Κυριακή, Ιανουαρίου 1

Αθηναίοι Άγιοι Α‘ (Όσιος Κλήμης του Σαγματά - 26 Ιανουαρίου)

Πάνε καμιά δεκαπενταριά χρόνια από τότε που ανεβήκαμε με το φίλο μου τον Σπύρο το Σαγμάτιο Όρος της Βοιωτίας.
Κι εκεί, σε μια αετοφωλιά, βρήκαμε το σπήλαιο που ασκήτεψε ο Κλήμης.
Ήταν Ιούλης μήνας και βλέπαμε σαν από αεροπλάνο τον κάμπο της Θήβας. Έμοιαζε μ’ ένα πολύχρωμο σεντόνι γεμάτο μπαλώματα...
Τότε δεν ήξερα τι εστί Κλήμης, κι όλη η φάση πέρασε στο ντούκου!
Δεν είν’ ωραίο ν’ αγνοείς την ιστορία του τόπου σου.
Μόνο η ιστορική γνώση σε κάνει να αισθάνεσαι προέκταση των παλιότερων και υπόλογος των επόμενων...
Τώρα πλέον ξέρω πολύ καλά πώς έζησε αυτός ο Άγιος, γέννημα-θρέμμα της Αθήνας μας.
Γιατί η Αθήνα έβγαλε πολλούς αγίους, που εκπροσωπούν κάθε εποχή, επάγγελμα, τάση. Και μας αποδεικνύουν πως δεν είναι και τόσο δύσκολη όσο φαίνεται η εφαρμογή του Ευαγγελίου...
Ο Κλήμης, λοιπόν, έζησε στα μέρη μας πριν 900 περίπου χρόνια. Στα τριάντα του έγινε μοναχός κοντά στον Όσιο Μελέτιο του Κιθαιρώνα. Γρήγορα ξεχώρισε για την αρετή και την ταπεινότητά του, και για ν’ αποφύγει τον έπαινο των ανθρώπων απομονώθηκε σε μια απροσπέλαστη σπηλιά στην κορυφή του Σαγματά.
«Σιγά τ’ αυγά», θα μου πείτε.
Το ξέρω, τέτοιες ιστορίες έχετε ακούσει πολλές.
Υπάρχει, όμως, κάτι στη ζωή του Αγίου που εμένα, τουλάχιστον, δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω.
Κι αναφέρομαι στη ζωή του πριν γίνει μοναχός. Που απ’ τα δώδεκα χρόνια του τριγύριζε μόνο σε εκκλησίες και παρακολουθούσε ή συμμετείχε ως αναγνώστης σε Θείες Ακολουθίες! Χωρίς να βαριέται ή να ρουτινιάζει...
Ε, αυτό δεν μπορώ να το χωνέψω εύκολα!
Εγώ έπρεπε να φτάσω στα 43 για να συνειδητοποιήσω πόσο μεγάλη γλύκα είναι να ζεις έξω απ’ τα μέτρα της κοσμικότητας και των μοντέρνων συνηθειών...
Ενώ ο Κλήμης τόχε πάρει χαμπάρι απ’ τα 12!
Και μη νομίσετε πως εκείνη την εποχή δεν είχε κι η Αθήνα τη νυχτερινή της ζωή και τους ανάλογους πειρασμούς.
Και τότε, όπως και σήμερα, το κακό βοούσε και η ξετσιπωσιά περίσσευε!
Μπορεί τα εξώβυζα να μην έβγαζαν μάτι και το βρακί να μην είχε φτάσει στο αφαλό, αλλά τα ερεθιστικά θεάματα δεν έλλειπαν.
Και μην ξεχνάτε πως τότε οι άντρες, λόγω του φυσικότερου τρόπου ζωής ήταν πιο ντούροι κι αιματωμένοι...
Τέλος πάντων, ο νεαρός Κλήμης προτίμησε την πνευματική ασφάλεια του Ναού, και δεν ξόδεψε τον χρόνο και την ικμάδα της νεότητάς του στις κραιπάλες!
Αλλά κι εγώ δεν πρέπει να ’χω παράπονο. Κάλιο αργά παρά ποτέ!
Κάθε Κυριακή αξημέρωτα κινάω για το εκκλησάκι μου...
Γνώριμη ώρα και παλιοκαταστάσεις...
Μόνο που παλιά, τέτοιες ώρες, γυρνάγαμε απ’ τα ξενύχτια με μάτι θολό, ψάχνοντας το φανάρι της Μιχαλακοπούλου για να φτάσουμε σπίτι μας.
Τώρα, όμως, διασχίζουμε τη διασταύρωση με πόδι σταθερό, μάτι τσακίρικο και μαγουλάκι φράπα κι ατσαλάκωτο απ’ τον οχτάωρο ύπνο!
Κι ανεβαίνουμε το λόφο γκαζωμένοι, κι αλαχάνιαστοι!
Ευτυχώς που στην πλαγιά του Λυκαβηττού δεν κυκλοφορούν γαϊδάρες, γιατί θα τις γκαστρώναμε στον ανήφορο...

17 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καλή χρονιά εύχομαι σε όλους σας!

Σκέφτηκα ν’ ανοίξουμε τη μπλογκοχρονιά μ’ ένα πνευματικό θεματάκι!
Δεν έχετε αντίρρηση;

Ανώνυμος είπε...

Οι βίοι των αγίων σαν του Κλήμη φαντάζουν θαυμαστοί για μας τους κοσμικούς.. Πάντα όμως αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό το κίνητρο που έκανε αυτούς τους ανθρώπους να θέσω τον εαυτό αποτραβηγμένοι και σε στέρηση μεγάλη. Μήπως ο φόβος για την αδηφάγα ζωή κι η προσέγγιση στην ασφάλεια μιας θρησκείας που δίνει απαντήσεις σε όλα? Οι πειράσμοι όπως αναφέρεις ήταν και τότε ισχυροί.. Δεν ήταν όμως μεγάλη η αμορφωσιά κι η πίστη στη δεισυδεμονία? Καλή χρονιά εύχομαι ασκάρ και καλό βόλι..

Κώστας

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καλά ήταν με τις ναυτικές κι ερωτικές εμπειρίες. Θα το γυρίσεις σε συναξάρι;

Καλή Χρονιά...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κώστα, κάποτε με απασχολούσαν κι εμένα τέτοια ζητήματα.
Αλλά νομίζω πως βρήκα τη λύση...
Εμείς κρίνουμε (αν υποτεθεί πως δικαιούμαστε να κρίνουμε) την εξωτερική συμπεριφορά των ανθρώπων και τα αποτελέσματά της.
Τα εσωτερικά κίνητρα τα γνωρίζει (και συνεπώς τα κρίνει) μόνο ο Θεός.
Θυμάμαι κάποιο καλογέρι που έλεγε... «κατά τη δευτέρα παρουσία θα δείτε πολλούς αγίους στην κόλαση»!

Κάτσε ρε συ Δείμε, το γκάστρωμα της γαϊδάρας στον ανήφορο δεν είναι ερωτική εμπειρία;
Με ποια λογική το κατατάσσεις στα «συναξάρια»;

Summertime Blues είπε...

καλή σου χρονιά.
σ' εσένα και όσους αγαπάς.
ας αγιάσουμε λιγάκι δεν βλάπτει.
έχουμε 365 ακόμη μέρες να αταχτεύουμε!

Ασυλλόγιστη είπε...

Ασκαρδαμούλη, τι θα πει αιματωμένοι άντρες;

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Εγώ έχω άλλη απορία: οι γαϊδούρες γκαστρώνονται μόνο στις ανηφόρες;

Αλητισσα είπε...

Καλή Χρονιά Ασκαρούλη ευχομαι ότι επιθυμείς να το πάθεις!

athinovio είπε...

Βλέπω εδώ μία διχασμένη διάνοια, ένα πνεύμα σε δίλημμα.

Ωστόσο, ποτέ οι επιλογές δεν είναι μόνο δύο, γιατί η ζωή έχει εκατομμύρια εναλλακτικές.

Για παράδειγμα, πολλοί άγιοι πρώτα έκαναν ότι έκαναν και ΜΕΤΑ αγίασαν.

Ή, κάποιοι άλλοι, δεν στερήθηκαν στο σεξ αλλά αντιθέτως δεν είχαν κανένα πρόβλημα με αυτό, ειδικά στη γένεση που γινόταν το έλα να δείς.

Άλλωστε, εφόσον είναι κανείς καλός άνθρωπος υπό την έννοια την πραγματική, τότε το σεξ είναι δευτερεύον, σωστά?

Λύσε μου την απορία, ωστόσο: θυμάμαι λάθος ή όντως δεν υπάρχει απαγόρευση του σεξ στη διδασκαλία του Ιησού?

zoyzoy είπε...

Ασκάρ εμένα δεν με προβληματίζει που μικρός κυνηγούσε τις εκκλησίες ο Αγιος ήταν θέμα παιδείας αλλά η δική σου προτίμηση στις Θ.ακολουθίες!
Και'γω αναγκαστικά βρέθηκα στις μονές στα παιδικά τρυφερά μου χρόνια αλλά τώρα μόνο σε κοινωνικές μου υποχρεώσεις πατάω το πόδι μου σε εκκλησία.

Πάντως η επιθυμία σου μέσα σου βράζει!Αυτό να το προσέξεις:))

Τις ευχές μου!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σάμμυ, για σιγά-σιγά να περιορίζουμε τα «άτακτα»...

Σπόρια, αρχίσαμε με προβληματισμό το νέο έτος, που θα ’λεγε κι ο Τάκης!
Δικαιολογείστε να έχετε τέτοιες απορίες...
Δεν ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να πηδήξεις γαϊδούρα, που δεν σε γουστάρει και για να γλυτώσει ανεβαίνει τρέχοντας την ανηφόρα...

Αλητούλα, εγώ τώρα είμαι «αλλού»!
Σε πνευματικούς παραδείσους...

Αθηνούλα, ασφαλώς και δεν απαγορεύει το σεξ το Ευαγγέλιο.
Βέβαια, μας καλεί να αποβάλλουμε τα πάθη μας, τη φιλαργυρία, την κενοδοξία, την υπικρισία, τη σαρκολατρία...
Το σεξ είναι καταδικαστέο μόνο αν γίνει αυτοσκοπός.
Και όταν αντιμετωπίζει τον άλλον όχι ως πρόσωπο αλλά ως μέσο ηδονής.
Π.χ. σαν ψωλοθήκαρο...

Ζουζού, όποιος έρχεται κοντά στην εκκλησία καταναγκαστικά απ’ τα παιδικά του χρόνια, πάει... είναι καμμένος.
Αυτός πολύ δύσκολα θα μπορέσει να δει τη χριστιανική διδασκαλία με φυσιολογικό και υγιή τρόπο!
Τελικά, κάνουν πολύ μεγάλο κακό οι γονείς που βαπτίζουν τα παιδάκια τους πολύ μικρά, τα κοινωνούν και τα εκκλησιάζουν με το ζορί...
Όσο για την «επιθυμία», που λες, όντως «βράζει», και μέσα και έξω μου...
Τελικά, είμαι «μάρτυρας συνειδήσεως»!
Σίγουρα θ’ αγιάσω!
Αλλά πρέπει ν’ αποφασίσω αν θα συγκταταριθμηθώ στη χορεία των Ευτυτάνων ή των Αθηναίων Αγίων...

takis είπε...

"Μόνο η ιστορική γνώση σε κάνει να αισθάνεσαι προέκταση των παλιότερων και υπόλογος των επόμενων..."

με κάνει και αισθάνομαι λίγο άβολα αυτό το υπόλογος...

"Το σεξ είναι καταδικαστέο μόνο αν γίνει αυτοσκοπός."

είναι λες και κάτι άλλο?
το αποτέλεσμα μιας "μακροχρόνιας γνωριμίας, έλξης κλπ" ας πούμε?

ΥΓ Σιγά μη σε αφήσω να ξεκινήσει το 2012 με συναξάρια...
εδω, για σεξ θα μιλήσουμε και για γαϊδούρες αν χρειασθεί....

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Για γαίδούρες θα μιλάω εγώ!
Εσύ έχεις ειδικευθεί στις γελάδες...

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά Ασκαρδαμυκτί. Καλή και ζωντανή χρονιά να έχουμε! την καλημέρα μου. Πολύ ωραίο θέμα έγραψες. Εγώ είχα ψάξει για τον άγιο Κλήμη πριν αρκετά χρόνια όταν ένας συμφοιτητής μου είχε αυτό το όνομα :)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κλήμη τον έλεγαν;
Αυτό το όνομα το παίρνουν κυρίως μοναχοί...
Υπάρχουν όμως κι άλλοι άγιοι Κλήμηδες.
Το έψαξες;
Καλή χρονιά και σε σένα.

Ανώνυμος είπε...

γιόρταζε του αγίου Κλήμη του Αλεξανδρινού. Απ ότι κοίταξα και ο Αλεξανδρινός πιθανόν γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά πήρε το προσωνύμιο αυτό γιατί δίδαξε στη σχολή της Αλεξάνδρειας.Αλλά εσύ τα ξέρεις καλύτερα από μένα :)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Όντως, ο δικός σου Κλήμης ήταν Αθηναίος και φιλόσοφος και διέπρεψε στην Αλαξάνδρεια ως θεολόγος!
Αλλά έζησε στους πρώτους αιώνες, ενώ ο Σαγματάς τον 11 αιώνα...