1 φορα σαν φοιτητρια το εκανα το λαθος και συνελευσεις να παρακολουθησω και να ψηφισω και σιχαθηκα τους παντες και τα παντα! Μετα αναρρωτιομαστε γιατι ειναι τετοια λαμογια οι βουλευτες! Που να δεις τι λαμογια ειναι οι φοιτητες που ειναι στις παραταξεις, οι επιδοξοι αυριανοι πολιτικοι!!!
Φαντάζομαι ότι τα συνθήματα τα έβαλες για να εκτιμήσουμε το πάθος αλλά και τις πολύ ρομαντικές εικόνες που μεταφέρουν ως μελοποιημένη ποίηση. Εκατό χρόνια από τη γέννηση του Ρίτσου φέτος, αν σε πιάνω καλά... αυτό δεν είναι το μήνυμα;
Ο "ύμνος" της ΔΑΠ,τα λέει όλα. Έχουν βρει το τρόπο οι άνθρωποι. Βυζάκι,κοιλίτσα,μπουτάκια έξω και κώλος κουβαρίστρα! Και η ψήφος φυσικά. Πάντα η Νέα Δημοκρατία φίλε άσκαρ, παραδέξου το, έχει τις πιό ωραίες γκόμενες. Κι εμείς γμτ,κυνηγάμε...τα ταγάρια!
Το έκανε και πάλι το θαυματάκι του ο Ασκάρ! Ένα ποστάκι ανέβασε, και η ΔΑΠούλα γκρεμοτσακίστηκε. Η διαφορά μειώθηκε από 12 μονάδες πέρυσι (38-26) σε 4 φέτος (32-38)! Δεν χρειάζεται καν να προβλέψω τι θα γίνει του χρόνου...
Χριστίνα, έχεις απόλυτο δίκιο! Ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι φυτώριο για τα αυριανά λαμόγια! Σκέτο διαφθορείο!
Αιρετικέ, κάπως έτσι... κι ο τότε Υπουργός Πολιτισμού (Βουλγαράκης) τίμησε τη δημώδη ποίηση! Πάντως, αν κρίνω από τη συνέχεια, δεν του βγήκε και σε πολύ καλό!
Σπύρε, μπορεί οι αριστερές φοιτήτριες να μην φοράνε πλέον ταγάρια, αλλά ούτε βυζιά πετάνε για να προσελκύσουν τα λιγούρια, ούτε είναι πρώτες στο γλύψιμο, ούτε θεοποιούν το λάιφ στάιλ! Αυτές είναι καθαρά ΔΑΠίτικες ευρεσυτεχνίες...
Δεν θα άλλαζα ποτέ το γέλιο της καρδιάς μου με όλα τα πλούτη του κόσμου. Ούτε θα ήμουν ικανοποιημένος με το να μεταλλάξω τα δάκρυά μου, τα δάκρυα της αγωνίας μου, σε γαλήνη. Φλογερή μου ελπίδα είναι ότι όλη μου η ζωή σ' αυτή τη γη θα αποτελείται από Δάκρυα και Γέλιο... Δάκρυα πoυ εξαγνίζουν την καρδιά μου και μου αποκαλύπτουν το μυστικό και το μυστήριο της ζωής, Γέλιο που με φέρνει πιο κοντά στους συνανθρώπους μου, Δάκρυα που με κάνουν να αισθάνομαι τους πονεμένους, Γέλιο που συμβολίζει τη χαρά για την ύπαρξή μου...
6 σχόλια:
1 φορα σαν φοιτητρια το εκανα το λαθος και συνελευσεις να παρακολουθησω και να ψηφισω και σιχαθηκα τους παντες και τα παντα! Μετα αναρρωτιομαστε γιατι ειναι τετοια λαμογια οι βουλευτες! Που να δεις τι λαμογια ειναι οι φοιτητες που ειναι στις παραταξεις, οι επιδοξοι αυριανοι πολιτικοι!!!
Φαντάζομαι ότι τα συνθήματα τα έβαλες για να εκτιμήσουμε το πάθος αλλά και τις πολύ ρομαντικές εικόνες που μεταφέρουν ως μελοποιημένη ποίηση. Εκατό χρόνια από τη γέννηση του Ρίτσου φέτος, αν σε πιάνω καλά... αυτό δεν είναι το μήνυμα;
Έστω και με δώσεις υπογραφή Μεγάλος Αιρετικός!
Ο "ύμνος" της ΔΑΠ,τα λέει όλα.
Έχουν βρει το τρόπο οι άνθρωποι.
Βυζάκι,κοιλίτσα,μπουτάκια έξω
και κώλος κουβαρίστρα!
Και η ψήφος φυσικά.
Πάντα η Νέα Δημοκρατία φίλε άσκαρ,
παραδέξου το,
έχει τις πιό ωραίες γκόμενες.
Κι εμείς γμτ,κυνηγάμε...τα ταγάρια!
Το έκανε και πάλι το θαυματάκι του ο Ασκάρ! Ένα ποστάκι ανέβασε, και η ΔΑΠούλα γκρεμοτσακίστηκε. Η διαφορά μειώθηκε από 12 μονάδες πέρυσι (38-26) σε 4 φέτος (32-38)!
Δεν χρειάζεται καν να προβλέψω τι θα γίνει του χρόνου...
Χριστίνα, έχεις απόλυτο δίκιο! Ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι φυτώριο για τα αυριανά λαμόγια! Σκέτο διαφθορείο!
Αιρετικέ, κάπως έτσι... κι ο τότε Υπουργός Πολιτισμού (Βουλγαράκης) τίμησε τη δημώδη ποίηση!
Πάντως, αν κρίνω από τη συνέχεια, δεν του βγήκε και σε πολύ καλό!
Σπύρε, μπορεί οι αριστερές φοιτήτριες να μην φοράνε πλέον ταγάρια, αλλά ούτε βυζιά πετάνε για να προσελκύσουν τα λιγούρια, ούτε είναι πρώτες στο γλύψιμο, ούτε θεοποιούν το λάιφ στάιλ! Αυτές είναι καθαρά ΔΑΠίτικες ευρεσυτεχνίες...
~☺~
Γεια σας, παιδιά!
Τι χαμπάρια; Τι καλό θα φάτε σήμερα;
Δημοσίευση σχολίου