Κυριακή, Σεπτεμβρίου 26

Νίκος Γόδας: ο ερυθρόλευκος ήρωας (Φυλακές Κέρκυρας - 19 Νοεμβρίου 1948)

Η μεγάλη καταστροφή τον βρήκε γεννισαρούδι στο βυζί της μάνας του. Εγκατέλειψαν τα πάντα στ΄Αϊβαλί και μέσα σε μια νύχτα βρέθηκαν πρόσφυγες στη Μυτιλήνη. Από κει στην Κρήτη και σε λίγο στην Κοκκινιά.
Εκεί έριξε την πρώτη κλοτσιά σε τόπι ο Νίκος. Έπαιξε για λίγο στην τοπική ομάδα μέχρι που τον πήραν χαμπάρι στον Ολυμπιακό και ντύθηκε στα ερυθρόλευκα.
Στο ισόγειο του σπιτιού του, λίγο έξω απ' τον προσφυγικό παραγκομαχαλά, άνοιξε και μια ταβερνούλα. Έρχονταν τα βράδια οι ρεμπέτες και βάραγαν τους μπαγλαμάδες - "χελώνες" τους έλεγαν. Πολλοί φουμέρναν και τσιγάρες στουμπωμένες με "μαύρο". Υπήρχαν κι άλλοι που τράβαγαν και μυτιές ή έριχναν και βελόνι.
Ο Νίκος έμεινε μακριά απ' όλ' αυτά. Ήθελε να πάρει πολλά πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό κι όχι να σέρνεται σαν κουρέλι στα πεζοδρόμια...
Ο πόλεμος κι η Κατοχή γύρισε τούμπα τη ζωή του Νίκου. Το πρωτάθλημα διακόπηκε κι η Αντίσταση φούντωσε. Ο Νίκος έγινε λοχαγός στον επίλεκτο 5ο Λόχο του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά.
Στη μάχη της Ηλεκτρικής ήταν στα πυροβολεία στο Αιγάλεω. Μόνος του γκρέμισε ένα γερμανικό αεροπλάνο. Το πανηγύρισε έξαλλα. Όπως τότε, τα Χριστούγεννα του '39, που έβαλε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ήταν σε θέση έξω δεξιά, με πλάτη στην εστία του Απόλλωνα. Στροφή σώματος 180 μοιρών και αριστερός κεραυνός στο παραθυράκι...
Τα Δεκεμβριανά τον βρήκαν να πολεμάει τους Εγγλέζους πίσω απ' το νεκροταφείο της Ανάστασης στη Δραπετσώνα. Αμούστακα παιδάκια, αυτοί, ενάντια στους Βρετανούς πεζοναύτες με τα τεθωρακισμένα! Σκέτο μακελειό...
Το Γενάρη του '45, βαριά ηττημένοι, αφήνουν πίσω τους την Αθήνα. Μέσα απ' τ' αρβανιτοχώρια της Αττικής και της Βοιωτίας ανεβαίνουν στα βουνά της Ρούμελης. Κουβαλάν
μαζί τους και 2.000 ομήρους. Ήταν ο μόνος τρόπος για να μην τους πετσοκόψουν τ' αεροπλάνα της RAF!
Μετά τη Βάρκιζα γύρισε στην Κοκκινιά. Κάποιοι τον κάρφωσαν, τον πιάσανε κι άρχισε η περιπλάνησή του στις φυλακές. Αβέρωφ, Αίγινα, Κέρκυρα... απομόνωση. Το στρατοδικείο τον καταδίκασε σε θάνατο.
Τα χαράματα στις 19 του Νοέμβρη, τον κάλεσαν στη διεύθυνση. Η ώρα έφτασε. Φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα με το νούμερο 8. Ο Διευθυντής τον ρώτησε ποια είναι η τελευταία του επιθυμία. Του ζήτησε το λευκό κοντοπαντέλονο που φορούσε όταν τον έφεραν απ' την Αίγινα.
Ντύνεται στα ερυθρόλευκα και βγαίνει. Αυτή τη φορά όχι στο Ποδηλατοδρόμιο -έτσι λεγόταν τότε το Καραΐσκάκη. Αλλά στο προαύλιο της φυλακής.
Ακούγονται παρατεταμένα χειροκροτήματα. Όχι απ' τους γαβριάδες οπαδούς του Περαία, αλλά απ' τους συγκρατούμενους θανατοποινίτες. Και το τραγούδι που ακούγεται δεν είναι ο ύμνος της ομάδας του, αλλά η "Διεθνής".
Στο απόσπασμα αρνείται να του κλείσουν τα μάτια. Θέλει να δει το αίμα του να κυλάει στην ερυθρόλευκη φανέλα.
"Ζήτω ο σοσιαλισμός και ο Ολυμπιακός"!
Οι στρατιώτες ψιλοσάστισαν. Δύσκολο πράγμα να ρίξεις σε άνθρωπο. Κι ακόμα πιο δύσκολο να σημαδέψεις το σημείο με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο!
"Πυρ"!
Κι ο Νίκος πήδησε για την τελευταία του κεφαλιά.
Μα τώρα δεν πήδηξε απλά πάνω απ' τους αντίπαλους αμυντικούς. Πέταξε πάνω απ' τα δοκάρια, πιο ψηλά απ' τα φουγάρα της Ηλεκτρικής, πάνω κι απ' το λόφο της Καστέλας...
Το ερχόμενο Σάββατο, πάνω απ' του Καραΐσκάκη, θ' ανοίξει ένα μικρό παραθυράκι στον ουρανό. Θα 'ναι ο Νίκος που θέλει να δει να παίζουν οι δυο Ολυμπιακοί. Του Περαία και του Βόλου...



10 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Το ποστάκι αυτό αφιερώνεται στον μικρό Γιώργο, τον "Γαυρίλο", τον γιο της Κολλητούλας!

pretending είπε...

γαυρακι μου, σ'ευχαριστω ...
το ερχομενο σαββατο κι ο μικρος "γαυριλος" εκει θα ειναι...
φιλια πολλα

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Εκεί θα είμαστε όλοι οι γαύροι Κολλητούλα.
Κι ο Νίκος ο Γόδας από ψηλά θα βλέπει να παίζει στη θέση του ο Φετφατζίδης, ένας άλλος πρόσφυγας τρίτης γενιάς...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Η πλάκα, όμως, είναι πως εγώ, απ' τις ομάδες του Βόλου, δεν υποστηρίζω τον Ολυμπιακό αλλά τη Νίκη!
Αυτή είναι η ομάδα του "κοινωνικού περιθωρίου" που με συναρπάζει...

Mana είπε...

πες με άσχετη, αλλά δεν κατάλαβα, γιατί τον καταδίκασαν έτσι λεβέντη;

BUTTERFLY είπε...

Πολυ συγκινηθηκα...μα και στεναχωρηθηκα! Ολους τους αγωνιστες στο τελος μονοι μας τους τρωμε! Και τελικα, γιατι τον καταδικασε το στρατοδικειο?

takis είπε...

Θέλω να φάτε καμιά 3άρα το σάββατο ...
μήπως τότε τραγουδήσω και εγω τη διεθνή..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Νανούλι και Χριστίνα, με τη Συνθήκη της Βάρκιζας δόθηκε αμνηστεία μόνο στα πολιτικά κι όχι στα ποινικά εγκλήματα των Δεκεμβριανών.
Με το πρόσχημα ότι οι ΕΑΜίτες και οι ΕΛΑΣίτες που συμμετείχαν στο κίνημα είχαν διαπράξει μόνο "ποινικά αδικήματα", καταδιώχθηκαν, φυλακίσθηκαν και αρκετοί εκτελέστηκαν.
Λες και σ' έναν πόλεμο, και μάλιστα εμφύλιο, μπορείς να ξεχωρίσεις το πολιτικό απ' το ποινικό έγκλημα!
Να το πω κι αλλιώς: όταν ο ΕΛΑΣ των συνοικιών πετσ΄κοψε τους "Χ"ίτες στο θησείο, τι "έγκλημα" έκανε; Πολιτικό ή ποινικό;

Τακούλι-χανούμι, κρυφοβάζελε, ο συνονόματος χθες σας το έκλεισε το τσαρδάκι!
Βλέπετε δαφνοστεφανωμένο έφηβο κι αμέσως κατεβάζετε τα παντελόνια!
Ή, μάλλον, ανεβάζετε τα πέπλα!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΜΟΛΟΓΩ .
ΠΑΝΤΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ:)
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καλή βδομάδα Τσιφουτάκο!