(Τζορτζ Μπεστ, ο "Μπουκόφσκι των γηπέδων") Η Μάντσεστερ μπορεί ν' ανήκει σήμερα στον αμερικάνο μεγιστάνα Γκλέιζερ, μπορεί να είναι η πιο πλούσια ομάδα του κόσμου και να έχει από το 2003 προπωλήσει όλα τα εισιτήριά της μέχρι το 2010, δεν παύει όμως να είναι η "ομάδα του λαού" που ίδρυσε το 1878 μια παρέα μεροκαματιάρηδων σιδηροδρομικών στα προάστια της μητρόπολης του βορρά.
Είναι η ομάδα που κατέκτησε 18 πρωταθλήματα και 11 κύπελλα Αγγλίας, 3 κύπελλα πρωταθλητριών Ευρώπης και 2 διηπειρωτικά.
Είναι η ομάδα που κατέκτησε το 1956 το πρωτάθλημα με μέσο όρο ηλικίας παιχτών τα 22, εξ ου και "μπέμπηδες"!
Είναι η "ομάδα του λιμανιού", οι "κόκκινοι διάβολοι", η αρμάδα του Τσάρλτον, του Ρόμπσον και του Τζορτζ Μπεστ (του "Μπουκόφσκι των γηπέδων")...
(Η σημαία των Διεθνών Ταξιαρχιών)
Η Μπαρτσελόνα δεν είναι ένας απλός σύλλογος. Είναι ιδέα, είναι η ίδια η Καταλονία, έκφραση του πνεύματος της ελευθερίας και της ανυπακοής απέναντι στη "μισητή Μαδρίτη" και στον "πατερούλη Φράνκο"!Είναι το σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα, η ομάδα που στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου περιόδευε στις ΗΠΑ, στο Μεξικό και στην Ευρώπη για τη χρηματοδότηση των Διεθνών Ταξιαρχιών του Δημοκρατικού Στρατού Ισπανίας!
Το 1936 άνθρωποι του Φράνκο δολοφόνησαν τον Πρόεδρό της και το 1938 τίναξαν στον αέρα τα γραφεία της!
Είναι η ομάδα που ανήκει στα χιλιάδες ενεργά μέλη της που εκλέγουν άμεσα τη διοίκηση του συλλόγου.
Είναι η ομάδα που δεν δέχθηκε ποτέ στη φανέλα της χορηγούς, που φιλοξένησε μπαλαδόρους από κάθε γωνιά του πλανήτη, που το παιχνίδι της είναι αποθέωση της φαντασίας και επιθετικότητας...
36 σχόλια:
Είσαι μεγάλη κουφάλα, γι' αυτό σε συμπαθώ απ' τα μορτάκια της τάξης κι έχεις και πολύ καλά στοιχεία χωρίς κόμπλεξ, Άσκαρ.
Σου θυμίζω Ντοστογιέφσκι τους "Αδερφούς Καραμαζόφ". Ο Αλιόσα καταξιώνεται, γιατί υπέρ του δικαίου υπερβαίνει τους συγγενικούς δεσμούς και καταγγέλλει το φόνο.
Αυτό με είχε εντυπωσιάσει σε τέτοιο βαθμό από μικρή, που όταν ήμουν 20 χρονών και η μητέρα μου με εγκάλεσε ως μάρτυρα σε μια δίκη της κατά ενός γείτονα, τον οποίο και κατήγγειλε για κλοπή ξυλείας δεν κατέθεσα κατά του γείτονα, γιατί δεν ήμουν πεπεισμένη για την ενοχή του. Πέντε ώρες ο δικηγόρος της στο γραφείο του προσπαθούσε να με πείσει να καταθέσω υπέρ της μητέρας μου, αλλά κανένα από τα επιχειρήματά του δε με έπεισε και τα ανασκεύαζα όλα. Δε μετάνοιωσα ούτε μια στιγμή για την κατάθεσή μου.
Νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ, ξύπνιος είσαι. :)
Για τις ομάδες και τα αμιγώς ποδοσφαιρικά δηλώνω άγνοια.
Θα προτιμούσα Λίβερπουλ αντί Μάντσεστερ, είναι πιο λαϊκή και λιμανίσια. Αλλά η Μπάρτσα, άλλος πλανήτης, δεν έχει διαφημίσει ποτέ τίποτα στη φανέλα της, μόνο τη Γιούνισεφ.
Indebententia a la Catalunia
Κουφάλες Φερδινάλδε και Ισαβέλλα!! Γαμώ το Βασίλειό σας!!
Αστερούλα, για να κάνουμε και λίγα μαθήματα δικονομίας, οι μάρτυρες στο ακροατήριο καταθέτουν για τα γεγονότα που γνωρίζουν κι όχι για το αν έχουν πειστεί για την ενοχή ή αθωότητα του κατηγορουμένου!
Οπότε, άδικα στέρησες τη μαμά σου και την τυφλή δικαιοσύνη από την μαρτυρική σου κατάθεση...
Ορεινέ, οι πούροι Ολυμπιακοί είμαστε με τη Λίβερπουλ, για πολλούς και διαφόρους λόγους!
Αν κι εγώ μικρός υποστήριζα και τη Γουλβς! Τη θυμάσαι αυτή την ομάδα;
Η κατάθεση της μητέρας μου με ήθελε αυτόπτη μάρτυρα σε κάτι που δεν ήμουν αυτόπτης.
Αυτό λοιπόν που κατέθεσα ήταν ότι ήμουν μάρτυρας εξ' ακοής σε αυτά που η μητέρα μου ισχυριζόταν.
Δηλαδή: "γνωρίζω ότι είχαμε ξύλα. Βάσει αυτών που η μητέρα μου μου είπε, ξύλα εμφανίστηκαν και στην αυλή του γείτονα όταν δεν ήταν πλέον στη δική μας, αλλά δεν είμαι σε θέση να πω αν τα ξύλα του γείτονα ήταν αυτά της μητέρας μου".
Αφού το θες και σε ανάλυση.
Δεν θα συμφωνήσω με την Αστέρω οτι είσαι χωρίς κόμπλεξ...
το αντίθετο θάλεγα..γεμάτος κόμπλεξ ..κάποια δε μάλλον και σοβαρά..
πχ με τις γυναίκες έχεις γενικά ένα θέμα.. με τις ξανθιές και άσχημες ακόμα μεγαλύτερο..
αλλά δεν θα επεκταθώ.
Ούτε θα σχολιάσω για την "ομάδα του λιμανιού" και τους "κόκκινους διαβόλους" ..(ρε κακομοίρη , αυτοί δεν είναι η Λίβερπουλ?..θα μου πείς τώρα κοντά είναι..)
άσε το λιβανωτό για τη Μπάρτσα...είναι γιατί ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ? κούνια που σε κούναγε αν έχεις ιδέα απο βαμένους Καταλώνους..
Το καλύτερο βέβαια είναι η δήλωση της Αστέρως οτι έχει άγνοια απο ποδοσφαιρικά....
ίσως είναι η μοναδική φορά που παραδέχεται δημόσια άγνοια σε ένα θέμα...
εντάξει, δεν είναι πολύ κομψό για μία κυρία με Γαλλικά και πιάνο να γνωρίζει θέματα στρογγυλής θεάς..μη μπώ οτι δεν επιτρέπεται κιόλας..
ΥΓ εγω πάντως με Μπάρτσα θα είμαι..είμαι και με τον Θαπατέρο φιλαράκι βλέπεις..
Βρε Τάκη, πιστεύεις ότι αυτό με τις γυναίκες είναι δικό του κόμπλεξ κι ότι δεν είναι για να αποδείξει καλά και σώνει στην αντροπαρέα το μαγκάκι και στις γυναίκες τον πασά ζώντας την παραμύθα του; Αν του αφαιρέσεις τις επιρροές, βγάζει τα καλύτερα στοιχεία του... Sui generis και καλό παιδί σε γενικές γραμμές, απίστευτα απολίτιστος και βάρβαρος και χωρίς γνώση των ορίων αλλού κι έχει ανάγκη για συχνές ξεγυρισμένες σφαλιάρες.
Τουλάχιστον στην περσόνα που βγάζει απ' το ιστολόγιο, γιατί δεν έχω άποψη διά ζώσης. Έπειτα, αυτό είναι το χαβαλεδιάρικο ιστολόγιό του. Στα θρησκευτικά τα πάει καλύτερα.
Όσο για μικροαδυναμίες, ποιος δεν έχει; Αλλά δεν έχει τουπέ ας πούμε. Και στα κόμπλεξ δε συνυπολογίζονται μόνο τα κατωτερότητας. Συνήθως το ένστικτο δε με γελά. (Όχι καθαρά διαισθητικό, αλλά συνυπολογίζω παρατήρηση κλπ)
Εγώ ας πούμε μια τέτοια ανάρτηση όπου δεν έχω ιδέα για το θέμα τη διαβάζω με τον τρόπο που θα διάβαζα ένα παραμύθι για τη Χιονάτη μέσα απ' τις δικές μου προσλαμβάνουσες.
Για τα ποδοσφαιρικά και ποιο ελληνικό κόμμα υποστηρίζουν οι συγκεκριμένες ομάδες, κάντε παιχνίδι εσείς.
Έπειτα: Δες τον εδώ και δες τον και σα σχολιαστή σε άλλα ιστολόγια.
Εδώ ψάχνεται αγωνιωδώς να αποδείξει στην παρέα του κάτι που δεν το πιστεύει ούτε ο ίδιος κατάβαθα. Κάτι που με κάνει να σκεφτώ άλλα πράγματα. :)
Εδώ λειτουργεί σα να έχει σχέση εξάρτησης από ορισμένους...
(Ας μου συγχωρεθεί τυχόν υπερβολή, αλλά είναι γνωστό ότι είμαι και παραμυθού και η φαντασία μου οργιάζει) :)
"..απίστευτα απολίτιστος και βάρβαρος και χωρίς γνώση των ορίων αλλού.."
Eχω επιφυλάξεις...νομίζω πολύ καλά ξέρει τα όρια.. τα οποία τα τηρεί όσο τον παίρνει αλλά και τα τραβάει στα άκρα επίσης όσο τον παίρνει...
με άλλα λόγια δύσκολα θα κάνει "ρήξη" ...κατά βάθος συντηρητικός ..εξ ού και η θρησκευτική πλευρά ...
Στα υπόλοιπα μάλλον συμφωνώ μαζί σου...
στα "χαβελαδιάρικα" ιστολόγια φαίνονται οι άνθρωποι...όσο και να καμουφλάρονται..
Ας είναι ίσως επανέρθω.
ΥΓ αλλά είσαι και εσύ μουσίτσα πρώτη!..
Πω πω... πόσα θέματα έπεσαν στο τραπέζι!
Αρχίζω απ' τα ποδοσφαιρικά!
Τάκη, βρες άλλο πεδίο γνώσεων να αντιπαρατεθείς μαζί μου. Όχι όμως στο ποδόσφαιρο και στη γεωγραφία!
Το Μάντσεστερ είναι και παρά είναι λιμάνι!
Και "κόκκινοι διάβολοι" λέγεται η Μάντσεστερ! Δες βρε μπουμπούνα και το σηματάκι της! Γιατί το έβαλα μπροστά-μπροστά;
Οι Λιβερπουλάκηδες λέγονται απλά "οι κόκκινοι"!
Ότι είμαι πολύ κομπλεξαρισμένος με τις γυναίκες μέσα έπεσες!
Αλλά αυτό είναι εύκολο να το διακρίνει κανείς και δεν στο καταλογίζω στα υπέρ σου!
Εγώ ψηφίζω Μάντσεστερ δαγκωτό. Ο σερ είναι ο μεγαλύτερος προπονητής όλων των εποχών. Επίσης δεν είμαι βέβαιος απόλυτα αλλά αν δεν απατώμαι είναι ο μακροβιότερος προπονητής όλων των εποχών. Αυτό για μένα λέει πολλά και για τον προπονητή αλλά και για την ομάδα.
Τώρα για το θέμα άσκαρ ένα έχω να πώ. Ο άσκαρ είναι άσκαρ όπου και να είναι. Καταφέρνει να είναι όσο γλυκούλης χρειάζεται για να ρίξει γυναίκες απο 18- έως 108 ετών. Τόσο πρόστυχος που μπορεί να κολλάσει ακόμα και παντρεμένες είτε λίγων λεπτών είτε πολλών ετών. Είναι τόσο φίλος όσο όταν χρειάζεσαι ένα ώμο να κλάψεις όσο και ένα αλητάμπουρα για να πας για μπύρες. Είναι τόσο συντηρητικός όσο και προοδευτικός. Το ελάττωμα του πάντως είναι οτι είναι ΠΑΣΟΚ και ότι δεν μπορείς να του εμπιστευτείς ούτε θηλυκή γάτα. Θα την πείσει να του νιαουρίζει ολημερίς και ολονυχτίς.
Γειά σου ρε άσκαρ.
νιάαααααααααααααααααρ
Τελικά, τα καταφέρατε να γυρίσει η κουβέντα σε ... ψυχανάλυση!
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ πως μπορεί ο Άσκαρ να μην είναι ένα και το αυτό πρόσωπο;
Να είναι, π.χ., πέντε διαφορετικοί άνθρωποι! Άλλος να γράφει σήμερα, άλλος αύριο, διαφορετικός να σχολιάζει στα υπόλοιπα ιστολόγια, άλλος να γράφει τα θεολογικά, άλλος τα φιλοσοφικά κι άλλος τα πολιτικά;
Eμένα μου άρεσε η Μανστεστερ για τις ατελείωτες βόλτες που έκανα εκεί με τα κοριτσάκια μου, όσο ημουν φοιτήτρια δηλαδή στη Γηραιά Αλβιόνα. Με την ίδι όμως σύνθεση πετάχτηκα μέχρι Μπάρτσα και δε συγκρίνεται το μέρος του Gaudi. Ημουν ασχετη με το θέμα μήπως; Κι αν ναι, δε με νοιάζει, έκανα κατάθεση ψυχής!
αυτό άσκαρ έπαιζε απο την πρώτη στιγμή που σε διάβασα. Αλλά καταλήγω οτι δεν γίνεται. Υπάρχει πάντα στα γραφόμενα μια συνιστώσα ένα κάτι που δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς που κάνει όλα αυτά να μοιάζουν. Εκτός αν υπάρχει μια ταύτιση εγγενής π.χ. 5 αδέρφια, 5 φίλοι που έχουν περάσει χρόνια μαζί και έχουν αρχίσει να μοιάζουν τα χνώτα τους.
Το θεωρώ λοιπόν δύσκολο αυτό και καταλήγω οτι μάλλον πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο.
Μαριλίτσα αλήθεια εσύ γιατί νιαουρίζεις????
Ρε παιδιά, από πότε νιαουρίζουν τα σκυλάκια;
Ορεινέ,Σπύρο,Βασίλη,Τάκη,Αστερούλα,Σπίθα,Σνουπίτσα,Καντούλα και λοιποί φίλοι,
όλοι εσείς,
ο Άσκαρ είστε!
Μενέλαος
Καλάααα... ξεφύγαμε εντελώς!
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα! Τα 'θελες και τ' άκουσες, καμάρι μου!!! Ρε... Μενέλαε, στο ίδιο τσουβάλι όλους; Ε, ποτέ!!!! :D:D:D
Eνα είναι το λιμάνι Λίβερπουλ! ..και το κανάλι του ..για τη Βαμβακούπολι..που το ονομάσανε "λιμάνι"...
Ας είναι.
Απο το σχόλιο του Γιώργου κρατώ οτι μπορεί να είναι συντηρητικός αλλά και προοδευτικός...
ρε για σταθείτε , για να τον παντρέψουμε τον παζαρεύουμε ή για να τον πάμε για πούλημα σε καμιά ζωοπανήγυρι?
Θα μου πείτε δεν έχει και καμιά μεγάλη διαφορά...
στο γάμο πάντως θα πάμε όλοι..
χωρίς γέλιο η ζωή δεν λέει..
σε αυτό νομίζω συμφωνούμε όλοι..
Eγώ για να πω την αμαρτία μου, το έχω σκεφτεί με την ετεροπροσωπία, όμοια όπως και με την ταυτοπροσωπία. Π.χ. ο ίδιος σχολιαστής να εμφανίζεται πότε σαν Άσκαρ, πότε σαν Γκουσγκούνης και πότε σαν Πραξιθέα.
Μετά το απέρριψα κατά το μεγαλύτερο ποσοστό λαμβάνοντας υπόψιν ότι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι πολυσχιδής και να έχει διαφορετικές περσόνες. Υπάρχει όμως ένα κομβικό σημείο. Όλοι λίγο - πολύ στις περσόνες μας εμφανίζουμε συνέπεια στην τρελάρα μας. Ετούτος εδώ εμφανίζει πρόσωπα τελείως διαφορετικά το ένα απ' το άλλο, ακόμη και στα άλλα του ιστολόγια, που είναι θεματικά ομοιογενή... Ένας με μη-σχιζοειδή προσωπικότητα δεν μπορεί να το πετύχει αυτό. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τόσο ασυμβίβαστο στις αντιθετικές μας ροπές ώστε να μάχονται τόσο η μία την άλλη. Κάπως τις παντρεύεις ή συμφιλιώνεσαι.
Εγώ λέω πως ο Ασκάρ είναι και γαμώ τα παιδιά..!!
Από ποδόσφαιρο δεν ξέρω αλλά ήθελα να πω κάτι!!
Ύστερα είναι και το άλλο. Εγώ ξεκίνησα να διαβάζω πρώτα τα άλλα ιστολόγια και μου 'κατσε το παρασελίδιο στο Φιλοσοφούμεν: "Ο άνθρωπος δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός αλλά, ανάλογα με τις περιστάσεις και σε δεδομένη περίπτωση, ικανός για όλα. A. Gehlen"
Πώς αυτό μπορεί να γίνει τσιτάτο σε ένα ιστολόγιο (άρα λίγο - πολύ χωνεμένη θέση ζωής) από έναν που εμφανίζεται τόσο μανιχαϊστής όσο ο Άσκαρ και με δυσκολία να αποδεχτεί πολλαπλές φύσεις;
Εκεί δε που έχει πολύ διαφορετικές σε πνεύμα αναρτήσεις είναι το "Συ είπας". Εκεί, στην αρχή ήμουν βέβαιη ότι υπάρχει ομάδα συγγραφέων, γιατί και το πνεύμα των αναρτήσεων είναι διαφορετικό.
(Υπόψιν συνήθως τα ιστολόγια τα ξεσκονίζω, διαβάζοντας και παλιές αναρτήσεις).
Έτερο ερώτημα: Γιατί ο Ορεινός ενώ ήδη είχε λογαριασμό πρωτοδημοσίευσε στο ιστολόγιο του Άσκαρ και γιατί σε κάποιες ερωτήσεις - φόλες (το συνηθίζω στην αρχή) που του έκανα μου απάντησε όπως θα μου απαντούσε ο Άσκαρ; Η γνωριμία μας δε δικαιολογούσε τέτοια οικειότητα εξαρχής.
Υπάρχουν και άλλα ερωτηματικά.
Όπως και να έχει όμως το πράγμα, προφανώς για να ερχόμαστε εδώ, κάτι βρίσκουμε όλοι και αν μη τι άλλο, όταν δεν τσιτωνόμαστε, γελάμε και αυτό είναι σημαντικό. :D
Να προσθέσω μία ακόμη ένδειξη πως δεν μπορούμε να μιλάμε για έναν Άσκαρ αλλά για πολλούς (μ)Ασκαράδες: είναι δυνατόν κάποιος να γράφει τρία χρόνια και συνεχώς σε τέσσερα διαφορτικά ιστολόγια και να μην έχει ακόμα βαρεθεί;
εεε;;; γίνεται;;;
Αυτό γίνεται. Το μπλόγκινγκ είναι και έξη.
Αφήστε ρε μάγκες και μάγκισα τις ψυχαναλύσεις. Εγώ λέμε τα πάντα όλα ρε. Ο Τζώρτζ Μπέστ είχε πει κάποτε ότι έκοψε το ποτά και τις γυναίκες. Και ότι ήτανε τα πιο δύσκολα 20 λεπτά της ζωής του. Φαντάζεστε άνδρα που να μη σκέφτεται συνέχεια τις γυναίκες;Δεν είναι άνδρας!
Ρε σεις τι λέτε να βρεθούμε από κοντά; Να λυθούνε και οι απορίες;
Εγώ όμως θα θέσω άλλο ερώτημα, το οποίο είναι κατά τη γνώμη μου ουσιαστικότερο:
Με δεδομένο ότι ο Μάσκαρ μπορεί να είναι 3, 4, 5 Μασκαράδες και με παρόμοια αποκάλυψη, πόσοι συνεχίζουμε να ερχόμαστε εδώ; (Λάβετε υπόψιν και τη συνήθη τσίχλα όλων μας "πιστεύω στην αλήθεια και απεχθάνομαι το ψεύδος και μπλα, μπλα". Δύσκολο να ξεφύγει κάποιος από τα ίδια του τα τσιτάτα, όταν εμφανίζει καθετότητα και θέλει να ονομάζεται συνεπής και εδώ δε βιαζόμαστε να απαντήσουμε αφοριστικά "ναι").
Εντούτοις, προσωπικά θα πω το εξής: Αν και θα με μπέρδευε να σκέφτομαι κάθε φορά ποιος στα κομμάτια μου απευθύνει το λόγο, όταν μου πετάει κουφά και εγκαλώ τον λογικό ή τον πλακατζή, ποιος είναι αυτός ο πλακατζής κλπ, στο όλο εγχείρημα κρατώ το ενδιαφέρον του πράγματος, χωρίς την προκατάλειψη της εξαπάτησης...
Pas mal. Έξυπνο!
Αλλά προκύπτει και δεύτερο ερώτημα αμφίδρομων σχέσεων: Αν εγώ αποδέχομαι τους 5-10, και οι 5-10 μάλλον θα πρέπει να γίνουν λιγότερο απόλυτοι. ~☺~
Ωπ, συλλάβαμε και τον πορνοδιαστροφικό! :P
Ορεινέ, λάβε, παιδί μου υπόψιν ότι ο Άσκαρ αποφεύγει τις διά ζώσης επαφές, γιατί λέει αν πιει ένα - δυο ποτηράκια, μετά δεν του 'ρχεται να συνεχίσει να ρίχνει μπινελίκια. Ποιος θα απουσιάζει; :ΡΡΡΡΡΡ
~☺~~☺~~☺~
... Τελικά, γουστάρω μπάλα, όταν παίζουν καλές ομάδες. Τα σικέ και τα ψόφια παιχνίδια είναι που δεν αντέχω...
Αλλά, δε βλέπω πάσες.
Τι έγινε, ρε παιδιά;
Υπόθεση εργασίας: Έστω ότι κάτι λίγο - πολύ έχουν ανθιστεί και οι λιγότερο ανυποψίαστοι. Εάν έχουμε ομολογία (που υπενθυμίζω, δεν έχουμε, υποθέσεις έπεσαν - ενδεχομένως και φόλες), λακκάμε;
Για να το σκεφτούμε καλύτερα! ~☺~
ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙ' ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ, και τα "Φιλοσοφούμεν" και τα Θρησκευτικά!
Εδώ μας θέλω κάβουρες!
Δεύτερη "χριστιανική" παραβολή.
Συνάδελφος παντρεύτηκε πολύ μεγαλύτερό της ζάπλουτο.
Κάποια στιγμή τον παράτησε, γιατί ερωτεύτηκε τρελά έναν μπατίρη. Όλοι γύρισαν και την είπαν "πουτάνα", εκτός από μένα.
Κάποια στιγμή κουράστηκε απ' το νεαρό και συνηθισμένη σ' αυτά που θα μπορούσε να της αγοράσει η πιστωτική του συζύγου επέστρεψε σ' αυτόν και τότε οι ίδιοι την είπαν καλό κορίτσι.
Δύσκολα θα ονόμαζα άντρα ή γυναίκα "πουτάνα", αλλά αν έπρεπε καλά και σώνει να επιλέξω πότε θα την αποκαλούσα έτσι, θα ήταν όταν επέστρεψε στον λεφτά και όχι όταν τον άφησε.
"Κουνηθείτε, μάγκες και ρίχτε τα φραγκάκια" ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ! (που έλεγε και ο αείμνηστος :Ρ)
Σήμερα είχαμε δυσάρεστα νέα, οπότε ο χαβαλές αναβάλεται για λίγο...
Αμάν! Πέθανε ο Παπαγιαννάκης! Πάγωσα τώρα...
Δημοσίευση σχολίου