Εκλογές 2012: Αν είσαι Βολιώτης μπορεί να 'σαι μάγκας ακόμη κι αν παίζεις πιάνο αντί για μπαγλαμαδάκι!

ΑΝΤΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ (Θάνος Τζήμερος)

«…δια ταύτα, καταδικάζεται ο κατηγορούμενος εις την ποινήν της δημοσιότητος. Οφείλει, από τούδε και στο εξής, να εμφανίζεται, καθ’ εκάστην, εις το οικείον κοινόν, εκθέτων εαυτόν ενώπιον δυσπίστων, συκοφαντών, ή ενδιαφερομένων μεν, παρερμηνευόντων δε.»

Στο αξιακό μου σύστημα, η δημοσιότητα δεν διαφέρει από καταδίκη. Παύεις να είσαι «εσύ». Αντικαθίστασαι από την «εικόνα» σου, αυτό το χαοτικό κολάζ από στερεότυπα και παραμορφωμένα θραύσματα ενός επινοημένου εαυτού. Γίνεσαι επικοινωνιακό προϊόν. Πώς θα σε προσλάβει ο «άλλος»; Και να υπήρχε ένας μόνον άλλος...

Φρόντιζα, λοιπόν, να αποφεύγω «την πολλή συνάφεια του κόσμου» και να ζω με τις αξίες του δικού μου κόσμου: την Τέχνη, τα βιβλία, τη θάλασσα, τους ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ. Άλλωστε, αυτό που συνέβαινε «εκεί έξω», 35 χρόνια τώρα, μόνο αποστροφή μού προκαλούσε. 

Όσοι μιλούσαμε για την κατάρρευση – την πολιτισμική, την ηθική, την οικονομική – όσοι προειδοποιούσαμε για το «τσουνάμι» που ερχόταν είμασταν οι αποσυνάγωγοι μιας αφιονισμένης κοινωνίας που ξεφάντωνε σε ένα beach party διαρκείας...

Παρακολουθούσα αυτή την πορεία πολιτικού και αισθητικού εκβαρβαρισμού, πολεμώντας την με τα μόνα όπλα που έχει ένας πολίτης: την (υπονομευμένη από το εκλογικό σύστημα) ψήφο, τον ορθό λόγο, τις παρεμβάσεις στα κοινά και, κυρίως, τη στάση προσωπικής ευθύνης σε όλα τα θέματα της καθημερινότητας. 

Μ’ αυτή την έννοια, πολιτική δραστηριότητα είχα πάντα. Κομματική, ποτέ, ούτε ως φοιτητής – δεν γράφτηκα καν στο φοιτητικό σύλλογο. (Η εμπειρία μου από τον πανεπιστημιακό χώρο ήταν ο ορισμός του πολιτισμικού σοκ. Ο σκληρο-πυρηνικός χειμώνας του κομματισμού απλώνονταν παντού. Κι ήταν ακόμα η αρχή...)

Ώσπου η καταστροφή ήρθε. Διέλυσε τις βεβαιότητές μας. Τις αξίες μας τις είχε ήδη διαλύσει η πλαστή αφθονία. Έφερε όμως και μερικά καλά: ένα από αυτά είναι πως ο οπαδός με τη νάυλον σημαία άρχισε να καταλαβαίνει ότι κι αυτός υπήρξε θύμα του πολιτικού εκμαυλισμού. Κι άρχισε να αναρωτιέται για όσους «παράφωνους» λοιδωρούσε: λες να είχαν δίκιο;

Έτσι, αποφάσισα τον Σεπτέμβριο του 2011 την πιο επικίνδυνη έκθεση: στην πολιτική αρένα. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Ήταν φανερό πια ότι η πολιτικοσυνδικαλιστική Μαφία δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο. Έπρεπε εμείς, η σιωπηλή πλειοψηφία, να «ορμήσουμε στο πιλοτήριο». Ήταν ευθύνη δικιά μου, δικιά σου, όλων μας. 

Και ξεκίνησε η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ. Πρώτο βήμα, η ανοιχτή επιστολή στη Μέρκελ, που έστειλα επίσης σε όλα τα σοβαρά γερμανικά μέσα ενημέρωσης. Δεν ήταν το ξέσπασμα ενός αγανακτισμένου, όπως παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ. Ήταν μια μελετημένη κίνηση με συγκεκριμένο στόχο. 

Ο πραγματικός αποδέκτης ήταν ο Έλληνας. Ήθελα το μήνυμα της επιστολής να γυρίσει πίσω ενισχυμένο από το «αντηχείο» της Ευρώπης, να δώσω στο ευρύ κοινό ένα δείγμα γραφής (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και, επιπλέον, να πληροφορήσω όλον τον κόσμο για την «άλλη» Ελλάδα, της αξιοπρέπειας και της δημιουργίας. Τη συνέχεια την ξέρετε.

Και τα τυπικά ενός βιογραφικού: Γεννήθηκα στον Βόλο το 1961. Τέλειωσα εκεί το Λύκειο (Β’ Αρρένων). Το 1978 ως πρωτοετής στην ΑΣΟΕΕ (σήμερα Οικονομικό Πανεπιστήμιο) εγκαθίσταμαι στην Αθήνα. Εντρύφησα – εκτός εκπαιδευτικού συστήματος – σε πολλούς τομείς του επιστητού (λεπτομέρειες εκ του σύνεγγυς) και, εντός, στα Οικονομικά και στην Κλασική Μουσική (κιθάρα, πιάνο). 

Εργάστηκα, αδιάκοπα, από 17 ετών, και στους δύο χώρους, εκτός από την περίοδο Δεκ. 1984 – Σεπτ. 1986, που υπηρέτησα τη θητεία μου στο πεζικό. Στο χώρο της Τέχνης εργάσθηκα από το 1978 έως το 1991: καθηγητής σε Ωδεία, σολίστας, συνθέτης (μουσικής για θέατρο στη Γερμανία) ραδιοφωνικός παραγωγός στην Ελλάδα και στην Γερμανία, όπου έζησα τη διετία 1989 – 1991. Στο marketing, από το 1991 έως σήμερα: σύμβουλος marketing και επικοινωνίας, κειμενογράφος, δημιουργικός διευθυντής στη διαφήμιση. 

Ξεκίνησα από πολυεθνικές διαφημιστικές (SAATCHI & SAATCHI, BBDO GROUP) και το 1996 δημιούργησα τη δική μου εταιρεία επικοινωνίας, τη REVERSE, εκφράζοντας με το όνομά της αλλά και με την επιχειρηματική μου πορεία την αντίθεσή μου στον τρόπο με τον οποίο “λειτουργεί” ο χώρος της διαφήμισης.