Στον ηλεκτρικό για Καλλιθέα.
Δυο γυναικείες φωνές. Ψιλοκουβεντούλα.
Εγώ γυρισμένη την πλάτη, δεν βλέπω φάτσες.
Συζητούν για τιμές προϊόντων στα σούπερ-μάρκετ. Τα αγαπημένα τους δημητριακά, υγρό πλυντηρίου, τυρί διαίτης, χαρτί υγείας...
Τεντώνω αυτιά. Χρήσιμες πληροφορίες...
Κάποια στιγμή γυρίζω να τις δω.
Ξαφνιάστηκα. Δυο ωραία κορίτσια, το πολύ 20 χρονών, με τ’ ακουστικά iRhone κρεμασμένα στο λαιμό...
Εικόνα που δεν κόλλαγε στις κουβέντες τους.
Στην ηλικία τους εμείς συζητούσαμε για έρωτα, βιβλία, σινεμά, μαρξισμό...
Όχι για τιμές γκούντα!
Αυτές, επαρχιωτοπούλες φοιτήτριες, τα λεφτά των γονιών μετρημένα, το βάρος της πραγματικότητας μοιάζει ασήκωτο.
Γι’ αυτό και γαντζώνονται στο σουπερμαρκετικό σύμπαν τους...
Το όνειρο γι’ αυτές άρχισε γρήγορα να ξεφτίζει.
Αντί να μετρούν τηλέφωνα επίδοξων εραστών, σε μικρά χαρτάκια χωμένα κρυφά στις τσέπες τους απ’ την τσάρκα της προηγούμενης νύχτας, μετράνε τα ευρουδάκια του μπαμπά...
Άγριες εποχές!
Τους είπα κάτι αστείο που μου ’ρθε στο μυαλό.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μου φαίνεται χοντράδα.
Σκάσαν στα γέλια.
Γέμισε το βαγόνι δροσιά...
Δυο γυναικείες φωνές. Ψιλοκουβεντούλα.
Εγώ γυρισμένη την πλάτη, δεν βλέπω φάτσες.
Συζητούν για τιμές προϊόντων στα σούπερ-μάρκετ. Τα αγαπημένα τους δημητριακά, υγρό πλυντηρίου, τυρί διαίτης, χαρτί υγείας...
Τεντώνω αυτιά. Χρήσιμες πληροφορίες...
Κάποια στιγμή γυρίζω να τις δω.
Ξαφνιάστηκα. Δυο ωραία κορίτσια, το πολύ 20 χρονών, με τ’ ακουστικά iRhone κρεμασμένα στο λαιμό...
Εικόνα που δεν κόλλαγε στις κουβέντες τους.
Στην ηλικία τους εμείς συζητούσαμε για έρωτα, βιβλία, σινεμά, μαρξισμό...
Όχι για τιμές γκούντα!
Αυτές, επαρχιωτοπούλες φοιτήτριες, τα λεφτά των γονιών μετρημένα, το βάρος της πραγματικότητας μοιάζει ασήκωτο.
Γι’ αυτό και γαντζώνονται στο σουπερμαρκετικό σύμπαν τους...
Το όνειρο γι’ αυτές άρχισε γρήγορα να ξεφτίζει.
Αντί να μετρούν τηλέφωνα επίδοξων εραστών, σε μικρά χαρτάκια χωμένα κρυφά στις τσέπες τους απ’ την τσάρκα της προηγούμενης νύχτας, μετράνε τα ευρουδάκια του μπαμπά...
Άγριες εποχές!
Τους είπα κάτι αστείο που μου ’ρθε στο μυαλό.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μου φαίνεται χοντράδα.
Σκάσαν στα γέλια.
Γέμισε το βαγόνι δροσιά...
23 σχόλια:
Φαντάζομαι πρόκειται για τα κορίτσια της φωτογραφίας..
Κώστας
απ' τα καλύτερα πράγματα στη ζωή, το κοριτσίστικο γέλιο...
καλό βράδυ ω πάτερ.
kai ti oraia pou einai i drosia! :) kalispera!
Καλησπέρα ασκαρούλη...ε,εμ ναί,αλλάζουν οι εποχές (προς το χειρότερο ίσως?)...κάποτε στην εποχή μου μιλούσαμε για εντελώς,διαφορετικά πράματα,βλέπαμε το κόσμο με άλλο,μάτι πιό ρομαντικά, πιό όμορφα...τώρα οι νέοι της εποχής αυτής βλέπουν τα πράματα...εντελώς διαφορετικά κ αι αυτοί...εμείς τα βλέπαμε ό-λα,πιο ρομαντικά πιό αθώα ενώ οι νέοι,της εποχής αυτής που ζούμε τα βλέπουν,περισσότερο 'υλικά' κι όχι τόσο,πνευματικά ή ρομαντικά όπως το βλέπαμε,εμείς εμείς το βλέπαμε,περισσότερο 'εγκεφαλικά'να το πώ έτσι και δ εν είμαστε τόοοσο,σκλάβοι των υλικών αγαθών όπως είναι οι σημερινοί νέοι...(19ρηδες,20ρηδες κλπ,κλπ)...ίσως επειδή ζήσαμε κι εμείς εποχές μεγάλης,οικονομικής ανέχειας,φτώχεια,πείνα και δε συμμαζέυεται....κάποτε ζήσαμε και με λιγότερα...(στη παιδική μου ηλικία για την ακρίβεια)είμαστε φτωχοί....δε συνηθίσαμε όπως οι σημερινοί νέοι να έχουμε τα π ά ν τα....καλησπέρες...ωραίο πόστ...
Ε τι ήθελες βρε ουφο να γεμίσει στο βαγόνι.. Επρεπε να κάνεις κανένα αστειάκι σε καμια σιτεμένη σαν εμένα και θα γέμιζε βαγόνι ξινίλα..
Χαχαχαχα!!! Υπέροχο πράγμα η νιότη!!
Οι νεότερες γενιές δεν προλαβαίνουν να ζήσουν φοιτητική ζωή...
Να προσέχεις οταν λες αστεία...
την "δροσιά" εννοώ ...
μην παγώσει όλο το βαγόνι..
ΥΓ Μμμμμμ.."ωραίο" το σχόλιο της ΑΛΗΤΙΣΣΑΣ.."υπέροχο πράγμα η νιότη"..
μμμμ,...σιγά μωρέ..
τα ζουμιά των σιτεμένων τα αγνοεί επιδεικτικά ή περιμένει να το επιβεβαιώσουμε εμείς με τα γνωστά τσιτάτα "μία 40αρα δύο 20σάρες"κλπ???
δλδ θέλεις να πεις πως τώρα μεγαλώσαμε και δεν περνάνε τα αστεία μας???
Βρε Τάκη τελικά ισχύει το 40αρα ίσον με δύο 20άρες????
Καμάκι το λέμε καμάρι μου, καμάκι!!!!
Βρε γεροπαραλημένε, τα 20άρικα? τι να σε κάνουν βρε!!!
Σιγά και μην είναι μια 40άρα, ίση με 2 20άρες ! ωπα!!! εχετε καιρό να δείτε σαραντάρα... Τάκη?
Ρε Αθανασία, γιατί γενικεύεις, είχα έχω και θα έχω τα πάντα... και γονείς πλούσιους. Ασε μας πρωί πρωι με την μιζέρια. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.....
και πόσο χρονώ είσαι που μιλάς για ρομαντικές εποχές... δήλωνες κάτι έως 35. έλεος πιά!!!!
Αγόρια θα σα λύσω εγώ την απορία..
Βεβαίως και ισχύει..
ΠΧ. Αν πάρουμε δυο κωλαράκια από 20σάρες θα φτιάξουμε τον κώλο μιας 40αρας, αν πάρουμε 2 βυζάκια 20αρας θα φτιάξουμε το ένα της 40αρας κοκ..
Κι έτσι αν υποθετικά κάνουμε αυτή τν πρόσθεση θα φτιάξουμε μια 40αρα η οπία θα είναι ιση με 2 εικοσάρες..
Απλά πράγματα..
Το ζήτημα όμως που με κάνει να απορώ είναι πως κι εσείς δεν το ξέρετε..
μετά ελπίζω να έδωσες το δικό σου νούμερο τηλεφώνου, μιας και δεν είχαν άλλα...
Kώστα, τα λιμπίστηκες;
Σάμμυ, όντως, καμιά σχέση το κοριτσίστικο γέλιο με το σατανικό της κάργιας!
Λέβη, καλή η δροσιά βρε παιδί μου, αλλά όχι το καταχείμωνο!
Ρε συ Άθη, είσαι μόνο 32 και μιλάς σαν 60άρα.
Κι εσύ πιτσουνάκι είσαι καλέ...
Αλητούλα, η αλήθεια είναι πως οι «σιτεμένες», που λες, παραξινίζουν.
Κι έστι χάνουν και τη γοητεία τους, καίνε και την εμπειρία τους...
Δείμε, ... δεν προλαβαίνουν να ζήσουν καν.
Τάκη, εσύ παλιομπουρζουά έχει χύτρα ταχύτητας και τις ξεπετάς τις 40άρες στο πιτς φυτίλι!
Εμείς με τις παραδοσιακές κατσαρόλες της γιαγιάς, αναγκαστηκά ψάχνουμε για ... πλακίδες!
Ζουζούνα, για ρώτα τον Τάκη αν έχει δει και ποτέ άλλη γυναίκα εκτός από κείνη που παντρεύτηκε!
(κι αυτή... παίζεται!)
Και μη με υποτιμάς, γιατί είμαι τζόβενο!
Και μ’ αρέσει ρε Κεράσω που αμολάς το ζωνάρι σου για καυγά...
Μανούλι, δεν το έδωσα γιατί το θεώρησα άσκοπο.
Τους τελευταίους μήνες έδωσα το κινητό μου σε πάνω από 120 γυναίκες, και οι μόνες φορές που χτύπησε ήταν στη γιορτή μου, και μόνο απ’ τους κολλητούς και κάτι ξαδέλφια...
Γιώργο. μάλλον θέλω να πω πως έχουμε πολύ λεπτό χιούμορ για να το «πιάσουν» οι νέες γενιές...
Εμ' τα νιάτα αξίζουν για οφθαλμόλουτρο!
Από ουσία " 0" !
Θα μου πεις πιο αρσενικό σήμερα κοιτά την ουσία"
Το μυαλό κολλάει στα πεζά και μόνο εκεί!
Τα θαλασσινά μου ώριμα:))
Γειάσας φίλοι...ε,ασκαρούλη...είμαι 33 στα 34....ε,δε μιλάω σαν 60άρα... μιλάω όπως μιλάνε, τα (τότε) παιδιά της ηλικίας μου,που έζησαν στη δεκαετία του 80' και 90'....και που ήταν τυχερά,να δούν μιά άλλη όψη του κόσμου αυτού, πιό όμορφη πιό αθώα, πιό τρυφερή,πιό αγγελική από αυτή που είναι σήμερα που σήμερα δυστυχώ δ εν υπάρχεθ....αυτό...τίποτε άλλο....απλά...καλησπέρες.....
Ε,συγνώμη για τα ορθογραφικά αλλά εδώ μέσα (που είμαι) γίνεται της πουτάνας κι έχω,αποσυντονιστεί...οκ? διόρθωσέ τα αν θες....
Ζουζού, για ένα δικό σου «θαλασσινό», τις βάζο όλες τις 20άρες σ’ ένα τραίνο και τις φουντάρω στον Περαία!
Ρε συ Άθη, τι λόγια είν’ αυτά;
Άκου ... «της πουτάνας»!
Πού είναι η αθώα και τρυφερή πλευρά σου;
Αυτά μου λες και δεν μπορώ να σε ξεχάσω:))
Θα τον ρωτήσω, με πρώτη ευκαιρία, νάσαι σίγουρος!!! Για τον Τάκη λέω!!
τζόβενο? χμ!!! την ταυτότητα την κοιτάμε? να την κοιτάμε πότε πότε!!! ναι????? χιχιιχχι!!
ποιό ζωνάρι μωρε? μαλακίες δεν μπορώ να ακούω εεε, να διαβάζω... και να μην απαντώ !!!
Ζουζού, είδες πόσο γαλύφης είμαι;
Κεράσω, θα τον δεις το Σάββατο;
(τον Τάκη εννοώ)
Και να έχεις διάκριση να ξέρεις πότε, σε ποιον και πώς πρέπει να απαντάς...
Για τον τίτλο και τη φωτό σου βάζω άριστα!
Δηλαδή, δάσκαλε, από πρόλογο σκίζουμε, αλλά από κυρίως θέμα και επίλογο... άστα!
Δημοσίευση σχολίου