναι ο δημόσιος χαρακτήρας κάποιων επιχειρήσεων που τις «κρατάει» καθηλωμένες αλλά οι επιλογές ή η ανικανότητα των εκάστοτε κυβερνώντων!
5) Είναι βέβαιο πως ο ΟΤΕ, προκειμένου να προσαρμοστεί στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον, πρέπει να πάψει να λειτουργεί με την ίδια νοοτροπία και λογική όπως τότε που αποτελούσε μονοπώλιο. Ασφαλώς, λ.χ., και πρέπει να τροποποιηθεί ο κανονισμός του προσωπικού του καθώς η μονιμότητα δεν επιτρέπει στις εκάστοτε διοικήσεις του να είναι όσο ευέλικτες απαιτεί ο ανταγωνισμός. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι αναγκαία και η απώλεια του δημόσιου χαρακτήρα του.
6) Η κυβέρνηση, αν πράγματι ενδιαφέρονταν για το δημόσιο συμφέρον, θα μπορούσε να επιλέξει μία από τις δύο δοκιμασμένες και επιτυχημένες λύσεις:
α) Της Cosmote, της εταιρίας που ίδρυσε ο ΟΤΕ, που οργανώθηκε και λειτούργησε με «ιδιωτικά κριτήρια», με κατάλληλα επιλεγμένη διοίκηση και υπαλλήλους και η οποία πέτυχε να γίνει η πρώτη στην κινητή τηλεφωνία.
β) Του Αερολιμένα Αθηνών, της εταιρίας που ανήκει κατά 55% στο ελληνικό Δημόσιο αλλά την ευθύνη της διοικήσεως την έχουν οι Γερμανοί συνεταίροι. Το αεροδρόμιο, με τη ρύθμιση αυτή, λειτουργεί επιτυχέστατα καθώς το Δημόσιο έχει μεν την πλειοψηφία της ιδιοκτησίας αλλά δεν μπορεί να παρέμβει στα διοικητικά με διορισμούς κλπ.
6) Η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να κατανοήσει πως δεν εξελέγη για να ξεθεμελιώσει αλλά για να διορθώσει τα λάθη των προκατόχων της και να παρουσιάσει έργο. Και το ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας δεν είναι έργο, είναι σαφή ομολογία της ανικανότητάς της.