Παρασκευή, Μαΐου 7

Σα γίναμε αντρόγυνο...

(Στον Πέτρο του "Ριζοσπάστη")
Κάθε απόγιομα πέρναγα απ' το σπίτι της θειάς. Με φίλευε καφέ και γλυκάκι του κουταλιού. Και με ζάλιζε με τα κουτσομπολιά της γειτονιάς.
Μα γω δεν έβλεπα την ώρα να κατέβω στο στάβλο! Να δω τη Ζιζέλ. Κάποιοι, που ξέραν από φοράδες, λέγαν πως είναι ράτσας. Ίσως κι απ' τ' Αλγέρι...
Δεν χόρταινα να βλέπω το καστανό κορμί της, που άχνιζε ολάκερο κι αναριγούσαν τα σφιχτά τα μπούτια της κι ανοιγοκλείναν τα μεριά της!
Καμιά φορά την έπαιρνα και παγαίναμε βόλτες μακρινές. Σα με 'βλεπε με την ψυχή στο στόμα, να σέρνω τα πόδια μου, μού γνεφε να καβαλήσω, να ξεκουραστώ κομμάτι.
Μα γω δεν ήθελα. Γιατί δεν ήταν απ' τις ξεσκισμένες που θάρρεψα στην αρχή. Είχε αισθήματα και φιλότιμο η Ζιζέλ το κορίτσι...

Καμιά φορά, τά 'φερνε έτσι η ζωή και τα τσουγκρίζαμε. Πέρναγε πότε-πότε απ' το χωριό καμιά χαμούρα, έτσι για να βολεύονται κι οι άντρες κι αυτή να βγάνει το χαρτζιλικάκι της...
Μα σα γύριζα κοντά στη Ζιζέλ, εκείνη με μύριζε από μακριά. Τις έσπαγαν τις μύτες κείνες οι μυρουδιές οι απαίσιες, χειρότερες κι απ' την ξινίλα του τσακισμένου κοριού!
Καθόμουν και της ξηγούσα με τις ώρες... Πως δεν πρόκειται περί έρωτος, πως άντρες είμαστε τέλος πάντων.
Μα κείνη τίποτα! Μέρες ολάκερες μου κράταγε κακία! Μέχρι πού 'ριχνα τα μούτρα μου, γινόμουν μικρός, έλεγα το "ήμαρτον" κι έπαιρνα όρκο να μην το ματακάμω
ποτές...
Κειό τ' απόγιομα ήταν αλλιώτικο απ' τ' άλλα. Μήνες είχα να δω μακριά μαλλιά στο προσκεφάλι μου. Με κοίταξε και με κειά τα μάτια που η γυαλάδα τους καθρέφτιζε ολάκερη τη γυναίκεια της ψυχή...
Την καβάλησα ασαμάρωτη και βγήκαμε στο δάσος. Ο ήλιος όλο κι έγερνε. Φύσηξε το κρύο αεράκι, ανατρίχιασε η Ζιζέλ, κρύωσα κι εγώ.

Ήρθαμε κι οι δυο στον εαυτό μας και κοιταχτήκαμε κατάματα. Κι είπαμε να γείρουμε κάπου, έτσι αγκαλιά, να ζεστάνει ο ένας τον άλλον ώσπου να ξημερώσει...
Αυτή ήταν του γάμου μας η πρώτη νύχτα! Κι ορκιστήκαμε πως όσο θά 'μαστε κι οι δυο ζωντανοί, μήτε κείνη να το πει ποτές της σε κανέναν, μήτε κι εγώ...


18 σχόλια:

marilia είπε...

Τι; Παλιός καλός Ασκαρούλης; Μ' αρέσει! :)

kanivallos είπε...

Εγώ τι να πω?
Μιά φορά μόνο βάτεψα τη γάτα μου μα δε τόγραψα και σε βιβλίο!

Βάσσια είπε...

:-)

Kατάλληλο δια ανηλίκους και φιλο-ασκαρίτες.

Καλό σου Σ/Κ

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μαριλιώ, καιρός να μου πεις πως το ποστάκι έχει κι αλληγορικό χαρακτήρα...

Κανίβαλλε, καμιά σχέση η γάτα σου με τη Ζιζέλ μου. Οι γάτες, ρε φίλε, έχουν κάτι απ' την άπιστη καρδιά των γυναικών...

Καλό Σ/Κ Βασσούλα μου!

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Bρε Άσκαρ μου, sorry που δε διάβασα το κείμενο (αν & ψιλοκατάλαβα από τα σχόλια & τη φωτο του αλόγου) αλλά είμαι πραγματικά συγκλονισμένη από την άδικη δολοφονία των 3 νέων...
Μια καλησπέρα μόνο περνώ να πω!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αναμνήσεις;

takis είπε...

"Την καβάλησα ασαμάρωτη και βγήκαμε στο δάσος"

Στοιχηματίζω όλο το ελληνικό χρέος οτι ούτε 100μ. καβάλα ασαμάρωτα μπορείς να πας...

Τελικά τετέλεσται η κακομοίρα η Ζιζέλ ή εσύ αθέτησες τον όρκο σου?

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Λιαχτίδα, τραγικό μεν... αλλά η ζωή συνεχίζει και τραβάει την ανηφόρα!
Καλό σου σ/κ

Δείμε, φανατσιώσεις...

Για σιγά ρε Τάκη. Με θεωρείς ικανό να πήδηξα τη μουλάρα, και στο ξεσαμάρωτο καβαλήκεμα κώλησες;

takis είπε...

ASKAR

E βέβαια, σαφώς πιο δύσκολο το ξεσαμάρωτο καβαλίκεμα..
Ρώτα και πιο έμπειρους..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ρε συ, η Ζιζέλ ήταν χοντροκόκαλη, με κάτι πλατάρες ΝΑ! Σαν τη Σακοράφα!
Τέτοιες φοράδες τις καβαλάς και ξεσαμάρωτες χωρίς να κινδυνεύεις να στα σπάσουν ή να στα πρήξουν...

takis είπε...

Σακοράφα ? κάτι μου θυμίζει..
α ναι Σακοράφα....Παρών !

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Η Σακοράφα με τις πλατάρες αποδείχθηκε μεγάλη κότα!
Γιατί "κότα" είναι σήμερα όποιος κοιτάει να φυλάξει τον κώλο του κι αφήνει τους άλλους να κάνουν τη "βρώμικη δουλειά"!

Αντίθετα, μεγάλο παλληκάρι αποδείχθηκε η Κρητικιά, η Χανιώτισσα, και μπράβο της.

όσο για τον Σαμαρά, ντρέπονται για λογαριασμό του κι οι συκιές της πατρίδας του!

Stelina είπε...

Καλόόόόόόόό!
Πολύ μου άρεσε!!
Φιλάκια Ασκαρ!!!

Meropi είπε...

Αμάν βρε Ασκάρ μου! Πολύ βιτσιόζος αποδείχτηκες τελικά!!!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Στελλίτσα, πού χάθηκες εσύ κούκλα μου;

Μεροπίτσα, εσύ κι αν είσαι βιτσιόζα με το θέμα που ανέβασες...

habilis είπε...

Κτηνοβασία είναι αλλά δεν πειράζει γιτί το έγραψες μια χαρά!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κτήνη είστε και φαίνεστε!

Εγώ για το Ζιζελάκι έτρεφα αισθήματα...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ:))))))