Τετάρτη, Δεκεμβρίου 6

Εκκλησία και εθνικισμός (Μια προσφώνηση που δεν εκφωνήθηκε)

Μακαριώτατε.
Είναι γνωστή η θέση σας πως όσοι ασκούν κριτική στην ηγεσία της Εκκλησίας στρέφονται εναντίον της Ορθοδοξίας και του Έθνους. Θα αποτελούσε ματαιοπονία εκ μέρους μου, και μάλιστα στο χώρο αυτό, να προσπαθήσω να αποδείξω το αβάσιμο του ισχυρισμού σας...
Οι συθήκες έχουν πλέον ωριμάσει και οι καιροί επιβάλουν να νομιμοποιηθεί η διαφορετικότητα των απόψεων και μέσα στην Εκκλησία. Ο γόνιμος διάλογος θα συμβάλει στην ανακαίνισή της, θα τη βοηθήσει να αποκτήσει λόγο και ρόλο μέσα στην κοινωνία κι ένα ύφος πολύ διαφορετικό απ' αυτό που έχει σήμερα. Η μονοφωνία εκθέτει την Εκκλησία ενώ η πολυφωνία την αναγεννά και την εκσυγχρονίζει. Η Εκκλησία με τη σημερινή ακραία και αντιδραστική της μορφή αποτελεί βαρίδι στα πόδια της ελληνικής κοινωνίας, ίσως και μια επικίνδυνη εστία...
Αν δεχθούμε ότι η Εκκλησία προετοιμάζει έναν καινούργιο κόσμο αγάπης και δικαιοσύνης, είναι δηλαδή "γένος πνευματικό", τότε κείται πέρα και πάνω από τα επίγεια έθνη και τις πατρίδες. Βέβαια, μέσα από κρίσιμες ιστορικές συνθήκες (π.χ. Τουρκοκρατία) η Εκκλησία εξετράπη της αποστολής της και ανέλαβε ρόλο εθναρχικό για τη σωτηρία του ελληνισμού, της γλώσσας και της υπόστασής του. Σήμερα όμως η ιστορική συγκυρία δεν θυμίζει σε τίποτα τους αιώνες τις Τουρκοκρατίας...
Το τίμημα που η Εκκλησία πλήρωσε (και εξακολουθεί να πληρώνει) στο βωμό της ταύτισής της με το έθνος είναι βαρύτατο. Έχασε την οικουμενικότητα και καθολικότητά της προς όφελος του "εθνικού συμφέροντος". Έφτασε στο σημείο να μιλά περισσότερο για την "ανάσταση του Γένους" παρά για την ανάσταση του Χριστού! Προσκολλήθηκε στο παρελθόν, στην πνευματική αυτάρκεια, στον αυτοδικαιωτικό λόγο, στον κοινωνικοπολτικό αναχρονισμό, στον φονταμενταλισμό και στον αντιευρωπαϊσμό...
Σήμερα που το ελληνικό κράτος, ως απτέλεσμα των ευρύτερων ανακατατάξεων, απεθνικοποιείται σταδιακά, η Εκκλησία προσπαθεί να κρατικοποιηθεί περισσότερο, νιώθοντας ανασφαλής και μετέωρη χωρίς την ειδική σχέση της με το κράτος και τον αποκλειστικό δεσμό της με το έθνος. Μπορεί, βέβαια, να κερδίζει σε ακροατήριο και πολιτική επιρροή αλλά χάνει σε πνευματικότητα και εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία.
Χωρίς υπερβολή, αυτό που απέρριψε ο Χριστός (την εθνική αποκλειστικότητα) μοιάζει σήμερα να επιδιώκει η επίσημη Εκκλησία. Ο Ιησούς αρνήθηκε να μετατραπεί σε εθνικό ελευθερωτή ή πολιτικό ηγέτη αλλά η Εκκλησία μας εξαντλείται στην ενασχόλησή της με θέματα εξωτερικής πολιτικής, δημογραφικού προβλήματος, αστυνομικών ταυτοτήτων, μαθητικών παρελάσεων, σχολικών βιβλίων κλπ.
Η παρένθεση που άνοιξε το 1453 πρέπει επιτέλους να κλείσει. Η Εκκλησία να ξαναγυρίσει στην κυρίως αποστολή της, τον ευαγγελισμό και τη μεταμόρφωση του κόσμου. Στη δίψα του σημερινού ανθρώπου για ζωή η Εκκλησία οφείλει να απαντήσει με τη δική της πρόταση ζωής κι όχι με τη συνεχή επίκληση της προσφοράς της στους αγώνες του έθνους!
Ο Γάλλος ορθόδοξος θεολόγος Olivier Clement έλεγε ότι ο εθνικισμός θέλησε να οικειοποιηθεί την Ορθοδοξία, να την κάνει όργανό του, να ενσταλάξει μέσα της τα μίση του, τους φόβους του, τις φαντασιώσεις του...
Προσδίδοντας στο έθνος μεταφυσική διάσταση ικανοποιούμε τις βασικές ψυχικές ανάγκες για απόκτηση συνοχής και ισχύος. Ο εχθρός βρίσκεται κάπου έξω κι έτσι ο ψυχισμός μας αποφεύγει τον εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο. Παρέχει φαντασιακή επούλωση σε προσωπικά και συλλογικά τραύματα με το αίσθημα του ανήκειν.
Αυτονόητη συνέπεια του οικουμενικού χαρακτήρα της Εκκλησίας είναι η καταγγελία και της εμπάθειας του εθνικισμού και της χρήσης του έθνους για σκοπούς ψυχικής οικονομίας. Επιδίωξή μας πρέπει να είναι η υπέρβαση του αυτοδοξολογικού ναρκισισμού, η αναγνώριση της θετικής συνεισφοράς κάθε έθνους αλλά και κάθε θρησκείας. Οι Χριστιανοί ξεχνάμε ότι η ανάπτυξή μας άρχισε σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Ο εθνικισμός δεν αποτελεί τον φυσικό χώρο της Ορθοδοξίας, αντίθετα την υποσκάπτει! Το έθνος ενδιαφέρεται να αυτοσυντηρείται και να αποδεικνύει ανταγωνιστικά την υπεροχή του. Η Εκκλησία, αντίθετα, αποσκοπεί στο να παράγει αγίους...
Στις μέρες μας, το ανανεωτικό θεολογικό ρεύμα, αν και μειοψηφικό, αγωνίζεται για την υπέρβαση του κυρίαρχου εκκλησιαστικού εθνικισμού. Τη θεωρεί αναγκαία προϋπόθεση για τον προσανατολισμό της Ορθοδοξίας σε οικουμενικότερες στάσεις και για τη διαλογική ετοιμότητά της μέσα σε ένα μεταμοντέρνο πολυπολιτισμικό περιβάλλον.

19 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αυτή θα ήταν η προσφώνησή μου προς τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, αν ο σύλλογος φοιτητών της Θεολογικής Σχολής Αθηνών μου το επέτρεπε...

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα μπορούσα να τα πω-σκεφτώ και εκφράσω καλύτερα...

Φυσικά αν στο επιτρέπανε να τα πεις μετά θα σε είχε αφορίσει η εκκλησία-Χριστόδουλος....

Ανώνυμος είπε...

παρεπιπτόντως δεν έχω mail σας...ξέρεται που θα βρείτε δικό μου.

ATHENA είπε...

"Επιδίωξή μας πρέπει να είναι η υπέρβαση του αυτοδοξολογικού ναρκισισμού, η αναγνώριση της θετικής συνεισφοράς κάθε έθνους αλλά και κάθε θρησκείας."


ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΗΤΟ ΚΑΙ ΚΟΛΛΑΕΙ ΠΑΝΤΟΥ...

ΟΝΤΩΣ ΝΑ ΣΕ ΕΒΛΕΠΑ ΝΑ ΤΑ ΛΕΣ ΑΥΤΑ ΣΤΟΝ
ΧΡΥΣΟΔΟΥΛΟ ΚΙ ΑΣ ΠΕΘΑΝΩ (ΛΟΛ)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μαράκι το μέιλ μου είναι:
askardamiktir@yahoo.gr

Mα τι λες ρε Αθηνούλα; Να πεθάνεις πριν καν αρχίσει το γλέντι;

deadend mind, δεν σου κρύβω πως με εξέπληξε η υπομονή σου! Δεν περίμενα να διαβάσεις μια τέτοια "κατεβατούρα"!
Σε ευχαριστώ πάντως...

Τελικά, τι θα γίνει, θα τη δημοσιεύσω εκείνη τη ρημάδα τη φωτογραφία;
Επειδή οι γνώμες διίστανται αποφάσισα το εξής: θα κάνω ό,τι μου πουν το Μαράκι και η Παιδίσκη. Ας τα βρουν μεταξύ τους κι ας μου το πουν....

Ανώνυμος είπε...

Ασκαρ ποτε μην βαζεις 2 γυναίκες να αποφασίσουν απο κοινού θα περιμένεις για πολύ απάντηση....

Εξαρτάτααι θα πω εγω...αν η φώτο γκρεμίσει τα όνειρα που τρέφω για τον αόρατο εραστή μου, απογοητευτώ και τον αφήσω?

Βλέπεις εγώ δεν είμαι παιδίσκη αλλά ρεαλίστρια και πάντα κινούμαι απο ταπεινά ένστικτα...

Ανώνυμος είπε...

Nα εισηγηθω στο συλλογο?;)Μακαρι να ειχες η ευκαιρια...

Ανώνυμος είπε...

Ουφφ πολλά θέματα μαζί..
Κρίμα που δεν σας άφησαν Άσκαρ.
Θα σας βλέπαμε στα δελτία των 8, δεν θα χρειαζόταν φωτό..!

Χεχεχε, Μαράκι, πέφτεις σε αντιφάσεις..
Αν ήσουν ρεαλίστρια όπως λες,
δεν θα γκρεμιζόταν καμμία εικόνα και όνειρο καλή μου.
Άρα, ονειροπόλα είσαι, και ονειροβατούσα, σαν κι εμέ,
γι αυτό και σε λογίζομαι με αγάπη.
Όσο για το θέμα της φωτό, λέω να το συζητήσουμε με μέιλ..
(να τον αφήσουμε και λίγο σε αγωνία.. χιχι!)

Ανώνυμος είπε...

Πες τα ...Χρυσόστομε!
Άντε να καταφέρει να τους τα πει κάποιος γιατί δεν μπορεί αυτοί να σκούν κριτική σε όλους & σε όλα αλλά να μη δέχονται από κανέναν!
Καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

φίλοι μου,
να σας χαιρετήσω και να σας ευχαριστήσω για τη συντροφιά που μου κρατήσατε.
εύχομαι στον καθένα ξεχωριστά να βρει το δρόμο του, να εκπληρωθούν οι φιλοδοξίες και τα όνειρά του και φυσικά όσοι ψάχνουν ταίρι! καλώς να το βρουν...

έχετε τα φιλιά μου
κόκκινα χείλη

Ανώνυμος είπε...

telika eisai ke theologos..xixi

Ανώνυμος είπε...

Πολύ χάρηκα που είμαστε συμφοιτητές! Βέβαια εγώ είμαι "μεγαλύτερος" στο 4ο έτος.
Πάντως τα λες καλύτερα κι απ τους καθηγητές μας, έτσι;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κόκκινα χειλάκια μου γιατί σουφρώσατε και θέλετε να μας αποχεραιτήσετε; Η παρέας σας είναι αναντικατάστατη, μοναδική και είμαστε τυχεροί που έχουμε την αποκλειστικότητά σας!
Α... μάλλον κατάλαβα! Θυμώσατε που δεν συμπεριληφθήκατε στην "Επιτροπή Σοφών Γυναικών" που θα αποφασίσει για τη φωτογραφία μου! Ωραία λοιπόν, η σύνθεση της Επιτροπής διευρύνεται και γίνεται τριμελής. Κόκκινα Χείλη-Μαράκι-Παιδίσκη! Εμπρος λοιπόν κυρίες μου, αποφασίστε (έστω και κατά πλειοψηφία)

Μαράκι, είδες που μπερδεύτηκες; Ενώ αρχικά δήλωνες με σιγουριά ότι δεν σου αρέσουν οι αόρατοι εραστές, τώρα άρχισες να βάζεις νερό στο κρασί σου. Κι αν ο τύπος δεν σου αρέσει; Τότε "τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους"; Σε καταλαβαίνω, δύσκολη η θέση σου...

Εσύ παιδίσκη μου θέλεις κάτι αλλά σε μικρή δόση. Ας πούμε μια ασπρόμαυρη φώτο με σκιαγραφίσεις... ΄
Τώρα που μπήκε στην Επιτροπή και η Κοκκινοχειλού, καλά ξεμπερδέματα...

Ηλαχτίδα, βλέπω έχεις κι εσύ "φορτώσει" πάρα πολύ...

Γειά σου Θωμά συμφοιτητή! Μην ξεχάσεις ν' ανέβεις τη Δευτέρα για δηλώσεις μαθημάτων....

Βρε παλιοκουμμούνι, για εξήγησέ μου, τι "άλλο" είμαι; Λοιπόν, επειδή τα "πήρα" μαζί σου, το επόμενο ποιηματάκι θα είναι αφιερωμένο σε σένα!

Ανώνυμος είπε...

Aσκαρδαμυκτι,
μηπως γραφεις στο ΒΗΜΑ ??

Ανώνυμος είπε...

Έλα..
νόμιζα δηλαδή θυμάμαι να είχες πει κάπου ότι είσαι δάσκαλος.
Δεν είχες διευκρινήσει δάσκαλος και καθηγητής θεολόγος(δηλαδή υποψήφιος; τι είναι αυτό "οι δηλώσεις μαθημάτων")Πάντως στις θεολογικές σπουδές είμαι αρχαιότερος και να με σέβεσαι. Όταν εξελέγη ο ακατονόμαστος Χ αρχιδεσπότης τέλειωνα το μεταπτυχιακό μου.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Kαπιταλιστικό, εγώ σε σέβομαι για την προσωπική σου αξία κι όχι για την αρχαιότητα ή το μεταπτυχιακό σου.
Εγώ, όταν εξελέγη ο ακατανόμαστος, έπινα ούζα σε μια πλατεία στο Γουδή!

ΆνναΜαρία, πρόσεχε τι συμβαίνει. Ότι έχω πολλές κακές συνήθειες το ξέρεις καλά και το ξέρετε όλοι σας! Έχω όμως και μια καλή: Διαβάζω πολύ! Εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία... όπου βρεθώ κι όπου σταθώ. Σε ουρές, σε λεωφορεία, ακόμη και στην τουαλέτα. Χαρακτηριστική θεωρώ τη φράση ενός φίλου που είπε για μένα: "ρε σεις, τούτος δω διαβάζει σα πούστης"!
Η καλύτερή μου είναι όταν έχω ραντεβού με γυναίκες. Ξέρω εκ των προτέρων ότι θα φάω μεγάλο στήσιμο και πάντα παίρνω μαζί μου και κανέναν Ουμπέρτο Έκο...
Επανέρχομαι: όλ' αυτά τα αναγνώσματα, συν κάποιες προσωπικές σκέψεις και εμεπιρίες, συν συζητήσεις με φίλους και γνωστούς, δεν μπορεί... κάπου θα πηγαίνουν! Δεν ξέρω αν κατεβαίνουν στο στομάχι ή ανεβαίνουν στο μυαλό, αλλά ένα είναι βέβαιο: εκεί που πάνε ανακατέβονται, ζυμώνονται, αναπλάθονται, συνδυάζονται κι έρχονται στην επιφάνεια με τρόπο και σε χρόνο απρόβλεπτο. Πολλές φορές ξαφνιάζομαι κι ο ίδιος. Υπάρχουν περιπτώσεις που ξεφουρνίζω λέξεις μιας γλώσσας που δεν γνωρίζω. Ή διατυπώνω απόψεις που είχα διαβάσει (ποιος ξέρει πού και πότε) κι εκπλήσσομαι όταν κάποιοι συνομιλητές μου επισημαίνουν ότι το ίδιο (ή κάτι ανάλογο τέλος πάντων) είχε πει ο δείνα ή ο τάδε...
Πρόσφατο παάδειγμα: θέλησα ο καημένος ν' αλλάξω το όνομα της "παιδίσκης ερωμένης" σε "νυχτερινό επισκέπτη"! "Όχι, δεν το δέχομαι" φώναξε η παιδίσκη. "Αυτό δεν είναι δικό σου, το πήρες από ένα ποίημα του Λειβαδίτη"! Εγώ, βέβαια, Λειβαδίτη έχω διαβάσει, αλλά τέτοιο ποίημα ούτε που το θυμάμαι. Τι να υποθέσω; Συνέπεσαν οι εμπνεύσεις μας ή η φρασούλα αναδύθηκε ξαφνικά απ' το υποσυνείδητό μου;
Α... και κάτι τελευταίο. Σήμερα το πρωί ξύπνησα και είχα συνεχώς στο μυαλό μου τα ονόματα κάποιων τσάρων (!) της Βουλγαρίας (!!) και τις χρονολογίες που βασίλευσαν!!! Απίστευτο, έ;

Υ.Γ.: είδατε το χριστουγεννιάτικο μπλογκοδέντρο που στόλισε η ΆνναΜαρία; Προσωπικά την ευχαριστώ πολύ που σκέφθηκε να "κρεμάσει" κι εμένα. Γι' αυτό πάω στην κεντρική σελίδα να της αφιερώσω λίγα στιχάκια...

Ανώνυμος είπε...

μμμ....εγώ λείπω απο το δέντρο αλλά μάλλον δεν είμαι ακρετά ωραίο στολίδι...

Ανώνυμος είπε...

Ασκαρδαμυκτι, καταλαβαινω τι λες, σε ολους μας συμβαινει , οχι στο ραντεβου να διαβαζουμε Εκο, αλλα να λεμε και να γραφουμε διαφορα που καπου διαβασαμε!!

Μαρακι,
ναι, λειπεις απο το δενδρο, αλλα οχι για τον λογο που λες,
στολιδι εισαι και πολυ λαμπερο, να, εχω μαρτυρα και τον Ασκαρδαμυκτι, ρωτα τον,
αλλα σε αυτο το δεντρο μπηκαν οι blogoφιλοι με τους οποιους εχω στενοτερη επαφη.

Ασκαρδαμυκτί είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.