Το παραδέχομαι!
Είναι παλιό, λίγο σαραβαλιασμένο, αλλά τ’ αγαπάω στο φουλ.
Καμιά φορά αρνείται ν’ ανάψει τα φωτάκια του.
Ουδέν πρόβλημα.
Έξω από το σπίτι μου ο δρόμος έχει ένα σαμαράκι. Περνάω από πάνω με ταχύτητα και... τσουφ, τα φώτα πορείας ανάβουν!
Είναι πολύ ευγενικό μαζί μου!
Όταν χαλάει, χαλάει πάντα μπροστά σε κάποιο συνεργείο.
Δεν μου έδωσε ποτέ πίκρες...
Κάθομαι και του μιλάω.
Του λέω «να είσαι ευγενικό κι αυτή τη φορά».
Του μιλάω λες κι είναι γατάκι.
Το νιώθω σα ζωντανό...
Είναι παλιό, λίγο σαραβαλιασμένο, αλλά τ’ αγαπάω στο φουλ.
Καμιά φορά αρνείται ν’ ανάψει τα φωτάκια του.
Ουδέν πρόβλημα.
Έξω από το σπίτι μου ο δρόμος έχει ένα σαμαράκι. Περνάω από πάνω με ταχύτητα και... τσουφ, τα φώτα πορείας ανάβουν!
Είναι πολύ ευγενικό μαζί μου!
Όταν χαλάει, χαλάει πάντα μπροστά σε κάποιο συνεργείο.
Δεν μου έδωσε ποτέ πίκρες...
Κάθομαι και του μιλάω.
Του λέω «να είσαι ευγενικό κι αυτή τη φορά».
Του μιλάω λες κι είναι γατάκι.
Το νιώθω σα ζωντανό...
27 σχόλια:
Αγάπη με διάρκεια! Καλό υπόλοιπο Κυριακής!
Γειάσου ασκαρούλη!χαααααχαααααχαααααααχαααα! το αγαπάς το αυτοκινητάκι σου ε?...καλά κάνεις,!μου θύμισες τώρα και μένα το παλιό αυτοκίνητο,που είχαμε...(που το'χαμε πάρει,πριν 20χρόνια)....ήταν ένα Passat κόκκινο πολύυ ωραίο αμάξι,για την εποχή του! το'δωσαμε πρίν, λίγα χρόνια σε έναν θείο μου,(σε άθλια κατάσταση πιά πολύυ 'γερασμένο')δε ν μπορούσαμε ούτε απο'δώ (από'δω που είναι το σπίτι μου),μέχρι τη σχολή μου να πάμε...βογκούσε,έτριζε,είχαν χαλάσει τα παράθυρά του...κι ένα σωρό άλλα προβλήματα,είχε ε, λυπήθηκα δε λέω,έζησα ωραίες στιγμές με αυτό το αυτοκίνητο..το αγαπήσαμε πολύυυ όλη, η οικογένεια και το'χαμε,πάρει σε μιά εποχή πολύυ δύσκολη για εμάς,(εγώ ήμουν τότε παιδάκι 13χρονών,πολύυ άρρωστη το πήραμε,και μετά φύγαμε για Αμερική 2μήνες,τ'αφήσαμε στο θείο μου να το προσέχει,ε, γυρίσαμε)...είχε περάσει πολλά αυτό το αυτοκίνητο....εύχομαι ο θείος μου να του...'φέρεται'όπως του αξίζει....έτσι είναι,όσο κι αν δ ε το θες δένεσαι,με ορισμένα αντικείμενά σου...και τ'αγαπάς...και σε πονά όταν αναγκάζεσαι να τα δώσεις...σάνα είναι ζωντανά....φιλάκια...
Οι μεγάλες αγάπες δεν κρύβονται...
Και είναι αυτές που συνήθως είναι και αμοιβαίες... :)
αν ανοίξει το στόμα του το σαραβαλάκι να δούμε τι ιστορίες θα έχει να πει για σένα, τι μυστικά θα αποκαλύψει.
Λέβη, αγάπη 20 χρόνων! Το αγόρασα πάνω-κάτω όταν εσύ γεννήθηκες...
Άθη, πόσο μακριά ήταν καλό μου η σχολή σου;
Μέχρι την Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου;
Λιακαδούλα, ξέρεις από αμοιβαίες αγάπες;
Μανούλι, ατέλειωτες ιστορίες. Όπως, ας πούμε, μια φορά που είχαμε παρκάρει στο προαύλιο της εκκλησίας Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στη Γλυφάδα, πηδιόμασταν στο πίσω κάθισμα κι ένας τροχονόμος μας χτύπαγε το τζάμι για να φύγουμε...
Τέτοια μωρέ κάνεις μέσα και έξω απ'τις εκκλησίες??
Πάντως άν θέλεις σου στέλνω και γατάκι να'χεις να του χαρίζεις τα χάδια σου:))
Δεν μου λες με τα ΚΤΕΟ πως τα πας γιατί ανοίγει εδώ απ'την 1-1 και σκέφτομαι το δικό μας που δεν είναι και σαράβαλο τόσο πολύ!!
Σιγά ρε Ζουζού μην το περάσω κι από ΚΤΕΟ!
Αστειεύεσαι βέβαια...
Είχα κι εγώ μια γάτα, τη Ζιζέλ.
Της άρεσε να ξύνει τα νύχια της στον καναπέ μου.
Της λέω: αν το ξανακάνεις θα σε πετάξω κάτω απ΄το μπαλκόνι.
Καλού κακού αγοράζω κι ένα φτηνιάρικο κάλυμα.
Πάει, που λες, η καριόλα, παραμερίζει το κάλυμα και συνεχίζει να γρατσουνάει το ύφασμα του καναπέ!
Την αρπάζω απ’ τ’ αφτιά, και την πετάω απ’ το παράθυρο (β’ όροφος) στο δρόμο...
Ε,γειάσας φίλοι και ασκαρούλη!..ε, ήταν στη Συγγρού,(στο τμήμα Ψυχολογίας)...ήταν κάπου γύρω στη μισή ώρα? (αν είχαν κίνηση οι δρόμοι)......κι είχαν συνήθως...το τραγουδάκι τα σπάει...μ'αρέσει κι είχα καιρό να το ακούσω!...ευχαριστώ που μου το θύμισες εδώ....
Είσαι κακός Ασκαρούλη για δυό νυχιές την γκρέμισες την γατούλα?
Εχω τώρα την δική μου στα μπούτια μου και με ζεσταίνει(η καλύτερη οικονομική λύση για θέρμανση λέμε!)
Καλά υποχρεωτικός δεν είναι ο έλεγχος από ΚΤΕΟ?
Α, ώστε έτσι Άθη! Την έχεις περπατήσει τη Συγγρού...
Ζουζού, υποχρεωτικός είναι αλλά τι ψάχνεις...
Κι εμένα η Ζιζέλ καθόταν στα πόδια μου όταν διάβαζα καθισμένος στην καρέκλα.
Αλλά όταν βαριόταν υα χάδια μου, μου δάγκωνε ελαφρώς το δάχτυλο, καταλάβαινα και σταματούσα...
γαυρακι,να υποθεσω οτι το σαραβαλακι θα σε παει συνοδεια στην εκκλησια την μεγαλη στιγμη?
Κολλητούλα, είναι μικρό για νεκροφόρα!
Άσχετο: απόψε, με τά τις 9, έχει ολονυχτία στο ναό του Αγίου Γερασίμου στα Ιλίσια και στη Ρόμβη στο Σύνταγμα.
Ελάτε, θα είμαι και στις δύο...
"...Την αρπάζω απ’ τ’ αφτιά, και την πετάω απ’ το παράθυρο (β’ όροφος) στο δρόμο... "
Εγώ ξέρω από αμοιβαία αγάπη!
Μάλλον εσύ δεν ξέρεις... :(
Τα σαραβαλάκια μας τελικά είναι τα πιο αγαπημένα μας, ειδικά αν είναι το πρώτο που αγοράσαμε...
Τελικά, η Ζιζέλ δεν ήξερε από αμοιβαία αγάπη Λιακαδίτσα μου!
Κι ακόμη περισσότερο αν αποτέλεσε για κάποιο διάστημα και γαμιστρώνας Δείμε μου.
Δεν μας είπες τι μάρκα είναι.
Μου θύμισες ενα UNO που είχα παλιά, και αυτό πραγματικό σαραβαλάκι που το άφηνα πάντα ξεκλείδωτο ώσπου ένα βράδυ κάποιοι δοκίμασαν να το βάλουν μπρός αλλά απέτυχαν!
ούτε να το κλέψουν δεν μπόρεσαν!
Τώρα βέβαια η Φερράρι μου έχει ενα μειονέκτημα..
δεν κάνει για γαμιστρώνας.
Βέβαια έχει το πλεονέκτημα της μ..παγίδας.
Τίποτα δεν είναι τέλειο σε αυτή την ζωή.
Εμένα πάλι, γιατί όλο αυτό μου φαίνεται μούφα, για να παρηγορηθείς που δεν έχεις χρήματα να πάρεις καινούργιο????? Μη μου θυμώσεις σε παρακαλώ.
Kοίτα τώρα που φτάσαμε να μιλάμε με το αυτοκινητό μας , με το μηχανάκι μας ενίοτε , με το ποδηλατό μας και άλλα..
γιατί άραγε ?
μα γιατί αυτά δε μιλάνε , ούτε να μας μουτζώσουν μπορούνε , ούτε το βλέμα του "α, ρε κακομοίρη" μπορούνε να μας ρίξουν...
και μη χειρότερα αγαπημένε Άσκαρ , και μη χειρότερα...
άδολες αγάπες!
που σε ταξιδεύουν και κρατάν τα μυστικά σου ασφαλή. που άμα ροχαλίζεις όταν παίρνεις έναν υπνάκο, δεν το κάνουν θέμα! που δεν κάνουν σκηνές ζηλοτυπίας άμα παίζει ερωτική διάθεση!
χίλια καλά έχουν!
τώρα, πάτερ, στο άλλο θέμα της ημέρας.
ξέρεις για την απόδραση από τη φυλακή στην ανάρτησή μου, ξέρεις που μας επισκέπτεσαι και μας εμφυσάς κάτι θείοοοο!
τώρα έχουμε θέμα. θα κάνουμε spa, αυτό που σου βάζουν αγγούρια και μπριζόλες στο πρόσωπο κι έρχεται η Χέλγκα και σε κάνει με τα κρεμμυδάκια, μασάζ το λέμε τώρα!
αλλά δεν ξέρουμε που να το τοποθετήσουμε. σε ποιο μέρος του κόσμου. χρειαζόμαστε προτάσεις απ όλους τους εμπλεκόμενους.
σκέψου, απάντησε!
καλό μεσημέρι
καλή βδομάδα.
Αχ πολυ σε καταλαβαινω! Κι εμας το δικο μας ειναι ετοιμο για αποσυρση! Οχι οτι δε λειτουργει, σκυλι ειναι, ειδικα αν σκεφτεις οτι δεν το πολυφροντιζουμε κιολας! ΚΙΤ κανονικος! Αλλα, να, ψιλιγερασε κι αυτος. Μα ειναι φορτωμενος με αναμνησεις, με τιποτα δεν μου παει να τον αντικαταστησω με αλλο! Απλα, οσο αντεξει και μετα βλεπουμε...
Δεν κατάλαβα Τάκις, γιατί η φεράρι δεν προσφέρεται για γαμιστρώνας;
Μεροπίτσα, εμένα, γενικά, δεν μου αρέσουν τα καινούργια πράγματα!
Από ρούχα μέχρι και τις γυναίκες, προτιμώ τα μεταχειρισμένα...
Άλεξ, σχώραμε, αλλά το δικό μου βου-βου εκφράζετε ελεύθερα.
Υπήρξε συγκεκριμένη κοπέλα που δεν τη χώνευε, και κάθε φορά που έβγαινα μαζί της βόλτα, αρνιόταν να πάρει μπροστά!
Σάμμυ, αυτό δεν είναι σπα, στυφάδο λέγεται...
Πάντως, το δικό μου αμαξάκι είναι παθολογικά ζηλιάρικο.
Χριστίνα, αυτά δεν είναι αμάξια, εικονίσματα είναι!
ναι κι εμένα μου φάνηκε τίγκα στο ζαρζαβατικό! χο χο!
αν έχεις θέμα που να βρεις την απόδραση έξοδο, εδώ το καλό link!!
http://alavastro.blogspot.com/2011/11/blog-post_06.html
είπαμε' θέλουμε τη δική σου πρόταση για το που θα βρίσκεται το spa μας!
έλα, δώσε μας τα φώτα σου ω πάτερ!
ΠΟύ αλλού;
Στην Αγία Νάπα!
Nα τ' αλλάξεις, να τ' αλλάξεις, να πάρεις μια Lamborgini, να μπείς στο μάτι του Τάκη!!!!
Ωπα, ρε Τάκη, αμα δεν ξέρεις τις σωστές γωνίες και κινήσεις τι τη θες τη Ferrari κι εσύ!!!!
Τα παραλές Ασκαρδαμούλη μια χαρά είναι το αμαξάκι σου.
Να το πλένεις όμως συχνότερα
Ζουζού, δεν κάνεις στον Τάκη ένα πρακτικό μάθημα «πώς πηδιούνται σε μια φεράρι»;
Σπόρια, δεν ξανάχει βόλτα αν δεν το πλύνετε καλά, μέσα κι έξω!
Δημοσίευση σχολίου