Σε τούτο το βουνό θυμάσαι τα στερημένα παιδικά σου χρόνια, τότε που το περιφρονημένο σήμερα λουκουμάκι, που κανένας δεν το καταδέχεται, γινόταν αντικείμενο λατρείας και τρέχαν τα σάλια μας μόλις το αντικρίζαμε...Το ίδιο και τώρα! Καθισμένοι αναπαυτικά στο φιλόξενο αρχονταρίκι, λιγουρευόμαστε τα λουκουμάκια που 'ναι σερβιρισμένα στο τραπέζι. Κι ακολουθεί ο καφές που ανασταίνει τις αισθήσεις, και το τσιπουράκι που φέρνει το κέφι και φτιάχνει την όρεξη...
Ο άνθρωπος περνάει και με τα πολλά και με τα λίγα. Κι όλοι ξέρουμε πως οι περισσότερες ανάγκες μας είναι τεχνητές, ανάλογα με τις βαθμίδες του πολιτισμού που βρισκόμαστε. Κι όσο ανεβαίνει ο πολιτισμός τόσο η ζωή μας γίνεται πιο πολύπλοκη και βασανιστική. Αντίθετα, όσο πλησιάζουμε στη φύση τόσο λιγότερα ζητάμε και χρειαζόμαστε. Ένα ακόμη δίδαγμα από τούτο το βουνό...
Έξω απ' τις Καρυές η φύση ξεδιπλώνει τις σπάνιες ομορφιές κι όλο της το μεγαλείο. Ο επισκέπτης, με τις αισθήσεις του αναστατωμένες, μένει άφωνος και συνεπαρμένος. Εδώ, οι εποχές συναγωνίζονται σε θέλγητρα κι ομορφιές, χωρίς να ζηλεύει η μία την άλλη. Κάθε μια έχει το χρώμα και τη χάρη της...
11 σχόλια:
Olo galini kai iremia kai oi fwtografies sou kai to post sou.. zileuw afantasta polu..
Ηρεμεί η ψυχή σου, σε τέτοιο τόπο με τέτοιες εικόνες. Εκτιμάς περισσότερο την ζωή που σου χαρίζεται απλώχερα.
κάτι ξέρεις εσύ που "την κάνεις" κάθε τέτοια εποχή !
την καλημέρα μου
Aχ καλέ ..τι ωραία που τα λες..
σαν Πράσινος Οικολόγος...
"και όλη αυτή η φύση που ξεδιπλώνεται μπροστά μας.."
"και όλος αυτός ο πολιτισμός που κάνει τη ζωή μας βασανιστική.."
θα λιποθυμήσω κορίτσια!...
΄Εεεεετσι μπράβο, πες τα.
΄Ολα τα έχουμε και ζητάμε συνεχώς περισσότερα οι άπληστοι και αγνώμονες.
Χάσαμε το νόημα της αξίας των πραγμάτων μέσα από την απλότητά τους.
Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που συχνά πυκνά κάνουμε αναδρομή στα παιδικά μας χρόνια της αθωότητας και της λιτότητας εν συγκρίσει με τη σημερινή "κραιπάλη"
Κρίμα να μη δέχονται γυναίκες στο περιβόλι της "μίας και μοναδικής"
Ενίσταμαι...
:-))))
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Aν θέλετε φύση κι επαφή με το θεό, να έρθετε να μου ξεχορταριάσετε τον κήπο μου, να κλαδέψετε και σας φτιάχνω εγώ καφέ βάλσαμο.
Λουκουμάκι και τσίπουρο κι άλλα αλκοολούχα δε διαθέτει το κατάστημα, αλλά η ορφανή μακαρονάδα που θα φάτε θα σας αναστήσει τις αισθήσεις!
(Αλλά, παρντόν: Γιατί να σας τις αναστήσει; Αν σας της αναστήσει, μπορεί να λέτε μετά και "αισχρά καλαμπούρια". Εεεεπ, τουφεκισμός!)
Αν τώρα θέλετε και πιο τρέντυ μοναστηριακή μαγειρική, αφήστε μας και κάτι στο άδειο μας παγκάρι για τα τρέχοντα έξοδα, γιατί το ξωκκλήσι μας είναι ερημικό και δεν πατούν προσκυνητές.
Όσο για αρχονταρίκι, ε, απ' αυτό έχουμε! Τα σκυριανά έπιπλα της προίκας μας. Α, έχουμε κι αηδόνια. Μόνο στις ερημιές λαλούν αυτά, δηλαδή τι Λωζάννη - τι Κοζάνη!
Βρε αστερόεσσα γιατί τόσο καυστική! Ο καθένας χρειάζεται ένα παραμύθι για να περνά καλά. Εσύ τώρα γιατί κάνεις τον κακό λύκο που θέλει πριν φάει την κοκκινοσκουφίτσα να διαλύσει και το δάσος. Άσε μας να ζούμε το παραμύθι.
Τι λες, βρε George;
Εγώ κακός λύκος; Τσου!!! Ο καλός λύκος του Αρκά που ερωτεύτηκε την κακιά προβατίνα είμαι. (Όχι δεν είναι ο Άσκαρ η προβατίνα).
Τα παραμύθια με τρέφουν! Ξέρεις τι ευαίσθητη ψυχή διαθέτω; Απλώς, είμαι σκληρόφλουδη. :-D
Aλλά ετούτος εδώ το έχει τάμα! Με το που γυρνάει απ' το Όρος μας πάει κατευθείαν στην Τρούμπα! Σπάσε πλάκα και περίμενε τα ποστ του μετά από μερικές μέρες νηστείας και προσευχής. Θα πάθουμε χοληστερίνη και ουρία απ' το πολύ κοψίδι!
Ακάκιε...τα μακαρονια ναναι ΜΙΣΚΟ
Γεια σας. 'Έτυχε να περάσω από δω και είπα μήπως με κεράσετε ένα λουκουμάκι, που το είχα λησμονήσει και μου το θυμίσατε...
Ωραία παρέα κάνετε εδώ! Πόσοι είστε;;
Eυχαριστούμε, enasourgelo.
...Aλήθεια, εσείς πόσες είστε; ☺
Αστερόεσσα, ήρθα σε σένα και είδα ότι σε λένε Ελένη, αλλά δεν είδα πως μπορώ να σε παρακολουθώ. Εγώ έβαλα παρακολούθηση, οπότε σε περιμένω. Είμαι μόνη μου, αλλά κάνω για πολλές ;)
Δημοσίευση σχολίου